Fatma Nabieva - Acı həyat. Roman

Gec olsada, Mələk gəldi Səlimin atasıyla Murad dayısının yanına. Dəniz gəlib qucaqlayıb görüşdü, xoş gəldin Mələk. Mələk hələ nçikdi Dənizədə. Qardaşının burnunun ucuna gəlişim bir o qədərdə xoş sayılmır Dəniz xanım. Bu olanlara görə atası Dənizidə danlamışdı. Arxadan Uğurda gəldi Dənizlə görüşdü. Atası – Dənizə: baban yatırmı? Dəniz başıyla yox deyə işarə etdi. Gəl qızım səni gözləyir atam, Mələk çalışırdı Səlim haqda düşünməsin. Çarəsiz Uğura baxıb, kişinin ardınca getdi. Uğur – Dənizə: gəl biz səninlə qəhvə içək. Bilirdi Dənizi atası acıladığını, Uğur cox istəyirdi Dənizin xətrini. Dəniz gülümsəyib, – Uğura: gəl mənim yaraşıqlı xalam oğlu, qolundan tutub mehribanlıqla apardı.

Səlimin atası gəlib qapının yanında dayandı, Mələyə baxdı. Mələk anladı özünün içəri kecməsinə işarə idi bu. Əlini atıb qapını açıb ehtiyatla girdi otağa, içəri biraz qaranlıq idi. Baxdı yataqda yatırdı Murad dayısı, qolunada sistem qoşulu idi. Yavaş səslə – Mələyə: gəl mənim gözəl qızım. Mələk kişinin baxmadan özünün gəldiyini anladığına, çox pis oldu. Yaxınlaşıb yanında dayandı, əyilib əliylə kişinin saçlarına, alnına, sığal çəkdi. Səni yenidən görməyimə necə şadam bir bilsən canım Murad dayım, kişi gözlərini açıb baxdı. Mələyin gözlərindən axan yaş damcıları, kişinin üzünə düşdü. Kişidə kövrəldi, Mələyin əlindən tutub öpdü. Canım qızım keçdi ağlama, hər şey yaxşı olacaq. Mələk kişinin üzündən öpüb, başını sinəsinə qoyub, səsini içinə salıb ağladı. Kişi – Mələyə: biz burdan az vaxtda gedəşəyik qızım, ağlama. Bir daha dönməyəcəyik dostuna gedəcəyik, özləmişdir səni çoxdan. Mələk kişini qucaqlayıb elə ağladı ki, qapıdan baxan atasıda pis oldu. Qapını örtüb getdi. Mələk göz yaşlarını silib, kişinin üzünə damlamış göz yaşlarınıda əli ilə sildi. Gərçəkdən bura bizim yerimiz deyil Murad dayı. Sən tez sağal gedək burdan, burda insanlar kəndimizdəki kimi deyillər. Bizim öz kəndimiz və insanlarımız yaxşıdılar. Kişi gülümsəməyə çalışdı, – Mələyə: mən o üzdən buraları sevmirəm qızım. Burda nə qonşu – qonşunu tanıyır, nə də yıxılan olsa, qolundan tutub qaldıranın olar. Mələk kişinin yanında oturub, nə qədər palçıqlı – tozlu olsada, mən kəndimizi belə 100 şəhərə dəyişmərəm. Kişi gülümsəyərək, – Mələyə: palçıq işində dostun profisyanaldır. Ayaqlarının palçığıyla az üstünü bulamadı. Mələk gülümsəyərək, – kişiyə: bulasın dostumdur o mənim. Biz nə palçıqdan, nədə yağışda islanmaqdan qorxmuruq, elə deyilmi Murad dayı? bu ikisinində sözü idi. Kişi xatırlayıb gülümsədi, elədir mənim gözəl qızım. Düzü heç axlımıza gəlmədi, ikimizində bir gün şəhər tufanında islanacağımız. Mələk Səlimi qəst etdi, kişi anladı. Biz güclüyük qızım, kənt yağışlarının, şəhər tufanlarına immuniteti güclü olur. Elə deyilmi oğlum? Mələk baxdı kişi oğlum dediyində. Birdən kənarda əyləşib özlərinə sakit baxan Səlimi gördü. Səlimə əsəbi olsada, kişinin həyəcanlanmağını istəmirdi. Mələk zarafatla -kişiyə: qısa vaxtlıq əsdi – gurladı, artıq keçdi Murad dayı. Səlim sakit görsənirdi, Mələk çalışdı Səlimə baxıb olanları xatırlamasın. Kişinin əlini öpüb baxdı gülümsədi. Ancaq içində Səlimə qarşı nifrəti yox sayılmazdı. Səlim – babasına: nəvəndən çox istəyirsənmiş bunu, gözlərimin şahidi oldum. Mən şəhərdə böyüsəmdə, məndədə babamın qanından var. Hec az deyil belələrinə qarşı immunitetim, narahat olma babacan. Babası nəvəsinin qısqanaraq qıc olmasına gülümsədi, gözlərini yumub sakit dayandı. O arada Səlimlə Mələyin üzlərini ciddi ifadə aldı. İkisidə bir – birinə baxdılar nifrət və əsəbi baxışlarla.

Beləcə bir neçə gün keçdi. Babası özünü biraz yaxşı hiss edirdi. Ancaq ayağa qalxıb gəzməyə qoymurdular. Mələk gəldi otağa əlində gül dəstəsi ilə, yanında Səlim oturmuşduşdu. Dənizdə əlində böyük vaza ilə gəldi. Mələk gətirib gül dəstəsini masaya qoydu, kişinin baş tərəfinə yaxın yerdən. Sən gülləri sevərsən Murad dayı, kişi gülümsəyib, – Mələyə: oxx çox gözəl qoxurlar qızım. Sanki həyətimizdəki qızıl güllər kimi, Dəniz babasının alnından öpdü. Canım babam mənim burdada var güllər, kəndə getməyinə gərək yoxdur. Kişi gülümsəyərək, – Dənizə: ürəyimsən mənim gözəl nəvəm. Mələk çalışırdı Səlimə fikir vermsin. Mələk – Dənizə: dalğa xanım, kəntdəki güllərimizi biz qoparmırıq. O üzdən güllərimiz uzun zaman qalırlar solmadan. Səlim – Mələyə: sən bacıma dalğamı dedin? Mələk – kişiyə: Murad dayı nəvənizə Dəniz adı vermisiniz. Dəniz xanımın dalğasında batan birinci mən oldum, o üzdən dalğa dedim. Mələyin zarafatla dediyi sözünə, babası qəh – qəhə cəkib elə güldü ki, hamısı baxdılar kişiyə. Mələk bu gülüşü özləmişdi çoxdan. Mələk – kişiyə: nəvənizədə Səlim adını verməyinizdə səhviniz olub. Tufan adı daha çox yaraşardı onada. Səlim əsəblə – Mələyə: gözlə batmayasan o tufanda. Mələk acıq verən hərəkətlə gəlib, Səlimin yanında əyləşib özünə yer etdi. Kişinin əlini tutub, deyəsən yağış yağacaq Murad dayı. Bax yenə birisi başladl əsib – gurlamağa. Dəniz Mələyin qardaşına ilişməsinə, eyni babası kimi ürəkdən güldü. Səlim əsəblə ayağa qalxıb çıxdı otaqdan. Kişi gülərək, – Mələyə: qızım gurlatma onu, tufan qopacaq yenə. Həkim mənə sakitlik lazımdır deyib, yenə ürəkdən güldü. İçəri atası girdiyində, öz atasının necə ürəkdən güldüyünü görüb, dayanıb baxıb gülümsədi. Səlimin gedişindəndə anladı ki, Mələk basmışdı quyruğunu. Atasının qızlarla necə mehriban və zarafatcıl olmasına baxıb gülümsədi.

Axşam olmuşdu, Uğur işdən çıxaçaqdı Səlim gəldi. Uğur yaxşı bilirdi Səlimin xasiyyətini. Səlim gəlib qarşısında dayanıb baxdı, Uğurda baxdı Səlimə. Səlim əsəblə – Uğura: evinin açarlarını ver mənə, Uğur anladı Səlimin fikrini. Uğur – Səlimə: bax qardaşım çox yorğunam, yenə oyunlar açma dinç dur. Bir oyununun nəticəsi babana toxundu, yetmədimi? yetər məcə. Səlim – Uğura: qorxma sən heç, bu dəfə dostundan başqasına fəsadları toxunmayacaq. Uğur əlbətddə verməyəcəkdi açarları, Səlimdə bunu çox gözəl bilirdi. Uğur yanından keçib qapıda dayandı, – Səlimə: qapatmağım lazımdır mağazanı. Çıx deyə işarə etdi, və üzü qapı tərəfə döndü. Səlim kinlə baxıb, arxadan gedib cibindən çıxarıb Uğurun burnuna əl dəsmalını tutdu. Dəsmala nə vurmuşdusa Uğur huşunu iitirdi. Səlim Uğuru ehtiyatla yerə uzatdı. Bağışla xala oğlu, sən öz xoşula verməyəcəkdin açarlarını. Mağazaya iki nəfər oğlanlar girdilər. Səlim – olara: buna imkan verməyin burdan çıxsın. Ancaq elə edin ruhuda inciməsin, anladınız? oğlanlar hə dedilər. Səlim cibindən açarları götürüb, tələsərək çıxdı getdi mağazadan. Oğlanlar tez qapını bağladılar ki, görən olmasın.

Mələk mətbəxtdə axşam yeməyi hazırlayırdı, olanlardan xəbərsiz idi. Başı qarışıdığından hec qapının açlan səsinidə duymamışdı. Birdən döndüyündə, qapıya söykənib özünə baxan Səlimi gördü. Ona tərs – tərs baxıb, dönüb yeməyi hazırlamaqla məşğul oldu. Az vaxtdan hiss etdi ki, Uğur evə gəlməmişdi. Dönmədən öz – özünə: Allahım nə olar düşündüyüm olmasın. Səlim ədayla qollarını bir – birinə dolayıb baxdı. Mələk masadan telefonunu götürüb, Uğura zəng etmək istədi. Səlim-Mələyə: boşa dostunu arama gəlməyəcək. Bu gün mağazada qalmalı oldu, mənim bura gəlməyimçün. Mələk – Səlimə: manyak nə etdin adama sən? bilirəm Uğur sənə evin açarını verməzdi. Səlim gəlib əlindəki açarları masaya əsəblə qoydu. Elə ona görədə xala oğlum indi mışıl – mışıl yatır mağazada. Narahat olma ona iki gözüm kimi baxaçaq uşaqlar. Mələk əlinin yaxınındakı pıçağa baxdı. Səlim kinlə gülümsəyib, – Mələyə: götür qorxma. Mələk toxunmadı pıçağa, – Səlimə: sən gərçəkdən mənim içəridə yatmağıma səbəb olacaqsan. Səlim birazda yaxınlaşdı, üz – üzə dayandılar. Səlim – Mələyə: səndə mənim, sözünün sonunu demədi. Mələk – Səlimə: sən məni şəhər qızları ilə səhv salma. Səlim – Mələyə: nə olmuş bizim şəhər qızlarına kəntci? Mələyə birazda yaxınlaşdı hədsiz. Səlim ikki əlləriylə üzündən tutudu, Mələyə: indi kənt qızının dadına baxarıq. Mələk gözlərinə baxdı, – Səlimə: mən arzunu ürəyində qoyaram indi sənin. Birdən masadakı tavanı götürüb Səlimin başından necə gəldisə, dəyən zərbədən Səlim yıxılmasada, başını tutdu. Mələk o arada istifadə edib, Səlimin arxadan qılçalarına təpik vurdu. Səlim dizləri üstə düşdü yerə. Bir – neçə təpikdə qarnına vurub yıxdı. Səlim başını tutub ağrıdan qalmışdı yerdə. Mələk – Səlimə: indi gördünmü fərqimizi? səni inan öldürərdim. Çox təssüflər olsun babanın xətrinə bacarmıram. Alçaq evə gizlin girib nə edəçəyini düşünürdün? cavab versənə, bir – neçə təpikdə vurdu. Səlim çox pis halda qalmışdı, köhnə vurulan zərbə yeridə pis ağrıyırdı. Bu Mələkdən aldığı ikinci tutarlı zərbə idi.