Janet Evanovich: Seven Up

Tłumacz: JAN KABAT

Przez większą część dzieciństwa moje aspiracje zawodowe były dość proste – chciałam zostać międzygalaktyczną księżniczką. Nie chodziło mi o sprawowanie rządów nad hordami kosmitów, ale o kask, seksowne buty i superbroń.

Jak to w życiu bywa, historia z księżniczką nie wypaliła, poszłam więc do college'u, a po jego ukończeniu zaczęłam pracować jako dostawca bielizny damskiej do sieci sklepów. To też nie wypaliło, zmusiłam więc szantażem swojego kuzyna, by dał mi posadę łowczyni nagród. Zabawne, jak los potrafi płatać figle. Nigdy nie załatwiłam sobie kasku ani seksownych butów, ale w końcu mam coś w rodzaju superbroni. No dobra, to tylko mała trzydziestka ósemka, którą trzymam w słoiku na pierniki, ale mimo wszystko to spluwa, no nie?

W dawnych czasach, kiedy jeszcze starałam się o robotę księżniczki, miewałam scysje ze złym chłopakiem z sąsiedztwa. Był dwa lata starszy ode mnie. Nazywał się Joe Morelli. I stanowił problem.

Wciąż zdarzają mi się te scysje z Morellim. I wciąż stanowi on problem… ale teraz to problem z rodzaju tych, jakie kobiety lubią. Morelli jest gliniarzem i ma broń większą od mojej, no i nie trzyma jej w słoiku na pierniki.

Oświadczył mi się kilka tygodni temu podczas ataku libido. Rozpiął mi dżinsy, wsunął palec za pasek i przyciągnął mnie do siebie.

– Co się tyczy tej propozycji, cukiereczku…

– O jakiej propozycji mówimy?

– O propozycji małżeństwa.

– Czy mówisz poważnie?

– Jestem człowiekiem zdesperowanym.

To nie ulegało wątpliwości.

Po prawdzie i ja byłam zdesperowana. Zaczynały mnie nachodzić romantyczne myśli na temat mojej elektrycznej szczoteczki do zębów. Problem w tym, że nie wiedziałam, czy naprawdę jestem gotowa do małżeństwa. Małżeństwo to nie przelewki. Trzeba korzystać z tej samej łazienki. A fantazje? Przypuśćmy, że odezwie się we mnie międzygalaktyczna księżniczka i że będę musiała wyruszyć w jakiejś misji?

Morelli pokręcił głową.

– Znów się zastanawiasz.

– Jest nad czym.

– Pozwól, że wskażę ci plusy… tort weselny, seks oralny no i moja karta kredytowa.

– Najbardziej podoba mi się ten tort weselny.

– Reszta też ci się spodoba – zapewnił Morelli.

– Potrzebuję czasu do namysłu.

– Pewnie – zgodził się. – Myśl, ile chcesz. A może pomyślimy na górze w sypialni?

Jego palec wciąż tkwił za paskiem moich spodni, a niżej robiło mi się coraz cieplej. Uniosłam odruchowo wzrok.

Morelli uśmiechnął się i przyciągnął mnie jeszcze bliżej.

– Myślisz o torcie weselnym?

– Nie – odparłam. – Ani o karcie kredytowej.

Wiedziałam, że szykuje się coś złego, kiedy Vinnie wezwał mnie do swojego gabinetu. Vinnie to mój szef i kuzyn. Przeczytałam kiedyś na drzwiach ubikacji, że Vinnie pieprzy się jak fretka. Nie jestem pewna, co to znaczy, ale stwierdzenie to nie wydaje się pozbawione sensu, gdyż Vinnie faktycznie wygląda jak fretka. Rubinowy pierścień, który nosi na małym palcu, przypomina mi trofeum wygrane na odpuście. Miał na sobie czarną koszulę i krawat w takim samym kolorze, rzednące czarne włosy zaczesane były do tyłu, w stylu bossa pokątnego kasyna, wyraz twarzy świadczył o skrajnym niezadowoleniu.

Popatrzyłam na niego, starając się nie krzywić twarzy.

– O co chodzi?

– Mam dla ciebie robotę – odparł Vinnie. – Chcę, żebyś znalazła tego szczura Eddiego DeChoocha i przywlokła tu jego kościstą dupę. Złapali go, jak przemycał z Wirginii ciężarówkę trefnych papierosów. Nie stawił się w sądzie.

Wzniosłam oczy tak wysoko, że mogłam niemal zobaczyć czubek własnej głowy.

– Nie biorę się do Eddiego. Jest stary, zabija ludzi i chodzi z moją babką.

– Teraz rzadko zabija – uspokoił mnie Vinnie. – Ma kataraktę. Jak ostatnim razem chciał kogoś zastrzelić, wpakował cały magazynek w deskę do prasowania.

Vinnie prowadzi interes z kaucjami w Trenton w stanie New Jersey. Vincent Plum – Kaucje i Poręczenia. Kiedy ktoś jest oskarżony o jakieś przestępstwo, Vinnie wpłaca do sądu zastaw, sąd zwalnia oskarżonego do czasu rozprawy, a Vinnie się modli, by oskarżony pojawił się w sądzie. Jeśli oskarżony postanawia wyrzec się przyjemności, jaką daje randka z wymiarem sprawiedliwości, Vinnie traci forsę, chyba że odszukam delikwenta i sprowadzę go przed oblicze Temidy. Nazywam się Stephanie Plum i jestem agentką, która poszukuje osób zwolnionych za kaucją sądową… albo, krócej, łowczynią nagród. Wzięłam tę robotę w kiepskich czasach i nawet fakt, że ukończyłam college z lokatą w pierwszych dziewięćdziesięciu ośmiu procentach swojej klasy, mógł mi zapewnić lepszy start w życiu. Gospodarka od tej pory znacznie się poprawiła i właściwie nie ma żadnego powodu, bym dalej tropiła niegrzecznych facetów, pomijając dwie istotne przyczyny – irytuje to moją matkę no i nie muszę wkładać do pracy rajstop.

– Zleciłbym to Komandosowi, ale nie ma go w kraju – wyjaśnił Vinnie. – Pozostajesz więc ty.

Komandos to ktoś w rodzaju najemnika, pracujący czasem jako łowca nagród. Jest bardzo dobry… we wszystkim. I groźny jak diabli.

– Co Komandos robi poza krajem? I co przez to rozumiesz, że nie ma go w kraju? Gdzie jest? Azja? Ameryka Południowa? Miami?

– Wykonuje dla mnie robotę w Portoryko – odparł Vinnie i podsunął mi plastikową teczkę. – Dokumenty DeChoocha i twoje upoważnienie. Jest dla mnie wart pięćdziesiąt tysięcy… pięć dla ciebie. Jedź do niego do domu i dowiedz się, dlaczego nie stawił się wczoraj na przesłuchaniu. Connie dzwoniła, ale nikt nie odpowiadał. Chryste, może leży martwy na podłodze w kuchni. Chodzenie z twoją babką to śmierć dla każdego.

Biuro Vinniego znajduje się przy Hamilton, co na pierwszy rzut oka nie wydaje się dobrą lokalizacją na tego typu interes. Większość takich instytucji jest zlokalizowana naprzeciwko więzienia. Różnica w przypadku Vinniego polega na tym, że ludzie, za których wpłaca kaucje, to głównie krewni albo sąsiedzi, mieszkają więc niedaleko Hamilton, w samym Burg. Wychowałam się w Burg, moi rodzice wciąż tam mieszkają. To bardzo bezpieczna okolica, jako że przestępcy zawsze dokładają starań, by popełniać zbrodnie gdzie indziej. No dobra, Jimmy Curtains wyprowadził kiedyś Garibaldiego Dwa Paluchy z domu i wywiózł na wysypisko śmieci… ale w końcu łomot odbył się poza granicami Burg. A faceci, których znaleziono zakopanych w piwnicy sklepu ze słodyczami przy Ferris Street, też byli zamiejscowi, więc nie wliczają się do statystyki.

Connie Rossoli podniosła wzrok, kiedy wyszłam z gabinetu Vinniego. Connie to szefowa biura. Connie pilnuje interesu, kiedy Vinnie ściga drani albo cudzołoży ze zwierzętami futerkowymi.

Connie miała włosy zaczesane na wysokość trzykrotnie przekraczającą rozmiary jej głowy, różowy sweterek opinał cycuszki, które mogłyby należeć do znacznie większej kobiety, a krótka czarna spódniczka z dzianiny pasowałaby do znacznie mniejszej.

Connie pracuje u Vinniego od samego początku. Wytrzymała tak długo, bo niczego nie toleruje, a w szczególnie kiepskich chwilach korzysta z zasobów finansowych biura.

Na jej twarzy pojawił się grymas, kiedy dostrzegła w mojej dłoni teczkę z dokumentami.