Ferdynand Ossendowski - Biały Kapitan

Здесь есть возможность читать онлайн «Ferdynand Ossendowski - Biały Kapitan» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: Прочие приключения, на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Biały Kapitan: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Biały Kapitan»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Na pokładzie "Witezia" dowodzonego przez kpt. Olafa Nilsena płynie sztorman Pitt Hardful. Ten człowiek pragnie utrzymać się na "drodze uczciwego życia", chce swym postępowaniem zmusić wszystkich do zapomnienia o przeszłości odpokutowanej za murami więzienia. Tymczasem "Witeź" wozi kulomioty dla portugalskich rewolucjonistów. Ładunek leżący w rumie, ukryty pod innymi towarami jest lepiej opłacalny niż pszenica, mąka bądź węgiel. Ale kiepsko wróży Pittowi, który u progu nowego życia uczestniczy w zakazanym procederze… Akcja przygodowo-sensacyjnej powieści toczy się wartko, urzeka egzotyką.

Biały Kapitan — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Biały Kapitan», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

środkowego masztu – grotmasztu oraz głównego żagla na tym maszcie – grotżagla

halz (obecnie: hals) – lina naprężająca żagiel, przymocowana do dolnego rogu żagla; także odcinek toru statku między zwrotami podczas żeglugi pod wiatr, czyli halsowania; halzować (obecnie: halsować) – ustawiać żagiel przy pomocy halsu; także: żeglować

docelu znajdującego się w kierunku, z którego wieje wiatr, poruszając się po linii łamanej (na

przemian lewym i prawym halsem)

hyspwać – podnosić, wciągać żagiel; hys! – komenda: (żagle) do góry!

hyz – pomyślny dla żeglugi wiatr, wiejący w kierunku zgodnym z kursem statku

jolka – małe czółno, lekka, szybka, zwrotna łódź wiosłowa, czasem z jednym żaglem,

służąca do przewozu ludzi

jut, juta – nadbudówka na rufie statku; kajuta w tej nadbudówce

kabestan – winda o osi pionowej, używana do przyciągania statku do nabrzeża przy cumowaniu albo służąca jako winda kotwiczna kaboter – statek żeglugi przybrzeżnej

kajut-kpmpania – zob. biesiadnia; także kompania z jednej kajuty, załoga statku

kambuza (obecnie: kambuz) – kuchnia okrętowa, palenisko kuchenne na statku

kaper – korsarz mający upoważnienie królewskie lub rządowe do łupienia wrogich

statków; w szerszym znaczeniu rozbójnik morski

kargador- pełnomocnik kupca na statku towarowym, czyli kargowcu, sprzedający lub

zamieniający ładunek

karować – wyładowywać towary ze statku lub odwrotnie; karownik – robotnik portowy zajmujący się wyładunkiem lub załadunkiem tych towarów

kasztel – nadbudówka na dziobie lub rufie statku; usytuowana na dziobie zwana jest bakiem lub forkasztelem, na rufie – jutem; por. forkasztel, jut

kidzina – trawa morska

kierunki świata – o nazwach pochodzących z języka angielskiego: główne, tzw.

kardynalne: północny N (North), południowy S (South), wschodni E (East) i zachodni W

(West) oraz pośrednie, tzw. interkardynalne: północno-wschodni NE, północno-zachodni

NW, południowo-wschodni SE i południowo-zachodni SW

kil – główna belka wzdłużna, ciągnąca się przez całą długość statku na spodzie kadłuba,

podstawowy element konstrukcji statku

kilwater – ślad na wodzie, smuga, która pozostaje za rufą płynącego statku

kipiel – wzburzone morze; także załamywanie się wysokich fal na mieliznach lub przy

brzegu

kliwer, sztakżagiel – najbardziej wysunięty do przodu trójkątny żagiel, podnoszony na linie rozpiętej między bukszprytem a fokmasztem

kluza – otwór w przedzie burty, przez który przechodzi łańcuch kotwiczny; także otwór, przez który przesuwa się cuma

kładź – boczny przechył statku

kotew, kotwa – kotwica

kraj – nabrzeże, brzeg przystosowany do zawijania statków, w szerszym znaczeniu: brzeg, ląd; biec pod kraj – płynąć do lądu

kran – żuraw, dźwig na nabrzeżu portowym lub na statku

krypa – płaskodenna łódź rzeczna, barka; także: niewielki przybrzeżny, holowany statek morski do przewozu towarów

kuk (obecnie kok) – kucharz okrętowy

kurzyć się (o wzburzonym morzu) – okrywać się białą pianą

lag (właściwie log) – przyrząd do mierzenia prędkości statku względem wody;

lagsznur (wlaściwie logsznur) – wyrzucana za rufę linka, będąca częścią logu

lesica – drabinka sznurowa

lora – węzeł marynarski, mocny, lecz łatwy do rozplatania

lotrować (żagle) – zwalniać brasy, przez co żagle ustawiają się wzdłuż kierunku wiatru i nie pracują

luf, lufowa strona – strona, z której wieje wiatr

luka, luk – zamykany klapą otwór w pokładzie statku; także: pomieszczenie znajdujące się pod tą klapą

łapanka – lekka linka rzucana ze statku na ląd lub inny statek, pomocna przy mocowaniu go (cumowaniu) do nabrzeża lub innego statku łodne (miejsce) – zdatne do przepłynięcia statkiem

manila – włókno z liści bananowych, służące do wyrobu nietonących lin okrętowych; także lina z tego włókna

mars, bocianie gniazdo – platforma w miejscu łączenia dolnej i środkowej (lub górnej) części masztu, z której marynarze manipulują żaglami; służy także jako punkt obserwacyjny

mergać się (o morzu) – migotać, mienić się w słońcu wskutek bardzo lekkiego falowania

molo – zob. brekwater

myto – pensja załogi, płaca marynarzy

nachtuz (właściwie naktuz) – skrzynka, szafka, w której umieszczony jest kompas i oświetlająca go latarnia norda – wiatr północny

owral! – hasło do zbiórki całej załogi na pokładzie

parapet – lita, płaska poręcz obiegająca pokład statku ponad wierzchnią częścią burty pióro – płaska, robocza część wiosła, którą w czasie wiosłowania zanurza się w wodzie plusk – dolna (podwodna), szeroka część steru, płetwa pływanka – zob. ryza

podjezdny (statek) – łatwy do prowadzenia, o lekkim biegu, zwrotny pojazda-wiosło

porwą! – komenda wyzywająca lub przynaglająca do pracy posmyczny – szybki, płynny ruch statku; posmyczny wiatr – pomyślny półwiatr – wiatr boczny, prostopadły do osi statku projektor – reflektor

prysk – cząstki wody rozpryskujące się od uderzenia fal o skały, brzeg czy mielizny psia zmiana, psia waruga – dyżur nocny na statku od północy do godziny czwartej rano; por. waruga

rafa – skała podwodna leżąca na małej głębokości lub nieco wystająca nad wodę reja – pozioma, ruchomo zamocowana do masztu belka, na której zawiesza się żagiel prostokątny; por. gafla

rejda (obecnie: reda) – obszar morski przed portem, osłonięty przed wiatrem i falą, gdzie statki oczekują na wprowadzenie do portu; w ogóle osłonięte miejsce na morzu, dogodne do postoju statku na kotwicy; rejda! – komenda do spuszczenia kotwicy

relag (obecnie reling) – poręcz na statku, barierka z liny przeciągniętej przez słupki z otworami

rewa – przybrzeżna ławica piasku w morzu, przykryta wodą

ru! – komenda do wiosłowania

ruchawica, ruchawa – zob. dunuga

rudel – dawna nazwa steru

rum – ładownia, magazyn w kadłubie statku

ruta – kurs statku, trasa, kierunek jego drogi

ryngować – zwijać linę w krąg

ryza, pływanka (obecnie rejs) – droga, jaką ma przebyć statek

sekstans – przyrząd do mierzenia kątów, zwłaszcza wysokości gwiazd i słońca nad horyzontem, używany w nawigacji do określania położenia geograficznego statku spych – urwisty, osypujący się brzeg, podmyty i wypłukiwany spodem przez wodę strąd – płaski brzeg morski, wybrzeże strychować (żagle) – opuszczać szaruga – silny, porywisty wiatr na morzu szeleja – lekka fala wybiegająca na brzeg szkuner – zob. szoner

szkuta – żaglowiec, przeważnie towarowy, przeznaczony do transportu rzecznego lub przybrzeżnego

szoner, szkuner – typ żaglowca o skośnym ożaglowaniu i dwu lub więcej (do siedmiu) masztach

szpaklować (wtaściwie szpachlować) – wypełniać rysy, szczeliny w celu uszczelnienia powierzchni, np. kadłuba statku, lub wyrównania jej przed malowaniem

szpardek – środkowa, wzniesiona w stosunku do reszty część pokładu (deku); nadbudowany nad pokładem lekki pomost

szpil – górny odcinek masztu

szpil – winda do wyciągania kotwicy, por. bratszpil; także: winda (kołowrót) do opuszczania i wciągania szalup

sztaba – ukośna lub pionowa belka na dziobie statku, będąca przedłużeniem kila; także: przednia część statku, dziób

sztakżagiel – zob. kliwer

sztorman (obecnie szturman) – oficer okrętowy, zastępca kapitana, uprawniony do samodzielnego prowadzenia statku

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Biały Kapitan»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Biały Kapitan» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Kapitan_Bramy
Неизвестный Автор
Ewa Białołęcka - wiedźma.com.pl
Ewa Białołęcka
Stephen White - Biała Śmierć
Stephen White
Anne McCaffrey - Biały smok
Anne McCaffrey
libcat.ru: книга без обложки
Ferdinand Ossendowski
Arkadij Strugacki - Biały stożek Ałaidu
Arkadij Strugacki
Alexandra Belinda - Biała Gardenia
Alexandra Belinda
Antoni Ossendowski - Lenin
Antoni Ossendowski
Bernhard Long - Bia Iodáilis
Bernhard Long
Отзывы о книге «Biały Kapitan»

Обсуждение, отзывы о книге «Biały Kapitan» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x