Amy Blankenship - Zamanın Kalbi

Kyoko buna engel olamıyordu. Gülmeye başladı ve kendisine, daha ziyade yemekli vagon gibi görünen gömme yemek odasına girene kadar gülmeye devam etti. Bir adım atarak Suki’ye yaklaştığında gözleri büyüdü “biliyorsun, bu yere her gelişimde yanlış yerdeymişim gibi hissediyorum.”

Shinbe onları odanın arka tarafına yakın bir masaya götürdü. Suki ve Kyoko bir banka kayarken, Shinbe dünyanın en masum erkeğiymiş gibi görünerek diğerine oturdu. “Biliyorsun bu yerde alışılması gereken çok fazla şey var.” Ametist gözlerini parlatarak Kyoko’ya gülümsedi. “Bir senedir buradayım ve hala öğrenemedim.”

Suki Kyoko’nun omzunu dürttü, “senin ve benim geldiğimiz gibi geldi. Açık bir davetle.” Kyoko’ya bunu kabul edip tadını çıkarmasını söylemek ister gibi omuz silkti.

Kyoko kafası karışık bir bakışla öne eğildi, “anlamıyorum. Neden birisi bunu yapsın ki?”

Shinbe birisinin ona gerçeği söylemesi gerektiğini bilerek başıyla onayladı. “Benim bazı yeteneklerim var, Suki’nin de öyle.” Göz kırparak omuz silkti. “Burada bursu olan herkesin var.” Doğru kelimeyi aramak için bir an durdu, “biz o veya bu şekilde yetenekliyiz.” Suki’ye kaşını kaldırdı, “henüz ona söyledin mi?”

Suki hızlıca olumsuz bir baş hareketi yaptı, ardından aniden konuyu değiştirmek isteyerek Kyoko’ya döndü, “hey, hamburger ve patates kızartması ister misin?”

Kyoko başıyla onayladı ve Suki ücretsiz burslarla ilgili sorudan kaçıyormuş gibi ayağa kalktı, “burada kal, hemen döneceğim ve endişelenme. Bursu olanlara yemekler ücretsiz ve hatta yemeği bize onlar getiriyor.” Suki onu Shinbe ile yalnız bırakarak sipariş vermek için gitti.

Bölüm 3 "Toya ile Tanışma"

Shinbe, ametist gözleri parlayarak yüzünde ciddi bir bakışla öne eğildi, “burada normal insanlar var ve bir de ben ve Suki gibi bursu olanlar. Bursu olan başkaları da var, ama hepimizin bir tür özel yeteneği var… normal insanların sahip olmadığı bir güç gibi.”

“Benimkisi telekinezi. Zihnimle nesneleri hareket ettirebiliyorum.” “Ve telepati, yani aklımı kullanarak diğer insanlarla konuşabiliyorum.” Bu kelimeleri ses çıkarmadan, kızın onu kendi zihninde duyabildiğini bilerek söyledi.

Dudaklarının oynamadığını ve sesinin zihninde yankılandığını gördüğünde Kyoko’nun dudakları aralandı. Sesinin tüm sıcaklığının… veya bir şeyin orada olması gerektiğini hissetti. Çocuğa baktıkça ifadesi rahatladı ve gözleri yumuşadı.

Shinbe, meraklı kaş çatışını saklamaya çalıştı… zihnini onunkisine bağladığında… bağlantıyı durdurmak için bütün konsantrasyonunu vermişti. Gücü kızla kalmak istiyor gibiydi. Bu duyguyu atmaya çalışarak devam etti. “Aynı zamanda büyü yapabiliyorum ve uzun bir keşişlik hayatından geliyorum.” Kyoko’nun gülmekten gözleri yaşarınca durdu.

Suki, Kyoko’nun yanına geri geldi ve hiçbir şüphe göstermeden “biliyorum inanması zor ama keşişlikten geliyor” dedi. Sırıttı, ama sonra bakışı tekrar ciddileşti, “ve eşyalara dokunmadan onları fırlattığını gördüm, ayrıca her türlü dövüş sanatında da harika.”

Shinbe “belki de sevgili Kyoko’yu tüm yeteneklerim hakkında bilgilendirmeliyiz” diye önerdi.

Suki döndü ve Shinbe’ye ters ters baktı, “hayır, ona BU konuda iyi olduğunu söylemeyeceğim!” sonra da başının tepesine vurdu.

"Ama hala yalnızca bir insanmış gibi davranıyor” nereden geldiği belli olmayan alaylı bir ses duyuldu ve Shinbe fırlayıp sesin nereden geldiğini anlamak için doğruldu.

Kyoko etrafa göz gezdirdi ve bakışları derin altın sarısı gözlere kilitlendi. Sesin sahibi gördüğü her şeyden daha güzel görünüyordu. Gümüş gölgeleri olan siyah saçları uzun katmanlar halinde başından aşağı dökülüyordu. Güneşin kararttığı teni sağlıklı bir şekilde parlıyordu ve uğrunda ölünebilecek bir vücudu vardı. Her nasılsa, gözleri doğrudan ona bakmasa bile onu esir almış gibi görünüyordu.

Suki huysuzlandı ve yeni gelene kızgın bir bakış atarak kollarını göğsünde kavuşturdu. “Harika, onu korkutup kaçıracak herkes burada.”

Shinbe Suki’ye doğru sırıttı ve ardından Kyoko’ya bakıp “bu Toya. Toya, Kyoko ile tanış. Bugün burada ilk günü” diye tanıttı.

Toya, Kyoko’yu görmek için ve her nedense onu ölçüyormuş gibi döndü, bu kızı rahatsız etti. Kyoko gözlerini kısarak adama baktı, onunla ilgili ilk izlenimi ayaklarının yere inmesini sağladı.

Toya huysuzca “ee, yani rahibe sen misin?” dedi, otururken de onu başından savıyormuş gibi kafasını çevirdi.

Kyoko’nun gözleri ona döndü ve şaşkınlıktan güçlükle soludu. Oradaki hiç kimse onun rahibe olduğunu bilmiyordu. Aslında yalnızca, en yakın aile üyeleri biliyordu.

Ani bir öfkeyle, "bunu nasıl biliyorsun?" diye bağırdı.

Toya kanının kaynadığını hissederek geri çekildi. “Lanet olsun, korkunç bir manyak gibi bağırma. Seni gayet iyi duyabiliyorum” diye homurdandı.

Suki ve Shinbe ürkmüştü ve Kyoko ile Toya birbirlerine öfkeli bakışlar atarken, sandalyelerinde küçülmüş gibiydiler.

Toya’nın hisleri, Kyoko’nun öfkesiyle bir güç dalgası yakalamaya başlamış gibiydi ve eğer bunu ona söylerse lanetlenecek de olsa, belki bu küçük sevimli bedenin içinde birazcık gücü olduğunu düşünerek gerginleşti.

Sessizce görünüşünü tarttı. Kalp şeklindeki güzel bir yüzü çevreleyen kumral saçları ışıkta parıldıyordu. Şu anda kendisine öfkeyle bakan ve kanının hafifçe ısınmasını sağlayan canlı gözleri vardı. Cesareti sahibi kadınlar hoşuna giderdi ve şüphesiz kız bununla doluydu, ama nedense bu onu rahatsız ediyordu. Hoşuna gitmeyen şey ona bakma tarzıydı… bunu hemen düzeltecekti.

Kızın gözünü korkutmaya çalışarak daha sert baktı. Toya onun yüzüne karşı “Bir burs aldın, değil mi… ve O senin bir RAHİBE olduğunu söyledi!” diye neredeyse burun buruna gelene kadar her kelimede ona daha da yaklaşarak gürledi. Kollarını gevşek giysi kollarının içinde kavuşturdu ve kıza doğru hofladı. Aniden, her saniye kendisine daha da sevimli geldiğini fark ederek bu onu rahatsız etti ve “bahse girerim bir iblisin ne olduğunu bile bilmiyorsundur” diye homurdandı.

Kyoko, öfkesi kabararak geri çekildi. İblislerin ne olduklarını biliyordu. Tüm hayatı boyunca onları incelemiş ve hatta eğer ailesi haklıysa birisiyle karşılamıştı… ama hatırlayamıyordu. Yine de, Toya’nın tepeden bakan kibirli davranışı hoşuna gitmemişti ve bu konuda bahse girmek isteyip istemeyeceğini sorar gibi bir kaşını kaldırdı.