Cory Doctorow - Mały brat

Jeśli spodobała się wam ta książka i chcielibyście dowiedzieć się więcej na ten temat, istnieje wiele źródeł, z których możecie skorzystać zarówno online, jak i w lokalnych bibliotekach czy księgarniach.

Hacking to fascynujący temat. Cała nauka polega na opowiadaniu innym o swoich osiągnięciach, które mogliby zweryfikować, nauczyć się z nich czegoś i które mogliby ulepszyć, a w hackingu chodzi właśnie o taki proces, dlatego opublikowano tak wiele materiałów na ten temat.

Zacznijmy od Andrew „bunnie” Huanga i jego książki Hacking the Xbox (No Starch Press, 2003). To wspaniała historia o bunnie'em, wtedy studencie MIT, który za pomocą programowania zwrotnego rozgryzł mechanizmy zapobiegania fałszerstwom rejestrowanych klatek w Xboksie, otwierając tym samym drogę do znalezienia kolejnych fajnych hacków do tej platformy. Opowiadając tę historię, bunnie stworzył przy okazji pewien rodzaj biblii programowania zwrotnego oraz hardware hackingu.

Secrets and Lies (Wiley, 2000) oraz Beyond Fear (Copernicus, 2003) Bruce'a Schneiera to niezrównane teksty, które pomogą laikom zrozumieć zagadnienie bezpieczeństwa i wyrobić w nich krytyczne podejście do tego tematu. Natomiast jego Applied Cryptography (Wiley, 1995) to nadal najlepszy przewodnik po kryptografii. Bruce prowadzi świetnego bloga i listę mailingową: schneier.com/blog. Kryptografia i bezpieczeństwo to strefa dla utalentowanych amatorów. W ruchu cyberpunkowym uczestniczy mnóstwo dzieciaków, gospodyń domowych, rodziców, prawników i ludzi wszelkiego pokroju, którzy atakują protokoły bezpieczeństwa i szyfry.

Istnieje kilka świetnych czasopism poświęconych temu tematowi, ale dwa najlepsze to „2600. The Hacker Quarterly”, w którym anonimowi hakerzy przechwalają się swoimi osiągnięciami w tej dziedzinie, oraz czasopismo wydawnictwa O'Reilly „MAKE” typu „zrób to sam”, poświęcone projektowaniu sprzętu komputerowego za pomocą domowych sposobów.

Naturalnie w internetowym świecie jest mnóstwo materiałów na ten temat. Blog Eda Feltena i Aleksa J. Haldermana „Freedom to Tinker” (www.freedom.to-tinker.com) jest prowadzony przez dwóch fantastycznych profesorów inżynierii, którzy w przejrzysty sposób piszą o bezpieczeństwie, podsłuchach, antypirackich technologiach oraz kryptografii.

Nie pomińcie także „Feral Robotics” Natalie Jeremijenko z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego (xdesign.ucsd.edu/feralro-bots/). Natalie i jej studenci wymienili instalację elektryczną w dziecięcych pieskach-robotach z sieci sklepów Toys 'R Us i zamienili je w niesamowite detektory odpadów toksycznych. Spuścili je ze smyczy w parkach, gdzie duże korporacje wyrzucały swoje odpady, i pokazali w mediach, jak zanieczyszczona jest nasza ziemia.

Jak wiele rzeczy w tej książce, tak i tunelowanie przez DNS jest faktem. Szczegóły tego zjawiska opublikował w 2004 roku Dan Kaminsky, czołowy ekspert w dziedzinie tunelowania (www.dox-para.com/b02004.ppt).

Guru „dziennikarstwa obywatelskiego” to Dan Gillmor, który obecnie kieruje Center for Citizen Media na Uniwersytecie Harvarda oraz na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley – napisał też niesamowitą książkę na ten temat pod tytułem We, the Media (O'Reilly, 2004).

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o hackowaniu RFID, zacznijcie od artykułu Annalee Newitz pod tytułem The RFID Hacking Underground w „Wired Magazine” (www.wirednews.com/wired/ archive/i4.05/rfid.html). Z kolei Adam Greenfield w swoim Everyware (New Riders Press, 2006) przedstawia mrożące krew w żyłach spojrzenie na niebezpieczeństwa czające się w świecie RFID.

W swoim laboratorium Fab Lab Neal Gershenfeld z MIT (fab.cba. mit.edu) zajmuje się hackowaniem pierwszych na świecie prawdziwych tanich „drukarek 3D”, które potrafią skopiować każdy przedmiot, jaki sobie tylko wymyślicie. Zostało to udokumentowane w świetnej książce Gershenfelda pod tytułem Fab (Basic Books, 2005).

Z kolei Bruce Sterling w swojej pracy Shaping Things (MIT Press, 2005) pokazuje, w jaki sposób za pomocą RFID i fab labów można by było zmusić firmy do tworzenia produktów, które nie zatruwałyby świata.

Bruce Sterling, jeśli już o nim mowa, napisał też pierwszą świetną książkę o hakerach i prawie pod tytułem The Hacker Crackdown (Bantam, 1993), która jest również pierwszą książką opublikowaną przez poważnego wydawcę i wypuszczoną jednocześnie w internecie (wydano wiele egzemplarzy, jeden z nich można znaleźć na stronie stuff.mit.edu/hacker/hacker.html). To właśnie podczas czytania tej książki natknąłem się na Fundację Elektronicznego Pogranicza (EFF), w której miałem zaszczyt pracować przez cztery lata.

Fundacja Elektronicznego Pogranicza (www.eff.org) jest organizacją charytatywną z niskimi składkami członkowskimi. Pieniądze przekazane przez indywidualnych darczyńców wydaje na to, aby uczynić z internetu miejsce bezpieczne pod względem wolności osobistej, wolności słowa, właściwej procedury prawnej i pozostałych punktów Karty Praw. To najskuteczniejsi bojownicy o wolność internetu. Możecie dołączyć do tej walki, wpisując się na listę mailingową i pisząc do lokalnych, demokratycznie wybranych urzędników, w razie gdyby chcieli was sprzedać w imię walki z terroryzmem, piractwem, mafią lub jakimkolwiek innym chłamem, który przykuł ich uwagę. EFF pomaga też w rozwoju routera cebulowego (The Onion Router), który już teraz umożliwia wam obejście rządowego, szkolnego czy bibliotecznego cenzurującego firewalla (tor.eff.org).

EFF posiada ogromną, rozbudowaną stronę internetową zawierającą niesamowite informacje skierowane do szerokiego grona odbiorców, podobnie zresztą jak American Civil Liberties Union (aclu, org), Public Knowledge (publicknowledge.org), FreeCulture (free-culture.org), Creative Commons (creativecommons.org) – z których wszystkie zasługują na wasze wsparcie. FreeCulture to międzynarodowy ruch studencki aktywnie rekrutujący nowych członków, którzy otwierają własne oddziały w swoich szkołach lub na uczelniach. To świetny sposób, żeby się zaangażować i coś zmienić.

Przebieg walki o cyberwolność rejestrowany jest na wielu stronach internetowych, ale tylko nieliczni robią to z taką werwą jak twórcy strony Slashdot: „News for Nerds, Stuff That Matters” (slashdot.org).

No i naturalnie musicie odwiedzić Wikipedię, tworzoną wspólnymi siłami encyklopedię internetową, którą każdy może redagować. W samym języku angielskim znajduje się w niej już ponad milion haseł. Wikipedia stanowi świetną przykrywkę dla hackingu oraz kontrkultury i jest aktualizowana co nanosekundę. Jedno ostrzeżenie: nie możecie patrzeć tylko na hasła w Wikipedii. Powinniście też patrzeć na linki „Historia” i „Dyskusja” znajdujące się na górze każdej strony w Wikipedii, żeby sprawdzić, jak doszło do powstania danego wpisu, zapoznać się z konkurencyjnymi punktami widzenia i zdecydować samemu, komu warto zaufać.

Jeśli chcecie dotrzeć do naprawdę zakazanej wiedzy, przejrzyjcie Cryptome (cryptome.org), najbardziej niesamowite archiwum tajemnic na świecie zawierające zatajone i odtajnione informacje. Odważni wydawcy Cryptome zbierają i publikują materiały, które zostały wydobyte od państwa dzięki żądaniom wysuwanym na mocy Ustawy o wolności informacji (Freedom of Information Act) lub dzięki przeciekom zdobytym przez informatorów.

Najlepszym literackim opisem historii kryptografii jest bez wątpienia Cryptonomicon Neala Stephensona (Avon, 2002). Stephenson opowiada historię Alana Turinga i maszyny szyfrującej Enigma używanej przez nazistów. To porywająca powieść wojenna, od której nie będziecie mogli się oderwać.