Кәрим Тинчурин - Пьесалар / Пьесы

Адәм!..

Аңар сәҗдә фарыз!..

Мәрхәба-я-я, Адәм!.. Мәрхәба-я-я, Адәм!..

Надан!..

Ха-ха-ха!..

Каты ак мәрмәр буйсынды миңа;
Буйсынды миңа энҗе һәм җәүһәр;
Буйсынды миңа һәм кара төтен,
Тик буйсынмады иркә, серле өн.
Буйсынды миңа гөлләр, лаләләр,
Буйсынды миңа нурлы шәгъләләр.
Буйсынды миңа дәһшәтле моң төн,
Тик буйсынмады иркә, серле өн.
Ак мәрмәрләрдән сылу тәннәрең,
Сылу тәннәрең, ак беләкләрең.
Кара төтеннән синең чәчләрең,
Сызылып торган кыйгач кашларың,
Ак мәрмәрдән киң күкрәкләрең,
Алсу якуттан ал иякләрең.
Күзләрең синең кара җәүһәрдән,
Нурларын ала якты кәүсәрдән,
Саф ак мәрмәрдән ак муеннарың,
Зифа камыштай зифа буйларың!
Ак керфекләрең лалә үзәге,
Моң күзләреңнең күрекле бизәге.
Язгы таң кебек алланып торган
Бит алмаларың күзекмәс диеп,
Былбыл күзедәй бер миң утыртам,
Шатлык чокыры шат күренсен дип.
Каты ак мәрмәр буйсынды миңа,
Буйсынды миңа энҗе һәм җәүһәр,
Буйсынды миңа һәм кара төтен,
Тик буйсынмады иркә, серле өн.
Акылым эшләтеп азрак уйласам,
Исрафилсыз да өрә алырмын җан.
Бу матур сынга хәят бирә алсам,
Сөенер иде күреп бар җиһан!

Кара, кара! Адәм төслүк, ике аяклы!

Куллары да ике ич моның. Борыны да бар.

Адәм төслүк, ике куллы, биш бармаклы.

Бары булган. Булмаганның урыны да бар.

Ха-ха-ха!..

Хи-хи-хи!..

Башларына дулкын-дулкын төтен аскан.

Тере төслүк, аягына нинди баскан.

Туң боз төсле, тумас борын катып калган.

Ха-ха-ха!..

Хи-хи-хи!..

Ялган!
Ул туачак. Хәят сурын мин өрермен
Ул туачак бөтен җиһан шатлыгына!
Минем иҗат, мин үк аны терелтермен.
Күтәрермен бөек гарше әгъласына.

Нигә соң ул таш курчагың катып тора?
Нигә аның күзләрендә утлар янмый?

Исеме ничек аның, барып сора.

Исемең ничек, Биби-бүкән, әллә ташмы?

Ха-ха-ха!..

Хи-хи-хи!..

Чү, туктагыз! Әнә аңар җан кертә!

Безне генә тапамаса ярар иде.

Ха-ха-ха!..

Ай, булмады! Була язып булмый калды!..

Хәят сурын борнысына күбрәк өрде.

Ха-ха-ха!..

Әнә, әнә! Яңа тылсым, яңа тылсым.
Бу юлы инде тәгаен ул йөреп китәр.

Болай булгач йөрүләрең читтә торсын.

Колагыннан бора калса биеп китәр.

Ха-ха-ха!..

Кара, кара! Җан керә бит, чишмә чыкты.

Кай җиреннән?

Борыныннан.

………….
………….

Ха-ха-ха!..

Миһербанлы!
Бир аңа син чын, саф хәят, терелт аны!
Аның дусты булыр идем, аһ, аңласаң!
Ирекле җилдәй ирекле итәр идем аны!

Җансыз ташны!

Таш курчакны!

Уенчыкны!

Ха-ха-ха!..

Шул гөлкәем иркә назлы күкрәгендә,
Ак нур кебек, мәңге янып торсын иде.
Нурга чумып йомшак саба җилләрендә
Күбәләктәй гөлләр сайлап йөрсен иде.

Иде, иде, тагын – иде.

Янә – иде.

Вә һәм – иде.

Чү, туктагыз, башын иде.

Ха-ха-ха!..