Язэп Найдзюк - БЕЛАРУСЬ УЧОРА І СЯНЬНЯ

Ад 15 траўня 1958 году ў Мэльборне існуе Беларуская Аўтакефальная Праваслаўная Царква. У канцы 1981 году адбылося высьвячэньне свайго царкоўнага будынку. Цяпер да прыходу належаць каля 40—50 вернікаў. Настаяцель прыходу, а. Кулакоўскі, выдае кожны год беларускі праваслаўны каляндар-кніжку. Гэты прыход належыць да юрысдыкцыі мітрапаліта Андрая (Крыта), які пражывае ў ЗША. Ад 1950 году ў Мэльборне існуе беларускі мяшаны хор, які выступае на беларускіх нацыянальных імпрэзах.

У Адэляідзе (Паўдзённая Аўстралія) у 1978 годзе было заснаванае Беларускае Аб'яднаньне ў Падзённай Аўстраліі. Там была арганізаваная танцавальная група «Лявоніха», існуе беларуская пачаткавая школа для дзяцей пры царкве. У палове 1950-х гадоў там паўстаў прыход Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы ў Паўдзённай Аўстраліі. У 1981 годзе прыход налічваў 80 дарослых і 16 дзяцей. Маецца мяшаны хор для царкоўных і грамадзкіх патрэбаў.

У 1960 годзе ў Мэльборне выйшла з друку гістарычная аповесьць У. Случанскага (Шнэка) «Драбы». У Адэляідзе выдрукаваныя дзьве кніжкі вершаў Янкі Ролсана (Цьвірка): «Кліч» і «З глыбін мінулага жыцьця».

У 1950-х гадох невялікая група беларусаў у Пэрце (Заходняя Аўстралія) заснавала арганізацыю Згуртаваньне Беларусаў у Заходняй Аўстраліі, якая ладзіць беларускія нацыянальныя сьвяткаваньні.

У Заходняй Нямеччыне пасьля выезду ДП і эмігрантаў у іншыя краіны на пастаяннае пасяленьне па 1951 годзе толькі невялікая колькасьць беларусаў засталася жыць на мейсцы. Гэта былі некалькі грамадзкіх дзеячоў і некалькі сотняў інвалідаў вайны, працы, а таксама семьі са старымі і хворымі. Грамадзкія дзеячы разгарнулі энэргічную беларускую дзейнасьць. Сярод іх надалей існаваў падзел на прыхільнікаў БЦР і БНР, яны ўтрымлівалі сувязь з кіраўніцтвамі гэтых установаў, якія пазьней пераехалі ў іншыя дзяржавы.

15 сакавіка 1953 году ў Штутгарце быў арганізаваны Беларускі Камітэт Сацыяльна -Праўнай Апекі (БКСП Апекі), старшынёй якога была Надзея Касмовіч. Гэта ўстанова была агульнай панадгруповай. Мэты яе былі: абарона правоў беларускіх эмігрантаў у Заходняй Нямеччыне перад нямецкімі дзяржаўнымі ўладамі і прыватнымі прадпрыемствамі і ўстановамі; матар'яльная дапамога найбольш патрабуючым беларусам і іх семьям.

БКСП Апекі супрацоўнічаў з установамі Гэнэральнага сакратара Арганізацыі Аб'яднаных Нацыяў па справах бежанцаў, з міжнароднымі харытатыўнымі і рэлігійнымі хрысьціянскімі арганізацыямі, якія дапамагалі бежанцам, з Нямецкім Чырвоным Крыжам і з беларускімі арганізацыямі ў вольным сьвеце, асабліва з Аб'яднаным Беларуска -Амэрыканскім Дапамаговым Камітэтам у ЗША з сядзібай у Саўт-Рывэры. Пасьля ліквідацыі ІРО, ад 1953 году, БКСП Апекі на працягу дзесяткаў гадоў супольна з Дэлегатурай БЦР дапамагаў беларусам у Нямеччыне ў атрыманьні належнай пэнсыі, сацыяльнай і матар'яльнай дапамогі.

Для інфармацыі і дакумантацыі аб апошніх дзяржаўных падзеях на Беларусі БЦР апублікавала ў 1954 годзе кнігу «Другі Усебеларускі Кангрэс», якая была шырака распаўсюджаная па краінах вольнага сьвету.

3 кастрычніка 1954 году выканаўчы ворган БЦР прызначыў Касмовіча старшынёй дэлегатуры БЦР на Нямеччыну, а наступна і на Эўропу.

27 кастрычніка 1954 году паўстала арганізацыя Беларускі Вызвольны Фронт (БВФ). Палітычнай праграмай БВФ зьяўляецца Акт 25 Сакавіка 1918 г. і пастановы Першага і Другога Усебеларускіх Кангрэсаў. Галоўная Мэта БВФ — вызваленьне Беларусі з савецка -расейскай акупацыі і абарона вызваленай Беларусі ад усякіх спробаў паняволеньня. У Штутгарце быў арганізаваны Галоўны Штаб БВФ, які ачоліў Д. Касмовіч. Краёвыя Штабы БВФ былі арганізаваныя ў Англіі, Аўстраліі, ЗША і Канадзе.

У 1954 годзе Д. Касмовіч быў вызначаны выканаўчым ворганам на прадстаўніка БЦР пры Цэнтральным Камітэце Антыбальшавіцкага Блёку Народаў (ЦК АБН).

Як начальнік Галоўнага Штабу БВФ Д. Касмовіч разгарнуў шырокую інфармацыйную працу ў дзяржавах Заходняй Эўропы. Ён прымаў удзел у міжнародных і міждзяржаўных канфэрэнцыях, на якіх выступаў з прамовамі, падаваў праекты рэзалюцыяў, інфармацыйныя матар'ялы і мэморандумы як у гістарычным аспэкце, так і аб сучасным стане Беларусі пад расейска-камуністычнай уладай.

У 1955 годзе Касмовіч наладжвае супрацоўніцтва БВФ і БЦР з Антыкамуністычнай Лігай Народаў Азыі (АПАКЛ). Наступна ён навязаў супрацоўніцтва БВФ з Міжамэрыканскай Канфэдэрацыяй Абароны Кантынэнту, якую ўзначальваў адмірал Бразыліі Карлос Понтэ Ботто; з Міжнароднай Фэдэрацыяй для Перамогі над Камунізмам; з Канфэрэнцыяй адносна Палітычнай Вайны Саветаў; з Эўрапэйскай Акадэміяй Навук у Бруксэлі (Бэльгія); з антыкамуністычнымі арганізацыямі ў Эўропе, Мальце і з Панэўрапэйскім Саюзам, як і з паасобнымі дзяржаўнымі прадстаўнікамі, пасламі, сэнатарамі, вышэйшымі царкоўнымі кіраўнікамі розных веравызнаньняў і г. пад. Праз нямецкае радыё і прэсу Касмовіч знаёміў народы Эўропы з беларускай нацыянальна -вызвольнай справай. У 1964 годзе ён выступаў у Эўрапэйскім Парляманце ў Штрасбургу, а ў 1968 годзе ў Брытанскім Парляманце. Яго запрашалі на афіцыйныя прыняцьці прыязныя беларусам паслы розных краін Эўропы.