Гжегож Низёлек - Польский театр Катастрофы

Nowy Testament teatru. Op. cit. S. 40.

Adorno T. W. In Search of Wagner. London; New York: Verso, 2005.

Cała A. Wizerunek Żyda w polskiej kulturze ludowej. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005; Tokarska-Bakir J. Rzeczy mgliste. Sejny: Fundacja Pogranicze, 2004; Tokarska-Bakir J. Legendy o krwi. Antropologia przesądu. Warszawa: Wydawnictwo W. A. B., 2008.

Cała A. Wizerunek Żyda… Op. cit. S. 175.

Ibid. S. 32–35.

Kersten K. Polacy — Żydzi — Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968. Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza, 1992.

См.: Kersten K. Polacy — Żydzi — komunizm… Op. cit.; Steinlauf M. C. Bondage to the Dead: Poland and the Memory of the Holocaust. Syracusе, NY: Syracuse University Press, 1997.

Morawiec E. Powidoki teatru. Świadomość teatralna w polskim teatrze powojennym. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1991. S. 210.

Ibid. S. 217.

Столь иронично назвал Людвик Фляшен свой текст в программке к постановке «Сакунталы». Это определение удачно передает характер и функцию также и иных его текстов, которые публиковались по поводу очередных спектаклей Гротовского.

Flaszen L. «Studium o Hamlecie». Op. cit. S. 337.

Flaszen L. Hamlet w laboratorium teatralnym // Notatnik Teatralny. 1992. Nr 4 (zima). Op. cit. S. 168.

Barba E. Ziemia popiołu i diamentów… Op. cit. S. 166.

Osiński Z. Grotowski i jego Laboratorium. Op. cit. S. 122–123.

Kelera J. Hamlet i inni // Odra. 1964. Nr 5; цит. по: Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium. Red. Janusz Degler, Grzegorz Ziółkowski. Wrocław: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2006. S. 175.

Raszewski Z. Teatr 13 Rzędów // Pamiętnik Teatralny. 1964. Z. 3; цит. по: Misterium zgrozy i urzeczenia… Op. cit. S. 235.

Армия Крайова. — Примеч. пер.

Raszewski Z. Z listów do Jerzego Gota 1960–1975 // Raszewski Z. Spacerek w labiryncie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Errata, 2007. S. 223.

Raszewski Z. Teatr 13 Rzędów. Op. cit. S. 235.

Лагерь, расположенный на территории, прилегающей к улице Генся, был отделением Майданека.

Детальную реконструкцию спектакля произвела Агнешка Войтович в книге: Wójtowicz A. Od «Orfeusza» do «Studium o Hamlecie». Teatr 13 Rzędów w Opolu (1959–1964). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004.

Klukowski Z. Dziennik z lat okupacji Zamojszczyzny. Lublin: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1958; цит. по: Gross J. T. Upiorna dekada. Eseje o stereotypach na temat Żydów, Polaków, Niemców, komunistów i kolaboracji 1939–1948. Kraków: Wydawnictwo Austeria, 2007. S. 40–43.

Nowy Testament teatru. Op. cit. S. 40.

Ланцман К. Шоа. М.: Новое издательство, 2016. С. 50–51.

Flaszen L. Hamlet w laboratorium teatralnym. Op. cit. S. 169.

Flaszen L. «Studium o Hamlecie». Op. cit. S. 339.

Grotowski J. Mowa w Skarze // Grotowski J. Ku teatrowi ubogiemu. Op. cit. S. 225.

Ibid.

Grotowski J. Mowa w Skarze // Grotowski J. Ku teatrowi ubogiemu. Op. cit. S. 225.

Ibid.

Впервые текст был опубликован по-итальянски в книге Эудженио Барбы: Alla ricerca del teatro perduto. Una proposta dell’ avanguardia pollaca (Padova: Marsylio Editori, 1965). Первая публикация по-английски: Grotowski J. Towards a Poor Theatre. Holstebro: Odin Teatrets Forlag, 1968. Польский перевод был опубликован только тридцать лет спустя, в польском издании «К бедному театру».

Grotowski J. Aktor ogołocony // Teatr. 1965. Nr 17. S. 8–10.

Barba E. Ziemia popiołu i diamentów… Op. cit. S. 174.

Nowy Testament teatru. Op. cit. S. 28.

Ibid. S. 42.

Flaszen L. Hamlet w laboratorium teatralnym. Op. cit. S. 171.

Dybel P. Urwane ścieżki, czyli z dziejów psychoanalizy w Polsce zaborów i międzywojnia // Urwane ścieżki. Przbyszewski — Freud — Lacan. Kraków: Universitas, 2000. S. 17–44.

Dybel P. Urwane ścieżki, czyli z dziejów psychoanalizy… S. 44.

Bychowski G. Słowacki i jego dusza. Studium psychoanalityczne. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo J. Mortkowicza, Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie, 1930.

Kajzar H. O cudach teatru Grotowskiego // Teatr. 1968. Nr 19. S. 9–10.

Kott J. «Czemu mam tańczyć w tym tragicznym chórze…» (o Grotowskim) // Kott J. Kamienny Potok. Londyn: Eseje, «Aneks», 1986. S. 105–111.

Freud S. «Psychopathische Personen auf der Bühne» // Freud S. Gesammelte Werke: Nachtragsband. Frankfurt am Main: Fischer, 1987. S. 655–661.

Greenblatt S. Shakespearean Negotiations: The Circulation of Social Energy in Renaissance England. Berkeley; Los Angeles: University of California Press, 1988. P. 9–12.

Osiński Z. Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1972. S. 248.

Jedlicki J. Dzieje doświadczone i dzieje zaświadczone // Dzieło literackie jako źródło historyczne. Red. Zofa Stefanowska, Janusz Sławiński. Warszawa: Czytelnik, 1978. S. 341–371.

Niedokończona rozmowa z Leonią Jabłonkówną, rozmawiał Maciej Nowak // Teatr. 1988. Nr 8. S. 16.

Jabłonkówna L. «Książę Niezłomny» w Teatrze 13 Rzędów // Teatr. 1966. Nr 2; цит. по: Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium. Red. Janusz Degler, Grzegorz Ziółkowski. Wrocław: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2006. S. 179.