Виктор Мартинович - 墨瓦 Мова

Тут по странице шла полоса каких-то непонятных символов, которые отсутствуют в белорусской мове и в китайском языке. Почему-то смотреть на эти символы было приятно, а оторвать взгляд – тяжело. Более того, когда перестаешь на них смотреть, становилось грустно. Как-то странно, такого я никогда не видела! Дальше снова шел текст:

«Паслухаўшы такія апавяданні старога Караля, — вяселага дзеда з доўгімі сівымі бакенбарbardendam>>!nachOsten? мы не маглі ні спаць, ні есці, так нам захацелася пабываць у той цудоўнай бібліятэцы і самім паглядзець, паглядзець, паглядзець, ух паглядзець па-гляд— дз дзе? дзе дзеці — на дзівосныя кнігігігі. Адно нас толькі бянтэжыла і непакоіла — наяўнасць каменных вартаўнікоў. Як іх улітаваць і схіліць на свой бок? Пакрысе склалі мы поўны аператыўны план свайго паходу jahfdy!~!. Самае галоўнае — каб трапіць у палац у часе адпачынку, калі сама княгіня адпачывала на канапе і нікому з чалядзінцаў не дазволена было хадзіць праз plaz IUY^^%%Ю! Падабраўшыся да самага палаца, мы пазалазілі на высокі балкон-тэрасу, фактычна — на другі паверх. Спрыяла гэтаму тое, што ўвесь балкон быў апавіты дзікім вінаградам. З гэтай тэрасы, мы трапілі адразу ў вялізную залу, у хараство, не бачанае намі. На столі, на сценах былі вырабленыя з белага каменя кветкі, лісце, постаці людзей, і малых і дарослых, ых, іх, Yx=Xy, і мужчын і жанчын, але, бадай, зусім распранутых. Толькі на некаторых былі нібы лёгкія нажутачкі, а то і проста як бы хусціначкі ???? кі-кі .a,d~!@2312. Гэта нас дужа здзівіла. Мы паспрабавалі нават растлумачыць такую акалічнасць: мабыць, горача ў іх, вось яны і параспраналіся. Уразіла нас яшчэ падлога. Чулі мы даўно, што паркет у палацы націраюць пчаліным воскам. Але ж адно слухаць, а другое бачыць: мы проста падалі на гэтай падлозе, як зімой на возеры, да таго яна была слізкая. Апрача ўсяго, мы, як у люстэрку, адлюстроўваліся тут... Але ж далей, далей! Мы прыйшлі не на княгінінай падлозе коўзацца, а кнігігігігіSIsiSS-Adidas!»

Тут текст снова прерывался, но на этот раз не полоской с символами, а странными рисунками, которые двигались, как китайский magic eye – нужно было посмотреть немного вбок, не фиксируя на нем взгляд. Я не заметила, как начала забавляться этими подвижными рисунками. Вчера вот просидела около десяти минут или даже больше – чай в кружке успел остыть. Как загипнотизированная, ха-ха! Дальше снова шел текст:

«Божухна! Праўду, шчырую праўду казаў нам сівы Кароль! Шафы, шафы, шафы і ўсе са шклянымі дзверцамі, ды ад падлогі да самай столі... Нават паміж вокан знадворнай сцяны шафы, шафы, фышафшаФФФifsh___FeBiotonicDrumExc,KillTime. І ва ўсіх жа шафах — кнігі, кнігі, кнігі, khini, kguhi, knihf>>!І мы ўсе кінуліся да кніг. Бралі адну, гарталі, разглядвалі малюнкі, на якіх былі ніколі не бачаныя намі краявіды, людзі, убранні, бралі другую, трэцюю ooo 0000 YtgfMEmory_cas.Мы проста сп'янелі ад гэтых кніг, ад усяго багацця, ад усяго хараства, пра якое, зразумела, раней не маглі і ў сне сасніць... Мы захапіліся гэтымі кнігамі і зусім забыліся на тое, што ў палацы, што мы прайшлі сюды недазволеным шляхам, што нас за гэта могуць пакараць вельмі жорстка. Хто стаяў, хто сядзеў на падло3e3_3e?%%padlozje, выцягнуўшы ногі і паклаўшы на іх кнігу. А я ўзяў такую тоўстую і цяжкую кнігу, што не мог яе трымаць ніякhujak_:%;. Доўга не думаючы, паклаў яе на стол, сам падагнаў князёўскае крэсла, сеў у яго і пачаў лёгка і свабодна гартаць старонку за старонкай. Сустрэўшы вялікую рэпрадукцыю, я разгарнуў яе перад сабою на ўсю шырыню. У гэты момант глухая пакаёўка, пані Марцэля, ішла нечага калідорам. Яна пабачыла непарадак: няшчыльна прычыненыя дзверы ў князёўскі кабінет. Падышла да іх і бачыць, — так яна апавядала пасля: «Сядзіць у крэсле сваім нябожчык-князь і гартае старонкі ў кнізе, чытае яе». Пакаёўка крыкнула немым голасам і самлелалалаЛа».

Второй день убыли, 7629

Ю3зры пишут, что если много читать свертки, которыми торгуют тутэйшие кони, наутро будет болеть голова. Как от водки. А у меня ничего не болит, ха-ха!

Третий день убыли, 7629

Наша торговля начинает хиреть. У тех коней людям покупать дешевле. И не надо рассекать по «чайнику» в поисках дилера. Мастер благовоний ходит хмурый и все время что-то бормочет по-китайски. Однажды я разобрала слова «сыновья черепахи» [46] Китайцы считают черепаху созданием, неразборчивым в половых контактах. Назвать человека сыном черепахи или яйцом черепахи – значит сильно оскорбить его. . Чего это он так при девушках выражается!

Четвертый день убыли Луны, 5433