Jack Chalker: Cerber: Wilk w owczarni

— Od początku zdawaliśmy sobie z tego sprawę. Któż, do diabła, mógł wyobrazić sobie nieprzyjaciela wynajmującego element superkryminalny w celu wykonania całej zaawansowanej technologicznie roboty?

— Obawiam się, że to coś więcej niż jedynie zaawansowana technologicznie praca. Załóżmy istnienie jednego lub dwu warunków, dających się sensownie wyprowadzić na podstawie dostępnych faktów, nie zapominając jednocześnie, że mamy tutaj do czynienia z całkowicie obcymi umysłami, rozwiniętymi na nie znanej nam drodze ewolucyjnej, niekoniecznie zgodnej z naszym pojmowaniem logiki.

— Mów dalej.

— Załóżmy, iż ilościowo ich siły są o wiele mniejsze od naszych; ewentualnie, że nie chcą oni ryzykować strat, jakie pociągnąłby za sobą atak bezpośredni.

— To może być błędne założenie — zauważyłem. — Skoro mogą wyprodukować tego rodzaju superroboty, to mogliby przy ich pomocy prowadzić walkę.

— Być może. Skłonny jestem jednak sądzić, że procesy związane z doskonaleniem tych tworów są długotrwałe, pracochłonne i zbyt kosztowne, by produkować je na skalę masową. Uważam natomiast, że cała ich intryga może mieć właśnie subtelny charakter. A my braliśmy pod uwagę głównie opcję militarną.

— Hm? Co masz na myśli?

— A co, jeżeli ich intryga polega na osłabieniu nas od wewnątrz? Na osłabieniu i zniszczeniu naszej infrastruktury, naszych instytucji, podstaw naszego systemu ekonomicznego i społecznego? Dobrze dobrany i właściwie umieszczony robot organiczny mógłby na dłuższą metę wyrządzić więcej szkód niż bezpośredni atak jakichś tam bojowników. Wystarczy, że popatrzę na twoje własne reakcje na Romb Wardena, by zauważyć, jak łatwo można nas podejść. Rodzaj ludzki i jego cywilizacja zniszczy się raczej sama, niż pozwoli się podbić komuś z zewnątrz. Istnieją wyraźne paralele z wczesnymi niepodległymi planetami, a nawet wcześniejsze, dotyczące narodów i państw na jednej tylko planecie. Często znajdowaliśmy się o krok od samounicestwienia jedynie dlatego, że nie chcieliśmy skapitulować. Atakujący nas bezpośrednio mógłby mieć przeto niewiele do zyskania.

— Sądzisz więc, że wybór Czterech Władców był czymś więcej niż zwykłym oportunizmem? Hmmm.,. Laroo sugerował, że za tym wszystkim stał Kreegan; a ten z pewnością przejawiał skłonności do obrzydliwych i podstępnych intryg i do takiegoż zachowania. — Wyprostował się w swoim fotelu. — Postawmy sprawę jasno. Sugerujesz, że obcy nigdy nie zamierzali zaatakować nas w sposób bezpośredni. Że wojna, którą wybrali, to ta, którą właśnie teraz prowadzą. Że ich celem jest nasze załamanie i upadek wywołane wykorzystaniem naszych słabości, a nie podbojem.

— To wydaje się najbardziej logiczne.

Skinął głową. — I najmniej kosztowne ze wszystkich możliwości. Żadne z ich ludzi nie jest narażone na niebezpieczeństwo. Romb, a za jego pośrednictwem roboty wykonują całą brudną robotę. Załóżmy, iż masz rację, przedstaw mi wobec tego analizę sytuacji.

— Jeśli Czterej Władcy kierują sprawami w ten właśnie sposób, dokonując właściwego i poprawnego wyboru, wówczas ta metoda przyniesie rezultaty. Nie natychmiast. Być może nie będziemy sobie zdawać sprawy z rozmiarów ich sukcesu, nie zauważymy go nawet, dopóki nie będzie za późno. Ale dzięki obietnicy tych robocich ciał i z szansą na ucieczkę, koniec nie nastąpi z powodu porywania kluczowych osób i zastępowania ich, ale poprzez mobilizację najlepszych umysłów przestępczych z ostatnich siedemdziesięciu lat, umieszczaniu ich w tychże ciałach i kierowaniu przeciw osłabionej już i pełnej obcych agentów Konfederacji.

Scenariusz ten przeraził go. — Chwileczkę. Przecież mogliby użyć jedynie umysłów Cerberejczyków. Te z pozostałych planet posiadają inne odmiany organizmu wardenowskiego, które nie ustąpią miejsca po to, by umożliwić cerberyjską wymianę umysłów.

— Czyżbyś zapomniał o Procesie Mertona?

Zagwizdał i potrząsnął głową. — W tej sytuacji odnalezienie obcych i wywabienie ich na światło dzienne jest naszą jedyną nadzieją. A nie mamy żadnej pewności, że znajdują się oni gdzieś w pobliżu systemu Wardena. Wszystko to może być przecież wykonywane przez roboty i osoby trzecie wynajęte przez Czterech Władców.

— Być może któryś z pozostałych dwóch powie nam coś pewnego — zasugerował optymistycznie komputer. — Jeśli zaś nie, to może nasze patrole wewnątrzsystemowe będą miały więcej szczęścia.

— Dokonaj korelacji tego, co mamy, i przekaż gdzie trzeba — rozkazał. — A nam nie pozostaje nic innego, jak czekać dalej.

— Wykonuję.

Mężczyzna wrócił do swojej kwatery w module wielkiego statku patrolowego i usiadł na łóżku z kieliszkiem w dłoni. Był bardzo zaniepokojony tym, co usłyszał od komputera, a mimo to nie mógł się skupić na dłużej nad tym wielkim problemem i wielką intrygą.

Cal Tremon… Qwin Zhang… Ti… Dylan Kohl…

Jak słowa piosenki, które utkwią ci w mózgu i słyszysz je w kółko, czy chcesz tego czy też nie.

Nie potrafię przestać o was myśleć.

Lewis Carroll, O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra , przekład: Maciej Słomczyński.