• Пожаловаться

Margaret Weis: De strijd van de tweeling

Здесь есть возможность читать онлайн «Margaret Weis: De strijd van de tweeling» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. Город: Amsterdam, ISBN: 978-90-245-3252-0, издательство: Luitingh, категория: Фэнтези / на нидерландском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Margaret Weis De strijd van de tweeling
  • Название:
    De strijd van de tweeling
  • Автор:
  • Издательство:
    Luitingh
  • Жанр:
  • Город:
    Amsterdam
  • Язык:
    Нидерландский
  • ISBN:
    978-90-245-3252-0
  • Рейтинг книги:
    4 / 5
  • Избранное:
    Добавить книгу в избранное
  • Ваша оценка:
    • 80
    • 1
    • 2
    • 3
    • 4
    • 5

De strijd van de tweeling: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «De strijd van de tweeling»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

... in die honderd jaar heeft het volk van Krynn moeten vechten om te kunnen overleven. Maar ook: voor sommigen is de eeuw in een oogwenk voorbijgegaan. Hoc dat mogelijk is? In gezelschap van zijn tweelingbroer Caramon en van Crysania, volgelinge van Paladijn, weet de duistere magiër Raistlin Majere net voor de Catastrofe via een poort te ontsnappen naar de toekomst. Een toekomst waarin hij hoopt zijn macht te kunnen gebruiken om onsterfelijk te worden. Eenmaal in de Toren van de Hoge Magie blijkt dat niet zo simpel als het aanvankelijk leek. Raistlin wordt van alle kanten tegengewerkt en zijn inspanningen om de tijd wederom te beheersen falen jammerlijk. Caramon probeert al geruime tijd zijn broer Raistlin te dwarsbomen op diens zoektocht naar goddelijke kracht, maar nu ziet hij zich genoodzaakt eerst een manier te vinden om hem terug te halen naar het hier en nu. Een taak die hem de nodige problemen oplevert...

Margaret Weis: другие книги автора


Кто написал De strijd van de tweeling? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

De strijd van de tweeling — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «De strijd van de tweeling», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

En toen ineens wist ze het.

Ik kan geen water uit stof scheppen...

‘Mijn tranen!’ mompelde ze.

Hoofdstuk 2

Helemaal alleen in de kille kamer, geknield naast Raistlins stille lichaam en vlak bij de levenloze en bleke Caramon, benijdde Crysania beiden plotseling hevig. Hoe makkelijk zou het zijn, bedacht ze, om zich weg te laten glijden in bewusteloosheid en de duisternis bezit van haar te laten nemen! Het kwaad van deze plek - dat zich kennelijk had teruggetrokken bij het geluid van Raistlins stem - was bezig weer terug te keren. Ze kon het in haar nek voelen als een koude tocht. Vanuit de schaduwen staarden ogen haar aan, ogen die schijnbaar alleen nog werden tegengehouden door het licht van de Staf van Magius, die nog steeds glansde. Zelfs buiten bewustzijn leunde Raistlins hand er stevig op.

Crysania legde de andere hand van de aartsmagiër, de hand die zij vasthield, zachtjes op zijn borst. Toen ging ze achteroverzitten, perste haar lippen stevig op elkaar en slikte haar tranen in.

‘Hij rekent op me,’ zei ze tegen zichzelf, terwijl ze de fluisterende geluiden om haar heen probeerde te verdrijven. ‘In zijn zwakheid rekent hij op mijn kracht. Mijn hele leven,’ ging ze verder, haar tranen uit haar ogen wrijvend en toekijkend hoe het water op haar vingers glom in het licht van de staf, ‘ben ik trots geweest op mijn kracht. Maar tot nu toe heb ik nooit geweten wat echte kracht was.’ Ze keek naar Raistlin. ‘Nu zie ik het in hem! Ik zal hem niet in de steek laten!

‘Warmte,’ zei ze. Ze trilde zo hevig dat ze nauwelijks kon staan. ‘Hij heeft warmte nodig. Wij allemaal.’ Ze zuchtte hulpeloos. ‘Maar hoe doe ik dat! Als we in het IJskasteel hadden gezeten, zouden mijn gebeden alleen al genoeg zijn geweest om ons warm te houden. Paladijn zou ons helpen. Maar deze kou is niet de kou van ijs of sneeuw.

Het is intenser dan dat - één die meer de geest dan het bloed bevriest. Hier, op deze plek van het kwaad, steunt mijn geloof me wellicht, maar het zal ons nooit verwarmen!’

Terwijl ze dit overdacht en om zich heen keek bij het flauwe licht van de staf, zag Crysania de vormen van aan flarden gescheurde gordijnen die nog voor de ramen hingen. Vervaardigd van zwaar fluweel waren ze groot genoeg om die allemaal te bedekken. Haar moed nam toe, maar verdween bijna direct weer toen ze zich realiseerde dat die zich te ver weg in de kamer bevonden. Nauwelijks zichtbaar door de onbehaaglijke duisternis, lagen de ramen buiten het bereik van de heldere lichtcirkel van de staf.

‘Ik zal ernaartoe moeten lopen,’ zei ze tegen zichzelf, ‘in de schaduwen!’ Haar moed liet haar bijna in de steek, haar kracht ebde weg. ‘Ik zal Paladijn om hulp vragen.’ Maar terwijl ze sprak, viel haar blik op het medaillon dat koud en donker op de vloer lag.

Toen ze zich vooroverboog om het op te pakken, aarzelde ze heel even om het aan te raken, omdat ze zich zo smartelijk herinnerde hoe het licht was gestorven bij de komst van het kwaad.

Opnieuw dacht ze aan Loralon, de grote elfengeestelijke die was gekomen om haar weg te halen vóór de Catastrofe. Ze had geweigerd en ervoor gekozen haar leven te riskeren, om de woorden van de Hogepriester te horen - de woorden die de wraak van de goden hadden afgeroepen. Was Paladijn kwaad? Had hij haar in zijn woede verlaten, zoals velen geloofden dat hij heel Krynn in de steek had gelaten gezien de verschrikkelijke verwoesting van Istar? Of was zijn goddelijke leiding simpelweg niet in staat om door de koude boosaardige lagen door te dringen die de vervloekte Toren van de Hoge Magie omhulden?

Verward en bang, hief Crysania het medaillon. Het glansde niet. Het deed helemaal niets. Het metaal voelde koud aan in haar hand. Terwijl ze klappertandend in het midden van de kamer stond en het medaillon vasthield, dwong ze zichzelf naar een van de ramen toe te lopen.

‘Als ik dat niet doe,’ mompelde ze met stijve lippen, ‘zal ik doodgaan van de kou. Dan gaan we allemaal dood,’ voegde ze eraan toe terwijl haar blik weer op de tweelingbroers viel. Raistlin droeg zijn zwarte, fluwelen mantel, maar ze herinnerde zich vooral het ijzige gevoel van zijn hand in de hare. Caramon droeg nog steeds niets meer dan zijn gouden wapenrusting en een lendendoek, karakteristiek voor de gladiatorenspelen.

Met haar kin vooruit wierp Crysania een tartende blik op de ongeziene, fluisterende dingen die zich om haar heen verborgen hielden en liep toen vastberaden de magische lichtkring uit die Raistlins staf verspreidde.

Bijna direct kwam de duisternis tot leven! Het gefluister werd luider en met afschuw realiseerde ze zich dat ze de woorden zelfs kon begrijpen!

Hoe luid roept je hart, mijn lief,
Hoe dichtbij is de duisternis op je borst
Hoe koortsachtig zijn de rivieren, mijn lief,
Die door je stervende pols worden vermorst.

En mijn lief, welk vuur verbergt je tere huid,
Zo puur als zout, zo zoet als de dood,
En in het duister trekt de rode maan en dooft
Het bedrieglijke vuur van je adem uit.

Koude vingers betastten haar huid. Crysania deinsde terug van schrik, maar zag helemaal niets! Bijna ziek van angst en door het afschuwelijke liefdeslied van de dood, kon ze zich gedurende lange tijd niet bewegen.

‘Nee!’ zei ze kwaad. ‘Ik zal doorgaan! Deze wezens van het kwaad zullen mij niet afstoppen! Ik ben een geestelijke van Paladijn! Zelfs als mijn god me in de steek zou hebben gelaten, zal ik mijn geloof niet verzaken!’

Met haar hoofd weer omhoog, stak Crysania haar hand uit alsof ze de duisternis als een gordijn kon openen. Toen begon ze naar het raam te lopen. Het sissende gefluister klonk overal om haar heen, ze hoorde akelig gelach, maar niets deed haar kwaad, niets raakte haar aan. Uiteindelijk, na een reis die mijlenver had geleken, bereikte ze de ramen. Trillend, met slappe benen, klampte ze zich vast aan de gordijnen, opende ze en keek naar buiten. Ze hoopte dat ze de geruststellende lichtjes van de stad Palanthas zou zien. Er zijn daar buiten nog andere levende wezens, dacht ze bij zichzelf terwijl ze haar gezicht tegen het glas drukte. Ik zal de lichtjes zien...

Maar de profetie was nog niet vervuld. Raistlin - als de meester van het heden en het verleden - was nog niet teruggekeerd om de Toren op te eisen, zoals dat in de toekomst zou gaan gebeuren. En dus bleef de Toren gehuld in een ondoordringbare duisternis, alsof er een eeuwigdurende zwarte mist omheen hing. Als de lichtjes van de prachtige stad Palanthas al schitterden, kon zij ze in elk geval niet zien.

Neerslachtig zuchtend, greep Crysania de stof vast en gaf er een ruk aan. De rottende stof begaf het bijna ogenblikkelijk en bedolf haar bijna onder een wade van fluwelen brokaat toen de gordijnen om haar heen naar beneden kwamen. Dankbaar wikkelde ze het zware materiaal als een mantel om haar schouders en genoot van de warmte.

Onhandig trok ze nog een gordijn naar beneden en sleepte het dwars door de kamer heen. Ze hoorde het over de vloer slepen terwijl het diverse stukken gebroken meubilair bij elkaar veegde.

Het magische licht van de staf glansde en leidde haar door de duisternis. Toen ze eindelijk weer terug was, stortte ze ineen op de vloer en trilde van uitputting, als reactie op alle verschrikkingen.

Tot dusver had ze zich niet gerealiseerd hoe moe ze was. Ze had nachtenlang niet geslapen, eigenlijk niet meer vanaf het moment dat de storm in Istar was ontketend. Nu ze het warmer had, was de gedachte om zich in het gordijn te wikkelen en heerlijk weg te glijden in een onwetende slaap onweerstaanbaar verleidend.

‘Ophouden!’ Zichzelf dwingend om op te staan, sleepte ze het gordijn naar Caramon en knielde naast hem neer. Ze bedekte hem tot aan zijn brede schouders met de zware stof. Zijn borstkas was rustig, hij ademde nauwelijks. Ze legde haar koude hand op zijn nek om zijn hartslag te voelen. Die was langzaam en onregelmatig. Toen zag ze de merktekens in zijn nek, dodelijke witte merktekens - alsof ze afkomstig waren van vleesloze lippen.

Читать дальше

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «De strijd van de tweeling»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «De strijd van de tweeling» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё не прочитанные произведения.


Отзывы о книге «De strijd van de tweeling»

Обсуждение, отзывы о книге «De strijd van de tweeling» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.