Славамір Адамовіч: Турэмны дзёньнік

САНКЦЫЯНУЮ

Генеральны пракурор Рэспублікі Беларусь

В.С. Каштан

Пастанова

пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня

г. Менск 5 красавіка 1996 году

Сьледчы па асабліва важных справах Сьледчага аддзелу КДБ Рэспублікі Беларусь капітан юстыцыі Сакольчык, разгледзеўшы матэрыялы крымінальнай справы № 182, -

ВЫЯВІЎ:

Адамовіч С.Г. падазраецца ў зьдзяйсьненьні злачынства, прадугледжанага ч. 1 арт. 67 КК Рэспублікі Беларусь, гэта значыць у тым, што 13 кастрычніка 1995 году ў г. Менску па месцы свайго жыхарства ў інтэрнаце ПТВ-24 нaпicaў верш „Убей президента”, які ўтрымлівае публічныя заклікі да забойства вышэйшай службовай асобы Рэспублікі Беларусь у сувязі зь ейнай дзяржаўнай дзейнасьцю, i ў перыяд кастрычнік 1995 - студзень 1996 году ажыцьцяўляў распаўсюджваньне названага верша.

Акрамя таго, 4 красавіка 1996 году, знаходзячыся пад падпіскай пра нявыезд, Aдамовіч С.Г. быў затрыманы пагранічным нарадам в/ч 2044 на ўчастку Смаргонскага пагранічнага атраду пры замаху на незаконны пераход Дзяржаўнай граніцы Рэспублікі Беларусь.

Улічваючы выкладзенае, зыходзячы з небясьпечнасьці зробленых Адамовічам С.Г. злачынстваў, маючы дастатковыя падставы лічыць, што, знаходзячыся на волі, ён схаваецца ад сьледства i суда, перашкодзіць вытлумачэньню ісьціны па крымшальнай справе i будзе займацца злачыннай дзейнасьцю, кіруючыся патрабаваньнямі артыкулаў 84, 86, 87 i 91 КПК Рэспублікі Беларусь, -

ПАСТАНАВІЎ:

Прымянщь у адносінах да абвінавачанага Адамовіча Славаміра Генрыхавіча, 1962 году нараджэньня, народжанага на ст. Унежма Анежскага раёну Архангельскай вобласьці, беларуса, грамадзяніна Рэспублікі Беларусь, з вышэйшай адукацыяй, разьведзенага, карэспандэнта штотыднёвіка „Наша Ніва”, які пражывае па адрасе: г. Менск, вул. Сурганава, дом 45, корпус 3 (інтэрнат ПТВ-24), у якасьці меры стрыманьня зьмяшчэньне пад варту.

Абвінавачанага Адамовіча С.Г. утрымліваць пад вартай у Сьледчым ізалятары КДБ Рэспублікі Беларусь, куды накіраваць для выкананьня экзэмпляр пастановы.

Копію гэтай пастановы ўручыць абвінавачанаму Адамовічу С.Г. i растлумачыць яму парадак абскарджаньня арышту.

Сьледчы па асабліва важных справах

Сьледчага адцзелу КДБ

Рэспублікі Беларусь

капітан юстыцыі А П. Сакольчык (подпіс)

Копія гэтай пастановы пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня ў выглядзе зьмяшчэньня пад варту мне ўручана 9 красавіка 1996 году.

Адначасова мне растлумачаны прадугледжаны арт. 220(1) КПК Рэспублікі Беларусь парадак абскарджаньня пастановы ў народны суд Цэнтральнага раёну г. Менску.

С.Г. Адамовіч (подпіс)

Копія сапраўдная

Сьледчы па ABC СА КДБ РБ

капітан юстыцыі А.П. Сакольчык (подпіс)

З зaпicaў, зробленых на другой старонцы „Пастановы пра ажыцьцяўленьне меры стрыманьня”.

11.04.96 году

Сёньня распавядаў аўтабіяграфію. Быў адвакат гарадской калегіі адвакатаў. Абяцаў зьвязацца з С.Д. i В.В., гаварылі з ім у асобнай кабінцы. Paiў мне зьвярнуць увагу на 2 пункты ў абароне. „Салаўі” сьледчага ізалятара пяюць круглы год („салаўі” - вертухаі, кантралёры, якія перасьвістваюцца паміж сабою, калі вядуць арыштаванага, маўляў, асьцярожна, зэк ідзе).

На дварэ вясна, нейкая надзея на вызваленьне праз месяцы два. Учора ўзялі адбіткі пальцаў i далоняў. Сёньня пасьля абеду выклікалі да „красуні”, якая спраўдзіла біяграфічныя зьвесткі пра мяне. Сьледчы зьбіраецца выклікаць бацькоў. Узялі каля памежнага пераходу „Каменны Лог” (Меднікі). Сядзеў 4, 5, 6, 7 i 8-га ў ізалятары для затрыманых в/ч 2044 Смаргонскага пагранатраду. Трое сутак галадаў, ляжаў плазам на нарах. Салдаты i афіцэры адносіліся нармальна. Пераважна - беларусы.

Маё затрыманьне прыпала на каталіцкі Вялікдзень. Салдаты (чуваць было нават у камеры), што называецца, на вушах стаялі, напіўшыся за грошы, якія ім удаецца адшманаць у пакістанцаў. Гэтых гаротнікаў ловяць ледзь ня кожны дзень. Вось i чацьвёртага затрымалі групу з чалавек 15-ці, усе худыя, змарнелыя. Кіаўніка пасадзілі да мяне, спачатку бунтаваў супраць сала ў салдацкай кашы, але Голад, Голад вышэй за ўсе караны i бібліі. Хіба толькі чалавечая воля i можа паўстаць над законам інстынкту.

Усе тры дні, што я ня еў, салдат выкідваў маю пайку у парашу, якая была праз калідор насупраць.