Уладзіслаў Сівы-Сівіцкі - Год беларуса - Вершы. Вершав. апавяданні. Публіцыстыка

4702120202—130 М 302(03)-90

122—90

ББК 84Бел7

Литературно-художественное издание

Старый Улас

(Сивый-Сивицкий Владислав Петрович)

ГОД БЕЛОРУСА

Стихи. Стихотворные рассказы. Публицистика

Минск, издательство «Мастацкая літаратура»

На белорусском языке

Літаратурна-мастацкае выданне

Стары Улас

(Сівы-Сівіцкі Уладзіслаў Пятровіч)

ГОД БЕЛАРУСА

Вершы. Вершаваныя апавяданні. Публіцыстыка

Рэдактар Л. Р. Законнікава Мастак Я. П. Зельская Мастацкі рэдактар Л. Я. Прагін Тэхнічны рэдактар Л. М. Шлапо Карэктар Я. Ф. Харко

ІБ № 3321

Здадзена ў набор 14.12.89. Падп. да друку 11.05.90. Фармат 70Х100'/з2. Папера друк. № 1. Гарнітура літаратурная. Высокі друк. Ум. друк. арк. 7,15 + 0,40. Ум. фарб. — адб. 8,69. Ул. — выд. арк. 6,81. Тыраж 3900 экз. Зак. 3144. Цана 80 к. Выдавецтва «Мастацкая літаратура» Дзяржаўнага камітэта БССР па друку. 220600, Мінск, праспект Машэрава, 11. Мінскі ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга паліграфкамбінат МВПА імя Я. Коласа. 220005, Мінск, Чырвоная, 23.

Зноб (рус. озноб) — дрыжыкі, холад.

Амбарас (польск.) — клопат.

Галас (польск.) — шум, гоман.

Тарапаты (польск.) — турботы.

Тыкеля (дыял.) — толькі.

Цыбы (дыял.) — доўгія худыя ногі.

Урэчы (дыял.) — нібы, як быццам.

Паркоўка (дыял.) — плот, паркан.

Урода (дыял.) — тут у значэнні «ўраджай».

Дзяды — дзень памяці продкаў, які беларусы адзначаюць восенню, 1 лістапада (у адрозненне ад вясенняй Радаўніцы, якая прыходзіцца на другі аўторак пасля Вялікадня).

Учэсна (польск.) — рана.

Як бы з налогу — нібы па прывычцы.

Урочы (польск.) — прывабны, чароўны.

Грабя (польск.) — граф.

Какалуша (дыял.) — чаромха.

Спешка, хунтоука, дарагона, асаноўка — назвы гатункаў бульбы.

Пакрова (Пакровы) — асенняе рэлігійнае свята, якое адзначаецца 14 кастрычніка.

Шабальбон — від фасолі, больш буйная фасоля.

Лавандрэк — лаванда.

Мярлог (дыял.) — бярлога.

Спадкі —спадчына.

Баша — паша.

Рахубы (польск.) — рахункі.

Магазынер — загадчык магазына, агульнага вясковага свірна, у які сяляне ссыпалі страхавы фонд зерня.

То ці ова (польск.) — тое ці іншае; што-небудзь.

Шпаркі (польск.) — шчыліны.

Fаtеr unser (нямец.) — ойча наш.

Спанатрыць (польск.) — зразумець, уведаць, даўмецца.

1. «Наша ніва», 1909, 7 мая. Гэты допіс, як і ўсе наступныя (за выключэннем асоба агавораных), пачынаецца з указання месца падзеі: м. Валожын Віленскай губерні Ашмянскага павета; усюды подпіс — Стары Улас.

2. «Наша ніва», 1909, 16 красавіка.

3. «Наша ніва», 1909, 25 чэрвеня.

4. «Наша ніва», 1909, 16 ліпеня.

5. «Наша ніва», 1909, 23 ліпеня.

6. «Наша ніва», 1909, 6 жніўня.

7. «Наша ніва», 1909, 24 верасня.

8. «Наша ніва», 1909, 8 кастрычніка.

9. «Наша ніва», 1909, 15 кастрычніка.

10. «Наша ніва», 1909, 5 лістапада.

11. «Наша ніва», 1909, 3 снежня.

1. «Наша ніва», 1910, 21 студзеня. Падпісана ініцыяламі С. У.

2. Там жа. Месца дадзенай падзеі—«в. Ганчары Віленскай губерні Ашмянскага павета».

3. «Наша ніва», 1910, 4 лютага. Месца падзеі — «в. Ганчары Віленскай губерні Ашмянскага павета».

4. Там жа.

5. Там жа. Допіс з Валожына.

6. Там жа. Да гэтай нататкі дадзена наступнае рэдакцыйнае тлумачэнне: «Канца свету ад каметы не будзе — вучоныя людзі гэта ўжо растлумачылі. Але добра было б, каб скарэй прыйшоў іншы свет — лепшы; а то нейкі туман пайшоў па гасударстве, неяк як бы гніе жыццё, а людзі святлейшыя і рукі апусцілі. Трэба з гэтым гнойным жыццём ваяваць чым льга! Самі сабе людзі найгоршыя ворагі».