Славамір Адамовіч - Турэмны дзёньнік

Х-60. Славіку

Добры дзень, Слава! Ну, вось ты мяне ўчора паклаў спаць, а я яшчэ доўга не магла заснуць. Рэч у тым, што ты мяне паставіў у такое няёмкае становішча. Я так думаю, што ў той вечар наша Ірына сьпяшалася i таму я так падпісала. Ай, ня буду я штосьці пісаць i апраўдвацца, ня варта. Ты правільна думаеш, што я хачу знайсьці сабе сябра, уся справа ў тым, што ніколі не прыходзілася мець сябра супрацьлеглага полу. Але ж сяброўства - бывае i так - з часам пераходзіць у каханьне. Як кажуць, сяброўства - гэта фундамант, які пераходзіць у штосьці большае. Веда еш, я вось не магу яксьці падаць сваю думку, не атрымліваецца. Увогуле, ты мне пішы, калі ёсьць жаданьне. Са шчырай пав. Валя.

Х-60. Славіку

Слава, прывітаньне! Ты мне даруй за маё доўгае маўчаньне. Я вельмі многа думала... Бо мая маляўка была ў „хаце” 64, што непажадана. Навошта ты яе туды даваў? Калі цябе што цікавіць, я сама табе адкажу. Тым больш, што я не адмаўляла, што гэта я табе пісала, але замест Валі. I чаму я табе цяпер павінна верыць, што ты ня будзеш даваць чытаць мае маляўкі на абшчак? Мы з табою дарослыя людзі i давай да гэтага сур’ёзна адносіцца. Проста мне непрыемна, што ў вашай „хаце” ўсё так атрымліваецца. Да таго ж я ня ведаю, як пачаць і чым ты дыхаеш: я ў пытаньнях сэксу вельмі тэмпераментная і таму баюся, што ты мяне няправільна зразумееш. Многія задураны тым, што гэта нельга, тое нельга... А я аддаюся ўся і таксама люблю даваць асалоду. Здабываць усе вяршыні нашай нястрымнай страсьці. Ну, ты цяпер збольшага ведаеш, чаму я маўчала... Цалую. Са шчырай павагаю да цябе Ірына.

Славаміру

Слава! Чаму ты маўчыш і ня пішаш? Можа, я табе няправільна штосьці напісала? Цалую. З пав. Ірына.

Міламу Славіку!

Прывітаньне, Славік! Ты ўжо мне даруй, але я твой лісток памяняла на цыгарэту з фільтрам, бо ў мяне няма курыць. А напісаць мог бы і ты мне першы, таму што ты джэнтльмэн. I ўвогуле, пішы, я чакаю ад цябе маляўку. Цалую. Ірына.

Славіку

Добры дзень, Слава! Вось крыху вызвалілася ад паўсядзённых справачак i вырашыла накрэмзаць табе колькі радкоў. Пра таго хлопца, што ты ў мяне пытаўся, мне даведацца няма ў каго. Так што дапамагчы табе нічым не магу. Ну, а што датычыцца Валі, то я табе вось што скажу... Так, пісала я, але ад ейнага імя, таму што ў яе непрыгожы почырк. Вось такія справачкі, але як ты ня супраць весьці перапіску, дык я табе буду пісаць. Вышэй нос! Не сумўй! Самае галоўнае - беражы сябе! Са шчырай пав. Ipa.

Дарагому і міламу Славаміру

Мілы! Так, я захварэла, штосьці кашаль і, відаць, тэмпература, бо мне то холадна, то горача. У грудзях усё сьціснула і хрыпіць. Я ведаю толькі адно, што пяшчотай і ласкаю можна было б вылечыць усе хваробы, але гэта каб мы былі не праз сьцены. Ведаеш, Славік, ты вельмі цікавы мужчына i з табой цікава перапісвацца. А мне цяжка табе што-небудзь напісаць.

Я разумею ўсё, але вось напісаць так граматна i прыгожа, як ты, ня ўмею. А можа я i нагаворваю. Ня ведаю. Цікава было, вядома, даведацца, як называецца мужчынская штуковіна. Думаю, напішаш мне, што такое кунілінгус. Так? А пра тое, пра што я хачу пачуць, ты павінен сам здагадацца. I ўвогуле, я аддаю ініцыятыву ў твае рукі i павер, я напішу табе таксама. Толькі вось першая не магу. I яшчэ, ты мне ўчора напісаў, што хто я - акіян ці суша? Магу адно сказаць: высновы рабіць табе. A ў маёй актыўнасьці будзь пэўны, бо я чалавек не пасіўны. Пішы. Вельмі чакаю. Дарэчы, як там наконт маіх просьбаў? Цалую пяшчотна - Ірына.

Дарагому і міламу Славаміру

Прывгганьне, Славік! Вось толькі сёньня адважылася напісаць табе маляўку. Учора вельмі хутка заснула. Я ўжо пicaлa, што ў мяне тэмпература, таму, відаць, на сон i пацягнула, а яшчэ твая м/в. Слухай, Слава, вось ты каторы ўжо раз пiшaш за „сьвяты”. Не магу зразумець цябе. А вось наконт таго, што я куру, то ты paiш лепей цалавацца. Сьмешна! Са сьцяной, ці што? Калі б я курыла дні, месяцы, то можна было б i кінуць, але я куру 18 гадоў. I яшчэ, Славік, я табе пісала, што так пісаць, як пішаш ты, я не магу. Але я табе ня тое хачу сказаць... Было б лепей, калі б ты пicaў прасьцей, хоць у цябе ўсё прыгожа i зразумела. Уся справа ў тым, што мне прыходзіцда адказваць табе i таму свайго красамоўства я стыдаюся. Зразумей мяне правільна! Ты ужо мне даруй, але не было цыгарэт з фільтрам у нас учора. Таму з затрымкай! Што да пepaпicкi на груньце любові, дык табе ня варта хвалявацца i перажываць, бо тут кожны гэтым жыве. Я лічу, што так яно i павінна быць. I ты сам сабе закон! Вось такія піражкі! Ты ня думай, я зьбяруся з думкамі i напішу табе маляўку такую, якую ты чакаеш ад мяне. Цалую цябе. З пав. Ірына. Чакаю адказу.