Dean Koontz - Północ

– Tak.

– To moje przekleństwo.

– I zaleta?

– Czasem – przyznała. – Pan coś wie, proszę mi powiedzieć, o co tu chodzi?

– Coś dziwnego dzieje się z ludźmi.

– Co?

– Nie wiem. Po pierwsze nie interesują się filmami. Kino jest nieczynne. I nie obchodzą ich luksusowe towary, drogie upominki, tego typu sprawy, ponieważ wszystkie sklepy z takimi towarami zostały zamknięte. Nie szukają też podniety w szampanie… – uśmiechnął się nieznacznie. – Knajpy są puste. Zdaje się, że interesują się wyłącznie jedzeniem. I zabijaniem.

Wciąż stojąc przy oknie w wieży, Thomas Shaddack powiedział:

– W porządku, Loman, zrobimy tak. Wszyscy w New Wave zostali poddani konwersji, więc setką ludzi wzmocnię oddziały policji. Może ich pan wykorzystać w dowolny sposób i to od zaraz. Mając tylu ludzi do dyspozycji, z pewnością złapie pan jednego z regresywnych na gorącym uczynku… i znajdzie tego człowieka, Bookera.

Nowi Ludzie nie potrzebowali snu, a zatem posiłki mogły niezwłocznie przystąpić do działania.

Shaddack dodał:

– Patrolujcie ulice pieszo lub w samochodach, ale cicho, nie zwracając na siebie uwagi. Z taką pomocą schwytacie może nawet wszystkich regresywnych. Jeśli pochwycimy któregoś w tym… stanie, to będziemy mieć szansę zbadania go, może uda mi się opracować test, dzięki któremu odszukamy zdegenerowanych osobników wśród Nowych Ludzi.

– Nie czuję się powołany do tego typu zadań.

– To sprawa policji.

– Nie sądzę.

– Tak, jakby ścigał pan zwykłego zabójcę – stwierdził Shaddack poirytowany. – Proszę stosować zwyczajną procedurę.

– Ale…

– O co chodzi?

– Regresywni mogą być wśród wyznaczonych przez pana ludzi.

– Wykluczone.

– Ale… skąd ta pewność?

– Wykluczone – powtórzył ostro Shaddack, wciąż patrząc przez okno w mgłę i noc.

Zamilkli obydwaj.

Po chwili Shaddack odezwał się:

– Musi pan użyć wszelkich środków i złapać tych dewiantów. Wszystkich, słyszy pan? Chcę przebadać jednego, zanim poddamy pozostałych mieszkańców Zmianie.

– Myślałem…

– Tak?

– No więc…

– No, śmiało, śmiało. Cóż pan myślał?

– Może… wstrzymałby pan konwersje do czasu, aż zrozumiemy, co się dzieje.

– Nie, do diabła! – Wściekły spojrzał na szefa policji, który cofnął się ze strachu. – Regresywni to żaden problem. Do cholery, co pan może o tym wiedzieć? To ja zaprojektowałem nową rasę, nowy świat. Ja to zrobiłem. To był mój sen, moja wizja. Miałem dość inteligencji i odwagi, by je urzeczywistnić. Wiem, że te anomalie nie świadczą o niczym, więc Zmiana przebiegnie zgodnie z planem.

Watkins patrzył na swoje pobielałe dłonie.

Shaddack cały czas chodził boso wzdłuż szklanej ściany. Mamy aż nadto środków, by zająć się pozostałymi mieszkańcami miasta. Prawdę mówiąc rozpoczęliśmy już kolejny etap konwersji dziś wieczór. Setki przejdą na nową wiarę jeszcze przed świtem, pozostali przed północą. Dopóki wszyscy w mieście nie będą po naszej stronie, istnieje ryzyko wykrycia nas, ktoś może ostrzec zewnętrzny świat. Teraz, gdy już bez problemu produkujemy biochipy, musimy szybko zakończyć konwersje w Moonlight Cove. Wówczas upewnimy się, że nasza macierzysta baza jest bezpieczna. Zrozumiano?

Watkins skinął głową.

– Zrozumiano ? – powtórzył.

– Tak, sir.

Shaddack usiadł w fotelu.

– No dobrze. A co z tą drugą sprawą, w której dzwonił pan do mnie wcześniej, z tą historią z Valdoskimi?

– Eddie Valdoski miał osiem lat – powiedział ciągle patrząc na ściśnięte do białości ręce, które dosłownie wykręcał, jakby chciał coś z nich wycisnąć, jak wyciska się wodę ze szmaty. – Kilka minut po ósmej znaleziono go w rowie przy szosie. Był… zmasakrowany… pogryziony, z wnętrznościami na wierzchu.

– Sądzi pan, że zrobił to regresywny?

– Z całą pewnością.

– Kto znalazł ciało?

– Ojciec. Chłopiec bawił się na podwórku, a potem zniknął przed zachodem słońca. Rodzice nie mogli go znaleźć, więc wystraszeni zadzwonili do nas. Szukali dalej, gdy byliśmy w drodze… i natknęli się na ciało tuż przed naszym przybyciem.

– Valdoscy oczywiście nie przeszli konwersji?

– Właśnie teraz są poddawani.

Shaddack westchnął.

– To rozwiązuje problem śmierci chłopca.

Szef policji zdobył się na odwagę, by spojrzeć mu prosto w oczy.

– Ale on nie żyje – stwierdził twardo.

– To oczywiście tragedia – powiedział Shaddack. – Lecz żaden wielki postęp w historii nie dokonał się bez ofiar.

– Był wspaniałym chłopcem – dodał policjant.

– Znał go pan?

Watkins zamrugał oczami.

– Chodziłem z jego ojcem do średniej szkoły. Eddie był moim chrześniakiem.

Shaddack starannie dobierał słowa:

– To okropne. Znajdziemy winnych. Wyeliminujemy wszystkich regresywnych. A tymczasem pocieszmy się, że Eddie umarł za wielką sprawę.

Watkins spojrzał na niego z nie ukrywanym zdumieniem.

– Za wielką sprawę? Co ośmiolatek o tym wiedział?

– Jednakże – odezwał się ostro Shaddack – Eddie padł ofiarą ubocznego efektu konwersji mieszkańców Moonlight Cove, co czyni go uczestnikiem tego wspaniałego, historycznego wydarzenia. Wiedział, że Watkins przed konwersją był nieomal szowinistą, i przypuszczał, że coś z tych przekonań wciąż w nim tkwi, więc dodał: – Proszę mnie wysłuchać, Loman. Podczas Rewolucji, gdy koloniści walczyli o niepodległość, zginęło wielu niewinnych cywilów, kobiet oraz dzieci, i ludzie ci nie zginęli na próżno. Byli męczennikami w tym samym stopniu, co żołnierze, którzy padli na polu walki. Takie są prawa każdej rewolucji. Najważniejsze, by zapanowała sprawiedliwość i żeby o tych, którzy umierają, można było powiedzieć, że oddali życie dla szlachetnego celu.

Loman odwrócił wzrok.

Shaddack okrążył niski stolik i stanął obok policjanta. Patrząc na pochyloną głowę Watkinsa, położył mu dłoń na ramieniu.

Watkins aż skulił się pod tym dotykiem.

Shaddack nie cofnął ręki i zaczął przemawiać z żarliwością ewangelisty, choć był wyrachowany i zimny jak lód, a jego przesłanie nie miało nic wspólnego z gorącą wiarą, lecz świadczyło o potędze logiki i rozumu.

– Jest pan teraz jednym z Nowych Ludzi, a to nie oznacza jedynie większej sprawności fizycznej, odporności i siły niż u zwykłych ludzi, nie oznacza jedynie, że ma pan większą moc leczenia swych ran, niż ta, o której kiedykolwiek marzyli uzdrawiacze. Oznacza również, że ma pan jaśniejszy, bardziej racjonalny umysł niż Dawni Ludzie – więc rozważywszy śmierć Eddiego w kontekście tego cudu, jakiego dokonujemy. Zrozumie pan, że strata nie była zbyt wielka. Proszę nie podchodzić do tej sprawy emocjonalnie, Loman; to nie pasuje do Nowych Ludzi. Stworzymy świat bardziej uporządkowany i nieskończenie bardziej stabilny dzięki temu, że mężczyźni i kobiety posiądą moc kontrolowania uczuć, rozważania problemów i wydarzeń z analitycznym chłodem komputera. Niech pan potraktuje śmierć Eddiego jako jeszcze jeden z wielu faktów dotyczących narodzin Nowych Ludzi. Może pan teraz zapanować nad emocjami, a dokonawszy tego, po raz pierwszy w życiu zazna pan prawdziwego ukojenia i szczęścia.

Po chwili Loman Watkins uniósł głowę. Odwrócił się, by spojrzeć na Shaddacka.

– To naprawdę przyniesie ukojenie?