Andrzej Stanislaw Budzinski - Alfabet Szczęścia

Oto pierwszy owoc człowieka duchowego, ma on małe wymagania i zadowoli się małymi rzeczami, bo jego szczęście jest wewnętrzne, jest niewyczerpane, bo pochodzi od Boga. Człowiek – być się przejawia poprzez prawdę i miłości do Boga, do bliźniego, do samego siebie i do wszystkich stworzeń. Odzwierciedla Boga. Jego największym pragnieniem jest stać się jak Bóg.

BÓG JEST W CENTRUM JEGO ŻYCIA!

– Jako początek i koniec!

– Jako sposób życia!

– Jako sens życia!

– Jako powód życia!

– Jako cel życia!

– Jako mądrość życia!

Logika człowieka-być jest słuszna, powiedziałbym bardzo słuszna, ponieważ Bóg jest najwyższym z najwyższych.

– Bóg jest Stwórcą Wszechświata, to znaczy, że jest panem (właścicielem) wszystkiego. Kto „posiada” Boga, wszystko posiada.

– Bóg jest wieczny, to znaczy bez początku i bez końca. Kto „posiada” Boga, żyje wiecznie.

– Bóg jest w pełni szczęśliwy. Kto Go „posiada” żyje Jego szczęściem.

– Bóg jest wieczny, to znaczy bez początku i bez końca. Kto „posiada” Boga, żyje wiecznie.

– Bóg jest w pełni szczęśliwy. Kto „posiada” Boga, cieszy się swoim szczęściem.

– Bóg jest wszechmocny, to znaczy silniejszy od wszystkich. Kto Go posiada, ma jego moc.

– Bóg jest mądry. Kto „posiada” Boga, „posiada” Jego mądrość.

– Bóg jest piękny i nic nie jest piękniejsze od Niego. Kto „posiada” Boga jest piękny. I tak dalej…….

Człowiek – być nie zaprzecza rzeczom materialnym, ponieważ Bóg stworzył go w ten sposób, żyje w świecie materialnym, żyje na ziemi i potrzebuje rzeczy materialnych do życia, poczynając od jedzenia… Lecz dla niego materialne rzeczy są tylko narzędziami, które pomagają mu w życiu, nie są one celem jego życia. Wszystko to jest i wszystko, co ma, nie jest jego zasługą, lecz znakiem Bożej dobroci, objawieniem Jego Opatrzności i wzbudza w nim uczucie dziękczynienia Bogu Stwórcy.

Dziękuję.

Dziękuję.

Dziękuję.

Człowiek – być nie jest przeciwny bogactwu ani wysokiej pozycji społecznej. Nie odrzuca niczego, ale wszystko dla niego jest darem od Boga. Przyjmuje wszystko, ale wszystko używa na chwale Boga i dla dobra drugiego człowieka. Kto powiedział, że dary Boże są tylko duchowe?

Błędne myślenie!

– Człowiek – być może być również wielkim przedsiębiorcą!

– Człowiek – być może mieć możliwość zarabiania pieniędzy!

– Człowiek – być może być wielkim naukowcem!

– Człowiek – być może być również wielkim politykiem!

– Człowiek – być może mieć „władzę"!

LECZ!

ODDAJE WSZYSTKO DO DYSPOZYCJI INNYCH!

CZUJE SIĘ JAK TEN, KTO SŁUŻY! CZŁOWIEK – BYĆ JEST ŚWIADOMY TEGO, ŻE JEST ZDOLNY DO ROBIENIA WIELU WIELKICH I DOBRYCH RZECZY, PONIEWAŻ OTRZYMAŁ TE ZDOLNOŚCI OD BOGA!

Po tym, co napisałem, mam nadzieje że zrozumieliśmy, że człowiek – być jest również człowiekiem – mieć, ale mieć w sposób zdrowy, zgodnie z wolą Boga!

BÓG W CENTRUM!

WSZYSTKO NA CHWAŁĘ BOGA!

JAK BÓG CHCE!

Doskonałym przykładem jest dla nas święty ojciec Pio [3] Pio z Pietrelciny OFMCap, właśc. Francesco Forgione, znany jako Święty Ojciec Pio (ur. 25 maja 1887 w Pietrelcinie, zm. 23 września 1968 w San Giovanni Rotondo) – prezbiter i włoski kapucyn (OFMCap), stygmatyk i święty Kościoła katolickiego. https://pl.wikipedia.org/wiki/Pio_z_Pietrelciny . Święty naszych czasów. Żył w minionym stuleciu. W pełni człowiek – być i w pełni człowiek – mieć. Jedno nie przeszkadzało mu w drugim. Posłuszny Bogu i kochający ludzi, zbudował niezwykły obiekt, szpital „Dom Ulgi w Cierpieniu” [4] https://pl.wikipedia.org/wiki/Pio_z_Pietrelciny#Dom_Ulgi_w_Cierpieniu – aby pomóc cierpiącym ludziom. Nie był ani bogaty, ani przedsiębiorczy. Był zwykłym bratem kapucynem, który żył według ślubów zakonnych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa.

Co zrobił? Oprócz niezwykłego życia zakonnego, zbudował pomnik chwały Bożej i dla dobra ludzi!

W życiu człowieka – być, na pierwszym miejscu jest właściwe być, to znaczy, że jest on w pełni zanurzony w Bogu i żyje zgodnie ze swoją pierwotną naturą [5] http://spostrzeganie.pl/pierwotna-natura-czlowieka/ , to znaczy tą, którą człowiek otrzymał od Boga. W Bogu jest jego miejsce zamieszkania. Cała reszta wokół jest jak rama obrazu. Człowiek – być nie tylko czyni rzeczy dla Boga, ale przede wszystkim robi to, czego Bóg od niego oczekuje. Więcej, pozwala Bogu czynić przez niego. Aby tego dokonać, konieczne jest, aby wszystko było zanurzone w Bogu.

Człowiek – być cieszy się prawdziwym szczęściem, ponieważ szczęściem największym dla niego jest Bóg – wieczna szczęśliwość. Jego szczęście więc nigdy się nie kończy i nikt nie może go mu odebrać.

Możemy powiedzieć, że człowiek – mieć jest przeciwieństwem człowieka – być i doskonale moglibyśmy zakończyć nasze rozważanie o człowieku – mieć w tym miejscu.

Dlaczego?

Nie wiem jak wy, ale osobiście trudno mi być w pełni człowiekiem – być. Czuję we mnie silne przyciąganie w kierunku rzeczy materialnych i niestety są chwile, kiedy to pragnienie mnie angażuje bardzo, wywołując we mnie niepokoje i lęki. Dlatego właśnie z tego powodu byłoby dobrze uniknąć całej rozmowy o człowieku – mieć, żeby po prostu uniknąć cierpienia. Z pewnością przypominacie sobie tytuł tej książki: "Alfabet szczęścia". Jak nam wskazuje ten tytuł, szukanego szczęścia niestety nie może nam dać człowiek – mieć. Jego „szczęście” jest krótkie i nie zaspokaja nas, wręcz przeciwnie, wypróżnia nas i prowadzi nas do nienasyconego wyczerpania, sprawia, że czujemy jeszcze większy głód szczęścia. Nie mówię, że musimy zniszczyć w nas człowieka – mieć. Nie. Absolutnie nie. Musimy mu jedynie pomóc zmienić sposób postrzegania rzeczy, jego punkt widzenia. Pomóc mu myśleć we właściwy sposób. Bez przemocy, mówiąc po prostu:

Wprowadzić go na dobre tory!

Jak?

Tak zwyczjnie!

Żyć, tak jak zostaliśmy stworzeni, w świecie materialnym jako ludzie materialni, ale podążać drogą człowieka – być, człowieka duchowego, patrząc na rzeczy ostateczne, na co nas czeka po życiu na ziemi. Szczerze mówiąc, nie wiemy, co nas czeka. Człowiek – mieć może się pocieszyć mówiąc, że nie ma niczego tam po drugiej stronie, i właśnie w tym fałszywym pocieszeniu znajduje sens i usprawiedliwienie dla swoich obraźliwych czynów:

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

Analfabetyzm (gr. αναλφαβετος nieznający liter) – w rozumieniu potocznym, brak umiejętności pisania i czytania oraz wykonywania czterech podstawowych działań matematycznych u osób dorosłych, tj. według kryteriów UNESCO – powyżej 15. roku życia. Osoby nieposiadające takich umiejętności nazywane są „analfabetami”. Procesem zmniejszającym analfabetyzm jest alfabetyzacja.https://pl.wikipedia.org/wiki/Analfabetyzm