Сергей Павлик - Нидерландский шутя. 150 анекдотов для начального чтения

– Heel precies weet ik het niet(совершенно точно я это не знаю; precíes ) maar het kan niet zo ver zijn(но это не может так далеко быть = не должно быть далеко) . Bij ons in de fabriek(у нас на фабрике) werkt een Rus, en die komt elke dag met de fiets naar zijn werk…(работает один русский, и он приезжает каждый день на велосипеде на свою работу)

Jan maakte zijn huiswerk en moest weten waar Rusland ligt. Hij vroeg het aan zijn vader, die even diep nadacht en toen antwoordde:

– Heel precies weet ik het niet, maar het kan niet zo ver zijn. Bij ons in de fabriek werkt een Rus, en die komt elke dag met de fiets naar zijn werk …

Een varken ziet voor het eerst een stopcontact(свинья видит впервые розетку).

– O, wat zielig, – zegt het(о, как жалко, говорит оно /животное/ = она) . – Hebben ze je in de muur gemetseld(они замуровали тебя в стену; metselen – класть кирпичи )?

Een varken ziet voor het eerst een stopcontact.

– O, wat zielig, – zegt het. – Hebben ze je in de muur gemetseld?

Een kok plukt een kip(повар ощипывает курицу; plukken – срывать, собирать: bessen plukken – собирать ягоды; ощипывать ) en stopt ze in een pan(и кладет ее на сковороду; stoppen – штопать; сунуть ) maar hij vergeet het vuur onder de pan aan te steken(но он забывает зажечь огонь под сковородой; aansteken – зажечь, разжечь ) . Na een kwartier komt de kip naar de kok gewandeld en zegt boos(через четверть /часа/ подходит курица к повару: «приходит курица, гуляя, к повару» и говорит зло = сердито; wandelen – гулять, бродить ) :

– Zeg, ofwel geef je mij mijn veren terug(эй, или отдавай назад мои перья) ofwel steek je het vuur aan(или же запаливай огонь) . Ik bevries van de kou(я замерзаю от холода)!

Een kok plukt een kip en stopt ze in een pan maar vergeet het vuur onder de pan aan te steken. Na een kwartier komt de kip naar de kok gewandeld en zegt boos:

– Zeg, ofwel geef je mij mijn veren terug, ofwel steek je het vuur aan. Ik bevries van de kou!

Op een avond komen twee vlooien uit een café(в один вечер = как-то вечером выходят две блохи из кафе) . Het regent hard, en de ene vlo zegt tegen de andere(идет сильный дождь: «дождит сильно», и одна блоха говорит другой) :

– Wat doen we(что мы делаем = что будем делать) ? Gaan we te voet of nemen we een hond(пойдем пешком или возьмем собаку; te voet – пешком; voet – нога /ступня/ )?

Op een avond komen twee vlooien uit een café. Het regent hard, en de ene vlo zegt tegen de andere:

– Wat doen we? Gaan we te voet of nemen we een hond?

Het is drie uur in de nacht(три часа ночи).

De schrijver is totaal uitgeput(писатель совсем изнуренный; totáal – полностью, совершенно; uitgeput – истощенный, изнуренный; пустой, опустошенный; uitputten – изнурять, истощать, исчерпывать ).

– Lieveling(любимый/голубчик) , – zegt zijn vrouw, die bezorgd naar zijn werkkamer is gekomen(говорит его жена, которая озабоченная пришла в его рабочий кабинет; bezorgen – заботиться, беспокоиться; zorg – забота ) – zou je niet liever naar bed gaan(не пойти ли тебе лучше в постель: «не должен бы ты охотнее в постель пойти»)?

– Dat kan niet, antwoordt de schrijver(не могу: «это не может», отвечает писатель) , want de hoofdpersoon(потому что главный персонаж) uit het boek(из книги) , een beeldschoon meisje(писаная красавица = красавицу) , wordt net op dit ogenblik gewurgd(как раз в этот момент душат: «становится как раз в это мгновение задушенной»; wurgen – душить ) en ik kan haar onmogelijk in de greep van die booswicht achterlaten(и я могу ее невозможно в тисках злодея оставить = и я никак не могу ее оставить в тисках злодея).

– Hoe oud is ze(сколько ей лет: «как стара есть она»)?

– Drieëntwintig(двадцать три).

– Doe dan het licht uit en ga slapen(тогда выключи свет и иди спать; uitdoen – снимать, скидывать; гасить, тушить ) . Dat meisje is toch oud genoeg om op zichzelf te passen(та девушка ведь достаточно взрослая: «взрослая достаточно», чтобы за собой присмотреть; passen – быть внимательным /ор – к/, следить /ор – за/: op de kinderen passen – следить за детьми ).

Het is drie uur in de nacht. De schrijver is totaal uitgeput.

– Lieveling, – zegt zijn vrouw, die bezorgd naar zijn werkkamer is gekomen, – zou je niet liever naar bed gaan?

– Dat kan niet, antwoordt de schrijver, – want de hoofdpersoon, een beeldschoon meisje, wordt net op dit ogenblik gewurgd en ik kan haar onmogelijk in de greep van die booswicht achterlaten.

– Hoe oud is ze?

– Drieëntwintig.

– Doe dan het licht uit en ga slapen. Dat meisje is toch oud genoeg om op zichzelf te passen.

Dokter: – Hoe komt het dat uw oren verbrand zijn(как получилось, что ваши уши обгоревшие; verbranden – сжигать; сгорать )?

Man: – Wel, ik was aan het strijken(ну, я гладил: «был при глажке»; strijken – гладить /белье/ ) en opeens ging de telefoon(и внезапно зазвонил телефон; opéens – вдруг, внезапно ) . Ik nam toen het strijkijzer op(я поднял тогда утюг/приставил к уху; toen – тогда, в то время; потом, затем: en toen? – а потом?; ijzer – железо; strijkijzer – утюг: «гладильное железо» ).