Святлане і Уладзіміру Каранковічам
У гэтым куточку,
у гэтым дамку-церамочку
Хай свецяцца радасцю ўсіхныя
вочы і вочкі!
Душэўны снакой
хай ніколі нішто не ўстрывожыць,
Калі ж патрывожыць -
хай добрае толькі варожыць!
Хай спраўдзяцца мары
анёлка і "ганкі" Марычкі:
Хай знойдуцца тут ёй
і брацік яшчэ, і сястрычка!
Хай помніцца, што
дом - не мур, не падмурак,
не сцены:
Дом - гэта любоў,
гэта водар святлоты нятленнай.
Няхай жа ваш дух
будзе гэткім святлом і жыўлёны,
Хай ваша жыццё
будзе Госпадам тут блаславёна!
Брату Міколу
Родны наш, дарагі наш брат,
Наш адзіны!
Бач, прыйшлі ўжо й твае 50
У гасціну!
Моцна так абнялі ўраз усе,
Каб сагрэцца...
Хай ім чарачку поўную паднясе
Радасць сэрца!
Ім, гадам сумленным тваім
І мазольным, —
Дай жа шчыры свой дзякуй ім
За крок вольны
Ад вялікага і малога зла,
За магчымасць
Жыць законамі годнасці,
Дабраты і святла,
Быць сапраўдным мужчынам!
Родны наш,
Любы, гожы наш брат,
Чарнабровы,
Стрэнь шчасліва і наступныя свае 50,
Будзь здаровы!
Анатолю Вярцінскаму
Вам сёння скажуць шмат харошых слоў,
Для гэтага ёсць не адна прычына.
Прыйду і я - цераз маіх паслоў:
Світальны вецер, зорку, аблачыну.
Калі натоміць Вас бяздарны дзень,
Бясконцым здасца доўгі шэры вечар -
Да золкай шыбы лёгка прыпадзе
І Вас аклікне мой світальны вецер.
І Вы тады расчыніце акно,
І мова ветру будзе зразумета:
Утканы ў долі Вашай палатно
Усе калёры залатога лета.
Павольна пройдзе ў Вас над галавой
У час той
аблачына, ціха скажа:
Мінецца морак, як мінуцца ёй,
І зноў пагодна будзе ў небе Вашым.
Там вечна зорцы лучнасці цвісці,
Той лучнасці з зямлёй, з сябрынай, з песняй,
Што памагае па жыцці ісці,
Што не дае душы прагоркнуць плесняй.
Вам сёння скажуць шмат харошых слоў.
А свята - нібы пяцьдзесят аерын...
Я аддаю Вам трох маіх паслоў -
На шчасце.
і на сілу,
і на веру!
Алесю Разанаву
ў дзень 50-годдзя
Прымі, зямляча мілы, віншаванне!
Ажно губляюся, што пажадаць:
Ты так бліскуча творчым шчыраваннем
Умееш земнаванню сэнс надаць!
А што патрэбна чалавеку болей
Тут, у марноцці скрушлівым юдолі?!
Не прагнеш ты пустога барыша.
Будзь блаславёнай век,
Прамень-душа!
І Я ЎЗНІМАЮ КЕЛІХ СВОЙ!..
Валеру Скарыну
"Мае гады - маё багацце", -
Сцвярджае песня.
Валера, дружа мой, мой браце!
Узрост не весні -
Саракагоддзе,
гэта праўда,
Ды праўда й тое,
Што нашы святы, наша радасць --
Не за гарою,
А з намі, ў нас, у нашым сэрцы.
Хай так і будзе!
Няхай цябе у паняверцы
Не бачаць людзі!
Жыццё без смутку немагчыма,
І ўсё ж я зычу:
Хай Музыка й твая Жанчына
Цябе вялічаць!
Хай абыходзяць бокам жалі
Твой дом сардэчны:
Здароўя!
За цябе!
За Галю!
Любові - вечнай!
В. Жуковічу
Хай прасторным будзе тваё поле,
Хай красуе плёнам збажына!
І ў пакуце не крыўдуй на долю:
Светлая ў цябе яна.
А пакуты для таго й пакуты,
Каб спазнаў і шчасце на вяку ты.
Будзь!
Ядвізе Адамаўне
Рымашэўскай-Шмідт-Ноак
І на чужыне-чужыне,
Што сталася жыццём і лёсам,
Вам, светлая душа, далося
Не ўтравянець, не ўкамянець,
А-
і ў бядзе -
важкім калоссем
Спагады, дабраты звінець.
Хай не слабее сіла духу,
Не цьмяцца зыркія агні
Душы і сэрца:
моцы, руху,
Неадзіноты, цеплыні!
А. М. Цэлікаву,
урачу-тэрапеўту сан. "Беларусь”
За днямі дні, за тыднямі - гады
Злятаюць, як дажджынкі, ў незваротнасць,
І не мінуць нікому тут бяды,
І кожны прагне рук і сэрцаў родных,
Каб у ліхі, у беспрасветны час
Было нам да каго душой прыпасці,
Каб покуль промень сонца не пагас,
Было з кім раздзяліць і боль, і шчасце.
Читать дальше