Славамір Адамовіч - Турэмны дзёньнік

27 жніўня, аўторак

За цыгарэты прынесьлі мяса i 4 яйкі За вячэрняе малако прыйдзецца аддаць тры замуткі чаю. Чакаю суду, сэсіі ВС i чарговага рэферэндуму.

29 жніўня, чацьвер

Пакуль мы паласкаліся ў душы, у камеры нашай зрабілі шмон. Добра, што дзёньнік я ўзяў з сабой. На прагулцы перагаворваўся з Натальляй з пяць сем. Сядзіць па 91-й. Зайшлі „СБ” i „ЗЮ”. А вечарам яшчэ адзін шмон. Вывелі на прадол, тварам да сьцяны, рукі назад. Да Валіка, былога сьпецназаўца, прычапіўся мент. Ледзь не пабіліся. Усе нашы транты вывернулі на абшчак i залілі вадой.

„С какой целью интересуешься?” - пытаньнем адказваюць на тваё пытаньне. „Для общего познания”, - хутка павінен адказаць ты.

Прыйшоў турэмны доктар. Зьмераў ціск праз вакенца-кармілку, раздаў каму валідол, каму парацэтамол. Пайшлі левыя базары пра палітыку. 16-гадовы клоп таксама нешта вякае, нешта i яна тумкае, брындзола анальная.

Выклікалі да Керзава. Я маўчаў, а ён гаварыў: пра вершы, Луку, уладу, можа i не пасадзяць, а калі i дадуць тэрмін, то на зону не адправяць. Прапанаваў паперу, але я ня ўзяў. I дарма. У абед успыхнуў інцыдэнт „Рыбкін супраць Маскалёва”, абодва малалетнія. У ход пайшло ўсё, што пад рукамі, але абыйшлося без крыві.

31 жніўня

Пасьнедалі сочывам i малаком. Ноччу дзяжурыла сяржант Сьвятлана - пульхная, падобная на маю былую жоначку Волыгу. Эх, i палюбіў бы яе, вертухаечку! Прыйшла малява ад нейкае Валі з пяць дзевяць. Вечарам яшчэ адна. Піша акуратна.

2 верасьня, панядзелак

У школах сьвяточная лінейка, чысьценькія дзеткі, белыя каўнерыкі, фартучкі. Але ня ўсе яны скончаць школу, бо некага ўжо чакае камера 60. Барані іx, божа, ад гэтай крывое сьцежкі!

Зайшла дачка, пахне яблыкамі i свабодай. Сяброўка Валя аказалася Ірынай. Зь ёю яшчэ чалавек шэсьць перапісваецца. Сядзіць за забойства мужа. Вечарам атрымалі суботнія газэты. У „СБ” - праект прэзідэнцкай канстытуцыі. Былы сьпецназ Гуртавы нарэшце прызнаўся, што не падабаецца яму беларуская мова.

Надругательство

над государственным флагом

Неизвестный злоумышленник снял государственный флаг Беларуси со здания Дерновичского сельсовета Верхнедвинского района и на его место повесил бело-красно-белое полотнище. Государственный флаг оказался сожжённым у здания сельсовета в деревне Дерновичи, а на двери строения был оставлен лист бумаги с не шибко грамотной надписью: „Кто снимет флаг, тот будет убит до третьего колена”. Для установления личности преступника на место происшествия выехала оперативная группа специалистов УВД и КГБ из областного центра.

„СБ” за 28 жніўня 1996 году

„КАХАНЬНЕ ТУРЭМНАЕ, ГОЛАЕ, ГАЛОДНАЕ...”

Вячаславу

Прывітганьне, Слава! Вось атрымала ад Вас маляўку i, калі трохі ачомалася ад сну, села пісаць адказ. Ну, што я магу Вам сказаць пра сябе? Мне 33 гады, сяджу тут ужо год, а далі тры. Была замужам, цяпер у разводзе. Маю дачку -15 гадоў. Вось Вам, відаць, шанцавала на жанчын, а мне на мужчын ня вельмі. У гэтых сьценах, мне здаецца, таксама наўрад ці можа быць штосьці сур’ёзнае. А ўвогуле, чым чорт не жартуе, так? Буду спадзявацца, што ў бліжэйшы час Вы напішыце за „хату” 59 верш. Ага, я вось спадзяюся ў хуткім часе выйсьці на свабоду, бо пагаворваюць пра тое, што будзе вялікая амністыя. Вельмі хачу дамоў i да дачкі, у яе такі ўзрост. Бабуля зь дзядулем - гэта ўсё ня тое. Ей патрэбна маці. А ўвогуле мы зь ей, як сяброўкі. Яна мне заўсёды ўсё гаварыла, усім дзялілася. Ну, вось, здаецца, i ўcё. Пішыце, чакаю. Са шчырай павагаю - Валя.

Cлaвiкy

Дарагі Славамір! Добрай ночы, дзякуй, вядома ж, за верш, але я па-беларуску не разумею... I таму пастарайся, калі яшчэ ёсьць жаданьне, напісаць па-руску. За маё маўчаньне - прабач, таму што мне трэба было падумаць... Ну, а ты ужо i не такі настойлівы быў у нашай перапісцы. Hi разу нават не напісаў, а значыць, табе гэта перапіска не патрэбная. З пав. Валя.

Х-60. Славіку

Славік, за „дарагі” дзякуй гаварыць няварта, бо тут прынята гэта пачуць ці прачытаць. А вось што ты не настойлівы, дык гэта ня вельмі добра. Трэба быць настойлівым. Што датычыцца „штучкі”, то калі штосьці ня так з галавой, дык не павінна гэта адбівацца на... Ты разумны мужчына i зусім не дурны. Гэта шчыра. А тое, што ты „якаеш”, дык мне нават цікава, хочацца больш цябе i пра цябе ведаць. Вось да цябе маці прыходзіла, а да мяне ніхто... Ай, не хачу пра гэта. Ведаеш, а чаму ты напісаў, што „Ipa”. Ірэна - гэта да Польшчы бліжэй? У нас дзьве Ірыны, i адна таксама полька. Славік, чаму ты вырашыў, што цябе ня любяць? Цябе любяць i сам яшчэ будзеш любіць. Пішы. З павагаю - Валянціна.