Газазил.
Дәҗҗал груһы.
Газазил.
Фокусчының ихтыярын менә болар,
Менә болар корал итеп алганнан соң,
Ламәкәндә юкка чыкты. Ул юк хәзер.
Дәҗҗал.
Адәм.
Юк, юк миңа синнән башка Тәңре, Илаһ!..
Дәҗҗал.
Ирек.
Ирекле йөрәк яшәгәндә, юк ул гөнаһ!
Газазил.
Юк ул гөнаһ, йөрәкләрдә якты нурлар
Дулкынланып оча-оча уйнаганда.
Мәхәббәт.
Мәхәббәтнең көчле уты янган чакта,
Гасый канун, рия, гөнаһ юкка чыга!..
Һава.
Канун, гөнаһ нәрсә соң ул?
Газазил.
Саф вөҗданга киертелгән нәләт богау.
Дәҗҗал.
Җан иясен турылыкка өндәүче юл.
Газазил.
Күңелләрдә яктылыкны сүндерүче,
Караңгылык тудыручы зур афәт ул.
Дәҗҗал (Адәмгә килеп) .
Син гөнаһкярга хәят бирүче изге гаршендә,
Ләүхелмәхфүздә кара утлардан тәкъдирең яза.
Вакыт үтмәгән: ваз кич болардан!
Адәм (Һавага күрсәтеп) .
Менә ул, менә хәят бирүчем, минем илаһым!..
Минем илаһым, дәртле илаһым, күрекле илаһым!
Менә карагыз, аның алдында сәҗдә кыламын.
(Тезләнә.)
Җәбраил.
Шул сулыштан бу оҗмахлар хәрәм сезгә,
Мәңгелеккә Тәңре сөрде сезне җиргә.
Гaзaзил.
Без курыкмыйбыз ачу иткән утлы көчтән,
Без курыкмыйбыз ләүхелмәхфүз язуыннан.
Бездә гакыл, бездә ирек, алда хәят.
Хур, мөстәбид җәлладларга нәләт, нәләт!..
Газазил груһы.
Хур, мөстәбид җәлладларга нәләт, нәләт!..
Әүвәлгеләр һәм Дәббәтеларз.
Дәббәтеларз.
Мин дә монда артык калмыйм. Сезнең белән
Җиргә күчәм, тигезлекне эзләр өчен.
Нәләт үлек оҗмахтагы җинаятькә!..
Газазил груһы.
Нәләт үлек оҗмахтагы җинаятькә!..
Дәҗҗал груһы.
Нәләт сезгә, мәлгуньнәргә!
Гaзaзил.
Бер көн килер, кодсиятен, бөтен барын
Көл итәрбез, көрсиләрен, тәхетләрен.
Бер көн килер, нәләт камыты сезне буар,
Тик шул чакта хәят нуры шат ялтырар.
Көчле хәят, дәртле хәят, нурлы хәят!
Оҗмахлардан өстен торган ирекле хәят!
Газазил груһы.
Оҗмахлардан өстен торган ирекле хәят!
(Оҗмахны ташлап чыгалар.)
Дәҗҗал груһы.
Ахыргы сүзләрне әйткәндә, күк күкри. Куркынычлы авазлар, быргы тавышлары оҗмахны ду китерә. Оҗмах караңгыланып, төссез, җансыз калган шикелле була.
Пәрдә төшә.
Сәрәндип атавы. Табигать табигый хәлендә, гаять бай. Гөлләр, яфраклар гадәттәгедән зур һәм матурлар. Бөтен җирдә чын сафлык, матур табигыйлек күренеп, ялтырап тора. Газазил таш-тауның иң биек түбәсенә басып тора. Адәм тау астында, Һаваның тезенә башын куеп, уйланып утыра. Калганнар төрле кыяфәттә табигатьнең матурлыгына сокланып торалар. Әтрафта сулар, болыннар, урманнар, ачык күк йөзендә сирәк-сирәк ак болытлар йөреп тора. Кояш бөтен зурлыгы, матурлыгы белән бергә ялтырый.
Газазил.
Тәмугсыз, оҗмахсыз, иркен киң дөнья!
Богаулы оҗмахтан сөрелдек сиңа.
Кабул ит син безне туганың итеп,
Кабул ит син безне дусларың итеп.
Коллыкка, тәмугка нәләтләр әйтеп,
Ирекле яшәргә без иңдек сиңа.
Ач безгә киң итеп тулы кочагың,
Турылык эзләп без иңдек сиңа.
Без синең мәңгелек якын дусларың,
Җанланып гөлләнер ямьле кырларың,
Иясез боеккан дәртсез көнеңә
Җан-дәрман салырга без иңдек сиңа.
Балыктай йөзәрбез диңгезләреңдә.
Аккоштай очарбыз саф күкләреңдә.
Ташлардан, таулардан оҗмах ясарбыз,
Сәҗдәсез, гөнаһсыз мәңге яшәрбез.
Һәммәсе.
Хаклыкны үз иткән саф вөҗдан белән
Мәңгелек тормышка без иңдек сиңа.
Ирек.
Тәңренең богаулы оҗмахын ташлап,
Богаусыз яшәргә без иңдек сиңа.
Һава.
Чикләнгән упкынны мәңгегә ташлап,
Чикләүсез яшәргә без иңдек сиңа.
Мәхәббәт.
Дуссыз, чын ярсыз тормышны ташлап,
Янып яшәргә без иңдек сиңа.
Дәббәтеларз (сөенеп) .
Эшсезләр, ялкаулар дөньясын ташлап,
Мөкатдәс эш өчен без иңдек сиңа.
Адәм.
Газазил.
Без җирдә.
Биек бу таулар, кырлар, урманнар,
иксез киң дәрья,
Дәрьяда ташлар, көчле болытлар, киекләр, кошлар,
Барлык табигать, бөтен мәхлукат [48] Мәхлукат – җан ияләре.
баш ияр сиңа;
Баш ияр сиңа җилләр, диңгезләр, ерак йолдызлар…
Баш ияр сиңа бар кяинатның [49] Кяинат – дөнья, галәм.
яшерен серләре,
Баш ияр сиңа үкереп торган җирнең үзәге.
Баш ияр сиңа көчле кояшның сихри нурлары,
Баш ияр сиңа сине яраткан табигать үзе.
Үткен карашың, сихри ук төсле, миләрдән үтеп,
Көчле гакылың, фаразлар гизеп, йолдызлар үтеп,
Хөкемен йөртер җитмеш җиде башка җиһанда.
Читать дальше