Кәрим Тинчурин - Пьесалар / Пьесы

Ак көн күрсәтмәү безнең муенда.
Белдегезме соң, нәрсә уенда?..

Нәрсәдер көтә, һаман эзләнә.

Һәр якты йөзгә дәррәү тезләнә.

Ә син, Бәдбәхет, нигә Адәмне тәбрик итмисең?

Ха-ха-ха!..

Кәефең хуш булсын, Тәңренең яры!
Ал шул шәрабны көчле кулыңа!
Ләүхелмәхфүзнең киң ихтыяры
Тәхет һәм таҗлар куйды юлыңа!..
Гөрзи, богаулар, зиндан һәм дарлар –
Синең дусларың, сине сакларлар.

Бу корал сиңа алдан юл ачар,
Дошманнарыңның каннарын чәчәр!

Нәрсә, дошманнар? Кемнәр соң алар?

Ирек, мәхәббәт, нәфис матурлык –
Сиңа дошманнар, аларга ат ук!

Ирек, мәхәббәт, нәфис матурлык!
Кайда соң алар? Булырмы табып?

Ләүхелмәхфүздә утлы хәрефләр
Әлмисактан ук алар хакында.
Дәһшәтле сүзләр язып торалар.
Галәм дәфтәрең һәр сулыш саен
Беркетә бара яман уйларың.
Ирек, мәхәббәт, нәфис матурлык
Турында уйлау сиңа ул хәрәм.
Тәхеткә сәҗдә, Тәңрегә коллык –
Муеныңда фарыз, онытма, Адәм!

Йә Адәм! Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!..

Ярлыка, Тәңрем! Ярлыка мине!..
(Сәҗдә кыла.)
Кем ул? Кем ул?!
(Һаваны күреп, шашынып.)

Матурлык.

Санәм.

Ул сиңа хәрәм, хәрәм, хәрәм!..
Тәңренең утлы болытларында,
Ыжгырып торган тәмугларында
Гөнаһкяр җаннар мәңге янарлар.
Мәңге янарлар ут упкынында!..

Мәңге янарлар ут упкынында!..

Читкә карама, читтә оят бар.
Өскә карама, өстә гөнаһ бар.
Уңга карама, уңда – дәртле уй.
Сулга карама, сулда – зифа буй.

Сулга карама, сулда – зифа буй!

Башыңны бөгеп син аска кара,
Аска кара да берни уйлама.
Тәңренең исемен беркет күңелдә.
Бар көчеңне куй тәсбих зикергә!

Бар көчеңне куй тәсбих зикергә!..

Соңгы матурлык дәхи моңлы саз,
Ирек, мәхәббәт һәм әрсез бәхет
Тәңрегә дошман, сиңа да дошман,
Сиңа ят алар, бул син бәдбәхет!..

Сиңа ят алар, бул син бәдбәхет!..

Кем ул, кем ул?!

Санәм.

Ул сиңа хәрәм!

Ул сиңа хәрәм!

Хата, хата!

Ул серле җанга мин каршы барам!..

Ул сиңа хәрәм!

Хәрәм?!
Ни дигән сүз ул? Кайдан ул килгән?

Ләүхелмәхфүздә уттан язылган.
Сине саклаучы вөҗданы калкан.

Ялган, ялган!

Йа Рахман! Йа Рахман!

Адәм, Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!

Ярлыка, матур! Ярлыка мине!

Хәрәм, хәрәм!..

Көфер, көфер!..

Беттең, беттең син, и гөнаһкяр җан!..
(Әләме белән Адәмгә суга.)

Тәүбә кыл! Хәзер юнәл гарешкә!

Оҗмахта урын юк ул мәшрикъка!

Йә Адәм! Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!

Юлыктыр, Тәңре! Юлыктыр мине
Шушы гүзәлгә. Шушы пакь җанга!

Ул сиңа хәрәм!

Ул – тик таш курчак.

Гөнаһкяр, мордар, түбән уенчак!

Әйт, гүзәл, әйт, кем соң үзең? Кайдан иңдең?
Кайда тудың, кайда үстең, ничек исемең?

Исемем Һава, карашымнан нурлар ява.

Кая, кая, зобанилар, зобанилар!
Тәмугларның ишекләре хәзер, хәзер ачылсыннар!

Оҗмахларда гөнаһ ага!..

Гөнаһ ага, гөнаһ ага!..
(Чыгып китәләр.)

Ха-ха-ха!..