Την ίδια ώρα περίπου, η Καρλότα, που έμενε σ' ένα μικρό ξενοδοχείο στην οδό Φομπούρ — Σεντ — Ονορέ, χτυπούσε το κουδούνι για να έρθει η καμαριέρα της και να της φέρει την αλληλογραφία της στο κρεβάτι. Ανάμεσα στα γράμμματα υπήρχε κι ένα ανώνυμο που έγραφε:
«Αν τραγουδήσετε απόψε το βράδυ, προσέξτε μήπως σας συμβεί κάποιο μεγάλο κακό, ακριβώς την ώρα που θα τραγουδάτε… κάτι που θάναι χειρότερο κι απ' το θάνατο».
Αυτή η απειλή ήταν γραμμένη με κόκκινο μελάνι και μ' ένα γραφικό χαραχτήρα δισταχτικό και αδέξιο.
Η Καρλότα, μετά απ' αυτό το γράμμα, δεν είχε πια καμιά όρεξη για πρωινό. Έκανε πέρα το δίσκο με τη ζεστή σοκολάτα που της είχε φέρει η καμαριέρα. Κάθησε στο κρεβάτι και σκεφτόταν. Δεν ήταν η πρώτη φορά που λάβαινε παρόμοια γράμματα· ποτέ όμως, κανένα, δεν ήταν τόσο απειλητικό.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευε στα χίλια δυο που σκαρφίζεται η ζήλεια κι έλεγε στον κόσμο πως είχε κάποιον κρυφό εχθρό που είχε ορκιστεί να την εξοντώσει. Υποστήριζε πως μηχανορραφούσαν εναντίον της και πως, κάποια απ' αυτές τις μέρες, θα φαινόντουσαν τ' αποτελέσματα της ραδιουργίας. Παρ' όλ' αυτά, πρόσθετε, δεν επρόκειτο να κάνει πίσω.
Η αλήθεια είναι, ότι, αν πραγματικά υπήρχε κάποια μηχανορραφία, αυτή είχε στηθεί από την ίδια την Καρλότα ενάντια στην κακομοίρα την Κριστίν, που δεν υποψιαζόταν τίποτα. Η Καρλότα δεν είχε συγχωρήσει ποτέ την Κριστίν για το θρίαμβο που έκανε όταν την αντικατέστησε.
Όταν έμαθε την εξαιρετική υποδοχή που έγινε στην αντικαταστάτριά της, η Καρλότα έγινε αμέσως καλά από μια βρογχίτιδα. Τα προβλήματα που είχε με τη διεύθυνση της Όπερας ξεπεράστηκαν ως δια μαγείας και δεν έκφρασε ξανά την παραμικρή διάθεση να εγκαταλείψει τη δουλειά της. Μετά από κείνη τη βραδιά, έβαλε όλα της τα δυνατά να «σβύσει» την επιτυχία της ανταγωνίστριάς της, κινητοποιώντας θεούς και δαίμονες για να μην ξαναπάρει η Κριστίν κάποιο ρόλο, που θα της έδινε την ευκαιρία για ένα νέο θρίαμβο. Μερικές εφημερίδες, που είχαν αρχίσει να πλέκουν το εγκώμιο της Κριστίν, σταμάτησαν να γράφουν για την Κριστίν και ασχολιόντουσαν μόνο με την Καρλότα. Τέλος, ακόμα και στο ίδιο το θέατρο, η διάσημη ντίβα μιλούσε περιφρονητικά για την Κριστίν και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να της δημιουργήσει προβλήματα.
Η Καρλότα δεν είχε ούτε καρδιά ούτε ψυχή. Δεν ήταν παρά ένα εργαλείο! Βέβαια, ένα θαυμάσιο εργαλείο! Το ρεπερτόριό της συμπεριλάμβανε το κάθε τι που θα φιλοδοξούσε να τραγουδήσει μια μεγάλη καλλιτέχνιδα. Γνώριζε εξίσου καλά τους γερμανούς δασκάλους, τους ιταλούς και τους γάλλους. Κανείς ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ακούσει την Καρλότα να τραγουδά παράφωνα ή να ξεχνάει τα λόγια κάποιου ρόλου από το τεράστιο ρεπερτόριο της. Μ' άλλα λόγια, επρόκειτο για ένα εργαλείο δυναμικό και καλοκουρδισμένο, για ένα εργαλείο αξιοθαύμαστης ακρίβειας. Όμως, κανένας δε θα μπορούσε να πει στην Καρλότα αυτό που ο Ροσσίνι είπε στην Κράους, όταν τραγούδησε γι' αυτόν στα γερμανικά τα «Σκοτεινά Δάση » : «Κορίτσι μου, τραγουδάς με την ψυχή σου, και η ψυχή σου είναι όμορφη!»
Πού ήταν η δική σου ψυχή, ω, Καρλότα, όταν χόρευες στις τρώγλες της Βαρκελώνης; Πού ήταν, όταν αργότερα, στο Παρίσι, τραγούδησες πάνω στις θλιβερές πίστες τα κυνικά κουπλέ του χυδαίου μιούζικ-χολ; Πού ήταν η ψυχή σου, όταν μπρος στους δασκάλους που 'χαν συγκεντρωθεί στο σπίτι κάποιου εραστή σου, έκανες ν' αντηχήσει αυτό το υπάκουο όργανο που το καταπληκτικό του προτέρημα ήταν πως μπορούσε να τραγουδήσει με την ίδια αδιάφορη τελειότητα, ένα μεγαλειώδη έρωτα κι ένα χυδαίο όργιο; Ω, Καρλότα! Αν ποτέ είχες μια ψυχή και την έχασες, θα 'πρεπε να την είχες ξαναβρεί όταν έγινες Ιουλιέτα, Ελβίρα, Οφηλία και Μαργαρίτα! Άλλοι, ξεκίνησαν από πολύ πιο χαμηλά, αλλά με την τέχνη και με τη βοήθεια της αγάπης, εξαγνίστηκαν!
Τελικά, όταν σκέφτομαι όλες αυτές τις μικρότητες και τις κακίες της Καρλότας σε βάρος της Κριστίν Ντααέ, πραγματικά δεν μπορώ να συγκρατήσω το θυμό μου και δε μου φαίνεται διόλου περίεργο που η αγανάκτησή μου εκφράζεται με κάπως γενικές παρατηρήσεις πάνω στην τέχνη γενικά και πάνω στο τραγούδι ειδικότερα, με τις οποίες βέβαια οι θαυμαστές της Καρλότας θα διαφωνήσουν.
Όταν η Καρλότα έπαψε πια να σκέφτεται την απειλή αυτού του παράξενου γράμματος, σηκώθηκε.
«Θα δούμε», είπε… και μ' ένα πολύ αποφασιστικό ύφος πρόφερε μερικές ισπανικές βρισιές.
Το πρώτο πράγμα που είδε κοιτάζοντας έξω απ' το παράθυρο ήταν μια νεκροφόρα. Η νεκροφόρα και το γράμμα την έπεισαν πως πραγματικά, εκείνο το βράδυ διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο. Κάλεσε σπίτι όλους τους φίλους της, τους πληροφόρησε πως την απειλούσαν, (χωρίς αμφιβολία επρόκειτο για κάποια μηχανορραφία της Κριστίν Ντααέ) και δήλωσε πως έπρεπε να κατατροπώσουν αυτήν τη μικρή γεμίζοντας την αίθουσα με θαυμαστές της, θαυμαστές της Καρλότας. Μπορούσε να μένει ήσυχη, έτσι δεν είναι; Υπολόγιζε στη βοήθεια τους για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενου και για την πάταξη τυχόν ταραξιών, στην περίπτωση που θα προσπαθούσαν να προκαλέσουν κάποιο σκάνδαλο.
Читать дальше
