Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4

Nazlı Dilqəmlə Ramizin deməsinə baxmayaraq işə gəlməyə davam edirdi. Nazlı əlində pafkayla otağa gəldi, pafkanı Ramizin masasına qoyub, gəlib Dilqəmədə bir kağız verdi. Hazırladım siyahıda yazılıb şirkətlərin adları, Dilqəm Nazlıya təşəkkür etdi. Çox sağol canım, sənsiz nə edərdik biz qardaşınla tək başımıza? Ramiz pafkanı açıb baxırdı dokumentlərə. Ramiz -Dilqəmə: mənim bacım yüz işçini əvəz edir burda. Nazlı – olara: birazdan görüşə gələcəklər unutmayın, getdi otaqdan.

Ramiz – Dilqəmə: sən Nazlını sonuncu dəfə nə vaxt yeməyə çıxardın? – Ramizə: imkan oldumu ki qardaşım? – Dilqəmə: çıxın işdən sonra bu gün. Mən Nazlının anasına gedərəm, siz rahat çıxın. Dilqəm şad oldu – Ramizə: qardaşıma çox yaraşır belə təklifləri tez – tez etsə, dahada çox istiyərdik səni. Dilqəm zarafat edib güldü. Ramiz əlini üzünə çəkib – Dilqəmə: qardaşın bir dənədir qədrini bil, Ramiz bilirdi Dilqəmidə son zamanlar çox üzmüşdü bezdirmişdi, ona görədə belə deyirdi. Dilqəm başını narazılıqla sirkələyib, – Ramizə: mən gedim Nazlıya deyim, qardaşımız bizi bu gün yeməyə göndərir, həmdə öz şotundan. Ramiz zarafatla – Dilqəmə: unut qardaşım bir səhvdir etdim, zarafatlaşıb gülüşdülər. Dilqəm gəlib Ramizin boynunun ardından tutub, alnını Ramizin alnına dirəyib – Ramizə: aslan qardaşım mənim. Ramizlə zarafatlaşıb, getdi Nazlının yanına. Ramiz Dilqəmin ardınca baxıb gülümsəyib, kresloya söykənib oturdu, gülsədə – zarafatlaşsada, fikrində olan bəzi başqa şeylər rahatlıq vermirdi ona.

Axşam olmuşdu, Dilqəm Nazlıyla yeməyə çıxmışdılar. Ramiz Nazlının anasının yanına gəlmişdi, yanında əyləşib başını arvadın dizlərinə qoyub sakit dayanmışdı. Uşaq kimi hər saçlarına çəkilən sığala ehtiyacı vardı. Anasının yoxluğu çox sıxırdı onu, Afətdə mehribanlıqla Ramizin saçlarını sığallayırdı. Bilirdi Ramizin Aylına etdiklərini, ancaq Aylının Ramizi nə qədər çox istədiyinidə bilirdi. Ramiz Afətin əlindən öpüb üzünə tutudu, arvat görməyən gözləriylə uzaqlara baxıb fikirə getmişdi. Ramiz baxmayaraq Nicatlada davalaşmışdı, Nazlının anasının xətrinə xatırlamamağa çalışırdı olanları. Nicata olan nifrəti dəyişməmişdi, bunu Afət xalasıda yaxşı bilirdi, görməsədə. Ramizin üzünü – ürəyi hiss edirdi, xətrinidə çox istəyirdi, o üzdəndə o haqda söz demirdi.

Dilqəm Nazlını restorana gətirmişdi, masa sifariş vermişdi əvəlcədən, restoranın işçisi qarşılayıb masalarına dəvət etdi ikisinidə. Dilqəm Nazlının əyləşməsinə yardım edib, özüdə yerinə keçib əyləşdi. Nazlıya baxıb gülümsədi, afisant yaxınlaşıb salamladı, – Dilqəmə: Dilqəm bəy sifarişləriniz az vaxtdan masada olacaq. Masadakı şərab şüşəsini açıb, bakallara şərab süzüb getdi. Dilqəm Nazlının sıxıldığını hiss edirdi, – Nazlıya: canım sən niyə narahatsan? anana görədirsə yanında Ramiz var, tək deyil. Nazlı – Dilqəmə: yox onan deyil, sadəcə belə yerlərlərdə oturmağa alışıq deyiləm. Dilqəm bakal şərabını götürüb – Nazlıya: alış canım artıq mənimləsən. Səninlə bu gözəl gecəmizçün içək, Nazlı şərab bakalını götürüb yavaşdan toqquşdurdular. Dilqəm şərabdan içib bakalı masaya qoydu, Nazlıda azca içib qoydu bakalını masaya. Dilqəm – Nazlıya: çıxmağımız yaxşı oldu canım, işdə sənə doyunca baxa bilmirəm, belə üz – üzə səni daha aydın görürəm.

Nazlı utandı, baxışlarını qaçırdı Dilqəmdən, Nazlının bu utanmaları Dilqəmə xoş gəlirdi. Nazlını canından çox sevirdi, Diləqm gülümsəyib, Nazlını seyr edirdi. Afisantlar əllərində yeməklərlə gəldilər, gətirib hər şeyi masay yerləşdirdilər səliqə ilə. Afisant – olara: nuş olsun, başqa əmriniz varmı Dilqəm bəy? Dilqəm – olara: hələki yoxdur, çox sağolun. Afisantlar razılıqlarını bildirib getdilər.

Dilqəm – Nazlıya: canım masada sevmədiyin bir yemək varsa de, sifariş edək başqasını. Nazlı – Dilqəmə: hər şey çox gözəldir canım, restoranın bütün yeməklərini yığdırmısan masaya. Dilqəm – Nazlıya: canım nə yaxşı ki səninlə rastlaşdım mən, səni tanımağımla – sevməyimlə çox xöşbəxtdəm. İnan sözlə ifadə etmək mümkün deyil, sən başqa varlıqsan mənimçün. Nazlı – Dilqəmə: səndə mənimçün, utanıb yenə baxışlarını qaçırtdı, Dilqəm dodağını dişləyib, Nazlıya baxıb gülümsədi. Diqəm – Nazlıya: canım yeməklərin dadına bax, gör bəyənirsənmi? Nazlının utandığını görüb, dur mən sənə qulluq edim canım. Nazlının boş qabına yeməkləridən qoyub, mənim ən sevdiklərimdir bunlar, bəlkə ağzımın dadını bilmirəm, bax bəyənəcəksənmi.

Nazlı Dilqəmə təşəkkür edib, çəngəlini götürüb yeməkdən götürüb yedi, ağzında yavaş – yavaş çeynəyərək, yeməyin dadını anlamağa çalışdı. Dilqəmin gözü Nazlıdaydı, Nazlı yeyib dadını anladı – Dilqəmə: mm, çox dadlıdır canım, ağzının dadını bilirsənmiş. Dilqəmdə yeməkdən yeyərək – Nazlıya: mən bunlarsız məhv olaram, anam duymasın. Nazlı gülümsədi, – Dilqəmə: sən anandan gizlin bura yeməyə gəlirsənmiş?

Dilqəm ağzını silib gülümsəyib, – Nazlıya: canım anam sevmir mən belə yerlərdə yemək yediyimdə, deyir ev yeməyi kimi təmiz olmur filan, nə bilirsən kimlər hazırlamış. Nazlı gülümsədi, – Dilqəmə: bağışla canım mən anandan gizlədə bilmərəm, oğlu onun yeməklərini bəyənməyib buralara üz tutur ara – sıra. Dilqəm – Nazlıya: aydaa, canım məni satacaqsanmı? – Dilqəmə: heç incimə məndən. Sən bu gün anananı aldadan, sabah mənidə aldadacaqsan, elə deyilmi? özü deyən sözdən utandı bir anlıq. Dilqəm – Nazlıya: söz canım sənin əllərindən yeyəcəm, bax haram olar gizlin gələrsəmsə. Bu yeməkləri əvəllər yaşadığımız şəhərdə çox yeyərdim, gələndən sonrada dadı ağzımda qaldı. Əlbətddə mənim canım anam bişirən yeməklər dahada dadlıdır. Vərdişdir bura gəlməyim, onuda sən yanımda gəlin olduqdan sonra unudacam, söz. Nazlıya göz vurub gülümsəyib, Nazlının utanıb qızarmasından həzz alaraq, gülümsədi.

Nazlı özü deyən sözdən çox utanmışdı. Dilqəm Nazlının utancını unutmasıçün – Nazlıya: canım səndən bir söz soruşmaq istəyirəm. Ancaq məndən heçnə gizlətmə, olurmu? – Dilqəmə: buyur soruş, olanı deyərəm əgər bildiyim bir şeydirsə. Dilqəm Nazlının gözlərinə baxıb, – Nazlıya: məndən öncə sevdiyin və ya xoşlandığın birisi oldumu? – Dilqəmə: oldu. Dilqəm bir anlıq Nazlının nə deyəcəyini duymaq belə istəmədi, soruşduğunada peşman oldu.

Nazlıda bunu anladı, – Dilqəmə: vardı məni sevən tək sadiq olan, səni tanıdığıma kimi. Dilqəm elə üzgün baxışlarla baxırdı ki Nazlıya, ciddi duraraq sözünə davam etdi. Səninlə tanışıb az vaxtdan qaçdı məndən, bir aydan onu balaca bir qız uşağıyla gəzən gördüm. Dilqəm pərt baxışlarla baxırdı Nazlıya. Dilqəm dözmədi, – Nazlıya: balaca qız uşağıylamı gəzirdi? – Dilqəmə: hə, məndə artıq onu ayırmaq istəmədim qızcığazdan. Biri – biriləriylə çox mehriban görünürdülər. Dilqəmin özünə şaşqın baxışlarla baxdığını görüb gülümsədi, canım mənim itim idi o.

Dilqəm elə bil nəfəs almağı unutmuşdu. Nazlının özüylə zarafat etdiyini anladı. Dərindən nəfəs alıb – Nazlıya: oha, az qala axlımı itirəcəkdim, canım mən sənin zarafatını yeyim, sən qarışıq. Dilqəm bakalı götürüb şərabdan içib, biraz rahatlandı. Nazlının özünü aldadaraq incitməsinə, gözlərini qıyıb baxdı, – Nazlıya: sən dayan canım. Mən sənin o şirin dilindən dişləyəçəm, Dilqəmi tərdə basmışdı.