Andrzej Stanislaw Budzinski - Alfabet Szczęścia

Tytuł oryginalny

Vocabolario della felicità.

Amore

tłumacz

Andrzej Budzinski

San Bonifacio

2017

Dzięki Bogu podążam dalej do przodu. Wydaje mi się, że znalazłem klucz do otwarcia drzwi do perpetuum mobile. Interesujące dla mnie jest moje odkrycie, które zaskakuje mnie w niesamowity sposób! Im więcej piszę, tym więcej mi przychodzą nowe myśli! Wydaje mi się, że we mnie jest niewyczerpane źródło, z którego wypływa niezliczona ilość myśli. Wierzcie mi, efekty przekraczają moje oczekiwania. To ogromna radość dla mnie, ciągle rosnąca radość czuć się w ten sposób. Czuję się jak odkrywca lub archeolog, który odnajduje rzeczy nowe lub lepiej powiedzieć antyczne, które się znajdują w moim wnętrzu, a ja je odkrywam. Co ciekawe, w moich poszukiwaniach nie muszę się poruszać, nie muszę robić nawet jednego kroku. Wszystko jest we mnie. Jestem nieruchomym odkrywcą!

Uwaga!

Bycie nieruchomym to jest tylko pozór, bo w rzeczywistości poruszam się z coraz większą szybkością w głąb mojego serca, gdzie się znajduje niekończone źródło szczęścia. Poruszam się w kierunku Boga. Z każdym momentem, poruszam się coraz szybciej i głębiej, czuję się lżejszy, odrywając się od wszystkiego, co wiąże mnie z ziemią. Wznoszę się! W kierunku pełnej wolności. Każdy z nas jest jak drzwi, które prowadzą do wieczności wiecznej. Teraz muszę powiedzieć najpiękniejsze słowo, które istnieje.

BÓG.

– ŹRÓDŁO ŻYCIA!

– ŹRÓDŁO PIĘKNA!

– ŹRÓDŁO MĄDROŚCI!

– ŹRÓDŁO WYOBRAŹNI!

– ŹRÓDŁO SZCZĘŚCIA!

– ŹRÓDŁO WSZYSTKIEGO!

Oto moja następna książka: „Alfabet szczęścia". Mówi on o alfabecie, ale w szczególny sposób, nietypowy ze względu na to, że pomaga znaleźć to, co szukamy cale życie – prawdziwą radość. Nazywałbym moją książkę „Podręcznikiem szczęścia".

Coś gotowego…..

Coś subtelnego…..

Coś pożytecznego…….

Coś prostego…..

Coś na wyciągnięcie ręki…..

Dlaczego ten tytuł? Dlaczego taki pomysł? Odpowiedź jest prosta i powiązana jest z obecną sytuacją na świecie. Wydaje się, że pokonaliśmy analfabetyzm [1] Analfabetyzm (gr. αναλφαβετος nieznający liter) – w rozumieniu potocznym, brak umiejętności pisania i czytania oraz wykonywania czterech podstawowych działań matematycznych u osób dorosłych, tj. według kryteriów UNESCO – powyżej 15. roku życia. Osoby nieposiadające takich umiejętności nazywane są „analfabetami”. Procesem zmniejszającym analfabetyzm jest alfabetyzacja.https://pl.wikipedia.org/wiki/Analfabetyzm . Myślę, jestem pewien, że w kraju takim jak Polska jest niewielu ludzi, którzy nie potrafią ani pisać, ani czytać.

Gratulacje!

To wielki sukces! Lecz zbyt szybko na oklaski! Istnieje niestety także inna rzeczywistość! Pomimo znacznego spadku analfabetyzmu, niestety obserwujemy wzrost inny rodzaj analfabetyzmu, który moim zdaniem jest bardziej niebezpieczny dla społeczeństwa, bardziej degradujący.

Pytacie mnie, jaki analfabetyzm? Czy naprawdę nie wiecie?

Analfabetyzm:

Boga,

miłości,

nieba,

piekła.

dobra,

zła,

strachu,

człowieka,

tożsamości,

osobowości,

godności,

uczciwości,

wolności,

cnoty,

uczenie się,

dzieciństwa,

pamięci,

świętości,

rodziny,

ojcostwa,

macierzyństwa,

pokoleń,

wartości,

pojednanie,

Kościoła,

sakramentów,

chrześcijaństwa,

moralności,

powagi,

znaczenia,

zdrowego rozsądku,

życia,

śmierci,

logiki,

sportu,

małżeństwa

wiary,

duchowości,

myśli,

konkurencja,

wiedzy,

informacji,

czystości,

miłosierdzia,

słuchanie,

radości,

wrażliwości,

języka,

dialogu,

dobroci,

odpoczynku,

zaangażowania,

poszanowanie,

zabawy,

przejrzystości,

pewności,

jakości,

kontroli,

posiadania,

bycie,

ochrony,

koncentracji,

modlitwy,

medytacji,

refleksji,

uwagi,

ciszy,

pokory,

urzędu,

pokoju,

przebaczenia,

poświęcenia,

otwarcia,

etyki,

polityki,

prawa,

wymiaru sprawiedliwości,

rozsądnego wyroku,

prostoty,

świadomości,

odpowiedzialności,

altruizmu,

otwarcia,

urządzenia do odbioru,

etyki,

polityki,

ustawy,

wymiaru sprawiedliwości,

rozsądnego wyroku,

prostoty,

świadomości,

odpowiedzialność,

współpracy,

charakteru,

nadziei,

cierpliwości,

gospodarności,

mądrości,

wiary,

zaufanie,

edukacji,

poszukiwań,

przyjaźni,

samooceny,

umiarkowania,

bezpieczeństwo,

pracy,

profesjonalizmu,

uczucia,

empatii,

łagodności,

lojalności,

piękna,

mody,

żywności,

prawdy,

czystość,

wyrzeczenie się,

nakazu,

kapłaństwa,

jedności,

szczerości,

uczciwości,

natury,

zdrowie,

zdrowia,

równości,

braterstwa,

mądrości,

skromności.

Krótko mówiąc, analfabetyzm szczęścia. Wydaje się to niemożliwe, jak długa jest lista współczesnych analfabetyzmów – 131 słów. Jestem pewien, że można by dodać coś jeszcze. Mam nadzieję, że teraz łatwiej jest nam zrozumieć, że analfabetyzm to nie tylko brak wiedzy o tym, jak pisać i czytać, ale przede wszystkim niezdolność do życia i cieszenia nim według zdrowych zasad.

W dzisiejszym świecie dzieje się coś dziwnego, co jest sprzeczne z ludzkimi oczekiwaniami. Z jednej strony obserwujemy ogromny rozwój i poprzez niego człowiek objawia się jako prawdziwy geniusz, ale z drugiej strony widzimy człowieka niezdolnego do zarządzania i kontrolowania wszystkiego, co „stworzył”, a przede wszystkim siebie samego.

– Człowiek-geniusz, bezradność!

– Człowiek-geniusz, samo – niszczyciel!

– Człowiek, wróg samego siebie

– Człowiek, niewolnik samego siebie!

Dlaczego tak się dzieje?

IM WIĘCEJ MAMY, TYM MNIEJ JESTEŚMY! BYĆ ALBO MIEĆ?

Oto pole walki dzisiejszego człowieka. Między CZŁOWIEKIEM-Być I CZŁOWIEKIEM-Mieć!

CZŁOWIEKIEM POKORNY I CZŁOWIEKIEM PYSZNYM!

Musimy wiedzieć, że każdy z nas ma wielką wartość i godność w siebie samym, nie posiadając nawet niczego, tak jak się urodziliśmy i umieramy, bez niczego, w skrajnej potrzebie pomocy od innych. Nasza godność nie zależy jedynie od rzeczy materialnych, pozycji ludzkiej czy bogactwa. Nasza wielkość przede wszystkim, jest ukryta w nas, w tajemnicy objawionej w Słowie Bożym:

być obrazem i podobieństwem Bożym.

To jest prawdziwa wielkość i godność człowieka!

Bycie obrazem Boga!

Przypominać Boga!

Być podobnym do Niego!

Droga ku Być jest to droga w głąb naszych serc, ku prawdzie. W ten sposób powoli przybliżając się do Boga, stajemy się ludźmi bożymi, prawdziwymi ludźmi. Im bliżej jesteśmy Boga, tym bardziej jesteśmy przebóstwieni. Prawdziwi ludzie, odzwierciedlający Boży plan stworzenia. Pełnia prawdziwego człowieka jest urzeczywistniona w spoczynku w Bogu, w zanurzeniu w Bogu.

Bóg mój i wszystko [2] Sw. Franciszek z Asyzu !