Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3

Həkim Aylının gözlərini işıq salıb yoxladı, mən indi sənin başının tamaqrafyasını etmələrini tapşırım, otaqdan çıxdı getdi. Aylın başında pis ağrı hiss etdi, uşaq kimi rəyisin sinəsinə qısılıb dayandı. Rəyis elə pis odu ki, gözləri yaşardı. Sərdar baxa qalmışdı Aylına, Tahirin canından – can aldılar elə bil, gözlərini yumub yavaş səslə öz – özünə: Allahım nə olur gerçək olmasın. Sərdar yaxınlaşdı baxdı, birdən Aylının qolundan tutub sirkələdi, – Aylına: canım bax məni incidirsən bilirəm. Aylın məndən heyif almaqçün belə edirsən, etmə yetdik çəkdim mən, Allah verdi cəzamı. Aylının qolu acıdı, qolunu dartıb Sərdarın əılindən çıxarmağa çalışdı – Sərdara: sən kimsən, nə istəyirsən məndən? rəyisə qısıldı. Yoldaş rəyis baxsana qolumu acıtır, atası Sərdara baxdı üzgün baxışlarla, gözlərindən yaş süzüldü yanaqlarına, Aylını qucaqlayıb tutudu. Sərdar anladı hər şeyin gərçək olduğunu, öz – özünə: ola bilməz yox – yox, bu ola bilməz.

Həkimvə yanında tibb bacısı gəldilər. Yaxınlaşdı tibb bacısı – Aylına: gəlin bizimlə, qolundan tutub qaldırdı ayağa. Aylın rəyisə baxdı, sanki hər kəsdən qorxurdu, rəyis işarə etdi ki getsin qorxmasın, artıq Aylının yaddaşında problem vardı. Aylını apardılar aparata salmağa.

Sərdar gözlərini yumub dayandı, gözünün axan yaşı sel kimi üzünə süzüldü. Atası ayağa qalxıb, oğlunun çiyninə əlini vuraraq otaqdan çıxıb getdi. Tahir şokda idi olanlardan, Sərdarın halınada acıyırdı, bir tərəfdən ən yaxın dostu yaddaşını itirmişdi. Ən yaxın sandığı can bir dostunu tanımırdı Aylın artıq. Bir yandada çarəsiz gözü yaşlı qalan qardaşı Sərdar idi, Tahirdə çarəsiz üzgün çıxdı otaqdan. Qapını örtmüşdü ki, içəridən Sərdarın ağlayan səsini eşitdi. Tahir qapıya söykənib dayandı, çox pis olmuşdu nə edəcəyini bilmirdi. Sərdar içini çəkə – çəkə elə ağlayırdı ki, adamın ürəyinə toxunurdu səsi və bi çarə ağlaşı.

Aylının aparatdan keçirmişdilər başını, həkim cavablara baxıb başınnı narazılıqla sirkələdi. Həkim – olara: bu yeni travma deyil dediyim kimi, vaxtında müalicə edilməmiş və indi isə özünü biruzə verməyə başlayır, yaddaşında problemlər olaçaq. Bundan sonra tanımaya, unuda bilər tanıdıqlarını. Siz ona yardımcı olmalısınız, xatırlatmağa çalışın çox ehtiyatla yormadan, müalicəsini davam edəcək, bu dəfədə etməssə dahada qorxulusu ola bilər. İstirahətə ehtiyacı var, beynini yormamalıdır. Burda qalıb müalicə olmasını çox istəyərdim, ancaq deyirsiniz xəstəxanada hövsələ etmir, o üzdən evdə keçəcək müalicəsini və mənimlədə tez – tez əlaqə saxlayıb bildirəcəksiniz halını. Rəyis başı ilə yaxşı deyə işarə etdi, heç kimin danışmağa nə halı, nədə sözü vardı.

Sərdarla Tahir çıxdılar həkimin otağından üzgün, Aylında otaqdan çıxıb gedirdi, arxadan Sərdar səslədi, Aylın. Aylın dönüb baxdı, Sərdarı görüb ondan qaçmaq istədi, tez – tez addımlamağa başladı. Sərdar arxasınca qaçıb yetişib qolundan tutudu, – Aylına: canım dursana. Aylın Sərdarı xatırlaya bilmirdi – Sərdara: buraxsana qolumu, Tahirdə gəlib atdı. Aylın qolunu Sərdarın əlindən çıxarmağa dartındı, burax qolumu acıtırsan. Tahir Sərdarın əlindən çıxardı qolunu, Aylın Tahirə yaxın dayandı. Aylın – Sərdara: sən kimsən, mənim canımı niyə acıtırsan? sənə nə pislikmi etmişəm mən? Sərdar pis olurdu. Canım mən sənin, Tahir tez ortaya girdi, Sərdara işarə etdi ki Aylını yormasın. Tahir – Aylına: gedək evə biraz dincəl dostum, Nərgizdə səni gözləyir. Tahir Aylının qolundan tutub apardı, Aylın gedə – gedə dönüb yerində ardınca baxan Sərdara baxdı. Sərdar Aylına elə peşman baxışlarla baxırdı ki, arxadan atası gəlib oğlunun qolundan tutub apardı.

Aylını evə gətirdilər, Ramizlə Nərgizdə çox narahat idilər. Nərgiz Aylını görüb tez qaçıb qucaqladı, canım bacım yaxşısanmı? Ramizinlə Nərgizin xəbəri yox idi olanlardan. Aylın Nərgizi xatırlya bilmədi, anacaq Ramizi xatırladı tək. Aylın – Ramizə: birdənəm dedikdə Sərdar Aylına elə baxdı ki, qalan umududa itdi, ürəyi titrədi həyəcandan. Ramizin agzını yaralı görüb Nərgizdən ayrılıb yaxınlaşdı, əliylə Ramzin dodağına toxunub baxdı üzünə. Nə oldu dodağına? Ramiz demədi Sərdar vurub. Aylının əlindən öpüb, sən yaxşısanmı canım? harda idin? Aylın xatırlamadı nə olduğunu, deməyə çətinlik çəkdi.

Mən sənə gələcəkdim birdənəm, bilmirəm niyə xəstəxanaya getdim. Arxaya çevrilib rəyisə baxdı, yoldaş rəyis biz nəyə görə xəstəxanadaydıq?

Ramiz narahat oldu – olara: nə xəstəxanası? rəyis dərindən nəfəs alıb – Ramizə: gəl mənimlə, mətbəxtdə getdi. Ramizdə rəyisin ardınca getdi mətbəxdə. Nərgiz baxa qalmışdı Aylının soyuqluğuna, Tahirə baxdı, Tahirində yanında Sərdar dayanmışdı. Sərdar gölərini dikib baxa aqalmışdı Aylına. Tahir işarə etdi ki gəlsin özü ilə otağa, Nərgiz getdi Tahirlə. Aylın Sərdardan çəkinirdi, mətbəxt tərəfə baxdı ki Ramiz gəlirmi. Sərdar anlayırdı Aylının özündən çəkindiyini və bu onu dahada dəli edirdi. Aylının ən sevmədiyi insanı xatırlaması ürəyini ağrıdırdı. Sərdar – Aylına: əyləşsənə canım, Aylın başıyla yox deyə işarə etdi, yenə mətbəxt tərəfə baxdı, az vaxtdan Nərgizlə Tahir qayıtdılar. Nərgiz özünü zor tuturdu ağlamamaqçün Tahir danışmışdı olanları, Nərgiz Aylının qolundan tutub mehribanlıqla əyləş. Aylın əyləşdi, Nərgizdə yanında əəyləşdi.

Aylına üzgün baxışlarla özünə baxan Sərdara baxdı, Sərdarın gözləri yaşardı, Aylın görməsin deyə kənara baxıb göz yaşını sldi. Tahir – Aylına: dostum sənə çay hazırlasınmı Nərgiz? Aylın – Tahirə: dostunmu? biz dostuqmu? Nərgiz Aylının əlindən tutub, – Aylına: həmdə can bir dostsunuz Tahrlə. Məndə sənin bacınam, ayaq üstə dayanıb baxan Sərdarı göstərib – Aylına: oda sənin sevgilin Sərdardı, mənədə qardaş sayılır. Aylın Sərdara baxdı, sevgilimmi? Nərgiz – Aylına: çoxdan səni sevir, ancaq bunu biz bilirik sən yox. Mən bilirəm ki qardaşım ürəyini sənə açınca özü qocalar, elə sözləri söyləməkdə tənbəlliyi var, elə deyilmi qardaşım? Sərdar yavaş səslə – Nərgizə: elədi gözəl bacım. Aylın yavaşca – Nərgizə: yaman kobut qardaşın var, Nərgiz gülümsəməyə çalışdı. Nərgiz – Aylına: elə görünsədə ürəyi çox gözəldir bacım, işiylə əlaqəli ciddidir sadəcə üzünün ifadəsi. Aylın – Nərgizə: harda işləyir o? Nərgiz yavaş səslə – Aylına: polisdir Sərdar. Aylın polisdir sözünü duyduğunda, axlından olub keçənlər keçməyə başladı. Xatırladı Sərdarın özünə silah tutumağa öyrətməsini, bir anlıq beynindən o qədər şeylər keçdi ki, oturduğu yerdən ayağa qalxıb ağrıdan gözlərini yumub dayandı. Nərgizdə ayağa qalxdı, Aylın heçnə eşitmirdi, gözlərini açıb baxdı. Başı dönürdü yıxılacaqdı ki, Sərdar anladı cəld yaxınlaşıb tutdu, qucağına alıb otağına apardı Aylını. Tahirdə – Nərgizdə ardınca getdilər.

Ramiz eşitdiklərindən dəhşətə glmişdi, – rəyisə: siz bu qızın başına bəla oldunuz bəla. Baxsana sizin üzünüzdən başına gəlməyənlər qalmadı, birdə bular yetmirmiş kimi, yazığın axlınıda aldı başından oğlun sonunda. Rəyis – Ramizə: bax bizdə üzgünük oğlum, Sərdar Aylını sevir bilirsən, Aylında Sərdarı sevir. Səni xatırladı Sərdarı xatırlamadı, bu oğlumçün ağız bir zərbə oldu, səndə yardımcı ol gərçəkləri xatırlamasına qıza. Ramiz – rəyisə: sizin gerçəyinizədə o birinizədə, Allah bəlanızı versin. Mətbəxtdən çıxıb getdi əsəblə, rəyis dərindən nəfəs alıb, başınnı narazılıqla sirkələdi.