Джаан Роўлінг - Квідытч скрозь стагоддзі

Правілы

Наступныя правілы былі ўсталяваныя Аддзелам чароўных гульняў і спартовых спаборніцтваў пры ім стварэнні ў 1750 году.

1. Нягледзячы на тое, што няма абмежаванняў на вышыню палёту гульцоў падчас гульні, яны не павінны перасякаць межы гульнявога поля. У адваротным выпадку каманда павінна перадаць Кваффл камандзе саперніцы.

2. Капітан каманды можа папытаць у суддзі тайм аўт. Толькі ў гэтым выпадку нагі гульцоў могуць крануць землі падчас гульні. У выпадку калі гульня доўжылася больш дванаццаці гадзін, тайм аўт можа быць падоўжаны да двух гадзін. Пры негатовасці каманды вярнуцца на пляцоўку па заканчэнні гэтага тэрміна ёй залічваецца параза.

3. Суддзя можа прызначыць штрафны кідок у вароты каманды. Форвард, выконваючы штрафны, вылятае з цэнтральнага круга па кірунку да штрафной пляцоўкі. Усе астатнія гульцы, за выключэннем Абаронца каманды-суперніца, павінны трымацца ўбаку пры выкананні штрафнога кідку.

4. Кваффл можа быць адняты ў іншага гульца, але ні пры якіх акалічнасцях гулец не мае правы захопліваць частку цела іншага гульца.

5. У выпадку траўмы замена гульцоў не вырабляецца. Каманда павінна працягнуць гульню без траўміраванага гульца.

6. Палачкі могуць быць прынесеныя на гульнявое поле [1] Права сталага нашэння палачак было ўсталявана Міжнароднай Федэрацыяй Чараўнікоў у 1692 году, калі ганенні на ведзьмакоў дасягнулі апагею і шматлікія збіраліся схавацца. , але ні пры якіх акалічнасцях не павінны быць скарыстаныя супраць гульцоў каманды-саперніцы, іх мецел, суддзі, мячоў або каго альбо з гледачоў.

7. Гульня ў квідытч сканчаецца ў момант паймання залатога Снітча або па ўзаемнай дамоўленасці капітанаў.

Парушэнні

Правіла пішуцца, каб быць парушанымі. У спісах Аддзела чароўных гульняў і спартовых спаборніцтваў значацца семсот розных парушэнняў. Вядома, што ўсе яны былі здзейсненыя ў фінале першага Кубка свету ў 1473 году. Поўны спіс парушэнняў, тым не менш, ніколі не быў апублікаваны. З пункта погляду аддзела, ён можа "навесці на думку". Мне павезла, і я смог атрымаць доступ да апісанняў гэтых парушэнняў у працэсе падрыхтоўкі кнігі. Я магу пацвердзіць, што публікацыя спісу нікому не пайдзе ў балазе. Дзевяноста адсоткаў парушэнняў немагчымыя, пакуль выконваецца замкне на выкарыстанне палачак супраць каманды суперніцы (усталяваны ў 1538 году). З пакінутых дзесяці адсоткаў аб большасці можна з упэўненасцю сказаць, што іх не здзейсніць нават самы грубіянскі гулец: "падпал апярэння мятлы саперніка", "удар мятлы саперніка бітай", "напад на саперніка з сякерай". Аднак нельга сказаць, што сённяшнія ігракі ў квідытч ніколі не парушаюць правілы. Дзесяць найболей распаўсюджаных парушэнняў паказаныя ніжэй. Правільная квідытчная тэрміналогія паказана ў першым слупку.

Суддзі

Судзейства квідытчных матчаў некалі было справай толькі найболей адважных ведзьмаў і ведзьмакоў. Захар Бурчун паведамляе, што суддзя Кіпрыян Йодзель з Норфолка загінуў падчас таварыскага матчу ў 1357 году. Налажыўшы праклён так ніколі і не быў злоўлены, але мяркуецца, што ім быў адзін з гледачоў. Нягледзячы на тое, што з тых часоў не адбылося ні аднаго дакументальна пацверджанага выпадку забойства суддзі, мелі месца выпадкі зачаровывання судзейскіх мецел, найболей небяспечным з якіх было ператварэнне судзейскай мятлы ў Портключы, у выніку чаго суддзя знікаў у сярэдзіне матчу, пасля чаго месяцы праз яго знаходзілі ў пустэльні Сахары. Аддзел чароўных гульняў і спартовых спаборніцтваў выдаў строгія ўказанні па забеспячэнні бяспекі мецел удзельнікаў, і падобныя інцыдэнты ў наш час, да шчасця, надзвычай рэдкія. Сапраўдны квідытчны суддзя павінен не толькі выдатна лётаць на мятле, але і адначасова сачыць за свавольствамі чатырнаццаці гульцоў. З прычыны гэтага найболей распаўсюджанай траўмай суддзі з'яўляецца вывіх шыі. На прафесійных паядынках у суддзі ёсць памагатыя, якія стаяць уздоўж меж поля і сачуць, каб ні мячы, ні ігракі не пакідалі яго меж. У Вялікабрытаніі суддзі адбіраюцца Аддзелам чароўных гульняў і спартовых спаборніцтваў. Яны павінны здаць сур'ёзныя іспыты па палётах на мятле, ізнуряюшчыя праверкі на веданне правіл квідытча і, пройдучы серыю напружаных выпрабаванняў, даказаць, што яны не накладуць праклёны на абразіўшага гульца нават пад моцным ціскам.