Брандэр
Фрош
Зібель
Зноў гвалт? Няма на вас халеры!
Заткніцеся, бо выпру ў дзверы!
Чым так, за дзякуй горла драць,
Давайце песеньку спяваць! —
Маэстра! Гоп-ля-гоп!
Альтмаер
А хай ты трэсні,—
Аж вушы рвуць твае мне песні!
Зібель
Ха-ха! Каб тут я ўзяў на поўны бас,
Скляпенне рухнула б на вас.
Фрош
Каму не ў лад, таго ганіце ў карак!
А-тара-лара-там!
Альтмаер
Фрош
Цяпер пачну без лішніх сварак!
(Спявае.)
Свяшчэнны Рым {37} 37 Свяшчэнны Рым. — Маецца на ўвазе Свяшчэнная Рымская Імперыя Германскай Нацыі.
, чаму ты
Не заняпаў ад смуты!
Брандэр
Цьфу! — дрэнь.
Палітыка не для карчмы!
Далоў яе! Каму якая справа,
На чым трымаецца дзяржава.
Падзякуемце лепей мы,
Што па ласкавай волі бога
Не нас датычыцца трывога
За канцлерскі, за папскі трон.
З нас кожны папа, кожны ўдалы:
Давайце ж выберам, адно каб ён
Меў пры сабе святыя прычындалы! {38} 38 З нас кожны папа…/…святыя прычындалы! — Жартоўны абрад нямецкіх буршаў, які высмейвае ўрачысты цырыманіял выбрання папы з асяроддзя кардыналаў з праверкай мужчынскай годнасці кандыдата.
Фрош (спявае)
Узвіся, салавейка, ранкам рана,
Сто тысяч прывітанняў занясі каханай. {39} 39 Узвіся, салавейка… — вольная апрацоўка нямецкай народнай песні.
Зібель
Вітаць каханак? К чорту! К богу ў рай!
Фрош
І пацалунак! — Не перашкаджай!
(Спявае.)
Замкі далоў! Прыйду я ноччу.
Замкі далоў! Вазьму красу дзявочу.
Замкні пад ранак на пацямочкі,
Бывай, каханка! Бывай да ночкі!
Зібель
Ну-ну! Спявай, хвалі, грымі ў званы —
Яшчэ ад рогату парву бакі я!
Каханкі нашы — ўсе яны такія:
Не могуць жыць без здрады і маны.
Хай бабай цешыцца лясун,
Няхай казёл — да коз ласун —
На скрыжаванні для яе
«Дабранач, бубачка!» — бляе.
Бо дзеўцы хлопец бравы, шустры
Кавалак ці не надта тлусты?
Ёй лепш з вітаннем заадно
Шалёхнуць камень у акно.
Брандэр (грукаючы кулаком па стале)
Фу! як вульгарна! Мілы збродзе,
Крыху пагрызліся — і годзе!
З каханкай вам не навіна
Тырчаць пад плотам давідна.
Паслухайце, я вам сваю
Таксама песеньку спяю,
На модны крой яна. А вы як след
За мной падцягвайце куплет.
(Спявае.)
Улез пацук аднойчы ў клець,
Жывіўся салам, здорам,
Распасвіў чэрава, што мець
І Лютэру не сорам.
Яму атруты да нары —
Кладзі хоць лапкі дагары,
Як бабніку якому.
Хор (натхнёна)
Брандэр
Забегаў ён угору, ўніз,
Ваду піў з кожнай лужы,
Падлогу скроб і сцены грыз,
Звярэў, як чорт за душы,
Шалеў, пішчаў ён, як вар’ят,—
Жыццё яму — ну, акурат
Як бабніку якому.
Хор
Брандэр
Адчуў — прыходзіць здыхата,
І шусь! — на кухню шпарка,
Ляціць кулём, а тут пліта.
І крыкнула кухарка:
«Ага, ласунчык дарагі,
Такі табе канец благі,
Як бабніку якому!»
Хор
Зібель
Не баіцеся кары лютай!
Хіба няма вам іншых штук,
Як пацукоў марыць атрутай!
Брандэр
Альтмаер
Што возьмеш з лысіны дурнога!
Яму, бач, песня не ў руку,
Бо ўбачыў сам сябе самога
У гэтым здохлым пацуку.
Уваходзяць Фаўсті Мефістофель.
Мефістофель
Найперш, каб звыкнуцца памалу,
Прыгледзься лепей да кагалу:
Жывуць без лішніцы заўзята,
Народу гэтаму што дзень — то свята,
Да жартаў толькі ім ахвота.
І круцяцца яны гуртом,
Бы кацяняты за хвастом,
У скоках гойсае галота.
Далі па чарцы напавер,
Дык на зямлі ім рай цяпер.
Брандэр
Тулягам, думаю, наўме
З дарогі доўгай адпачыць
За кубкам піва добрага ў карчме?
Фрош
І праўда! Як наш Лейпцыг не любіць,
Парыж малы — на ўсіх людзях тут свой
адбітак.
Читать дальше
