Albert Baantjer - De Cock en moord in reclame

Van de Boogaard glimlachte.

‘Ik heb deze gelegenheid maar aangegrepen om even hier binnen te wippen. Vanmorgen was er al een man van uw dienst op ons kantoor. Die nam vingerafdrukken van dat bureau. Alles heel geheimzinnig.’

‘Is het bureau van Christiaan Adriaansen al door mevrouw Van Nibbixwoud doorzocht?’

‘Dat zal al zijn gebeurd. Van het bureau van Christiaan heeft ze een sleutel. De sleutel van het bureau van Hendrik was uit het kantoor van de heer Van Nibbixwoud verdwenen.’

De Cock knikte instemmend.

‘Hoe hebt u na Hendrik Zuiderman de dood van Christiaan Adriaansen ervaren?’

Het gezicht van Alex van de Boogaard betrok.

‘Ik vond het verschrikkelijk. Christiaan was een slome vent, maar ik had geen hekel aan hem. Het was wel plezierig om zo nu en dan met hem samen te werken.’

‘Had u zijn dood verwacht?’

Alex van de Boogaard antwoordde niet. Hij nam zijn ellebogen van het bureaublad, leunde achterover en stelde een wedervraag.

‘Hebt u Albert van den Heuvel al gesproken?’

De Cock schudde zijn hoofd.

‘Die jongen is zoek.’

Van de Boogaard zuchtte.

‘Dat verbaast mij niets. Albert van den Heuvel had ook de pest aan Christiaan Adriaansen. En daarvoor had hij een gegronde reden.’

De Cock keek de man schattend aan.

‘U had de dood van Christiaan Adriaansen,’ stelde hij, ‘dus wel verwacht.’

Van de Boogaard knikte. Met zijn priemende bruine ogen keek hij naar de grijze speurder op.

‘Als Albert van den Heuvel verantwoordelijk is voor de dood van Hendrik Zuiderman,’ sprak hij traag, ‘dan is hij ook verantwoordelijk voor de dood van Christiaan Adriaansen.’

‘Daarvan bent u overtuigd?’

‘Absoluut.’

De Cock keek hem strak aan.

‘Uit ons onderzoek is tot nu gebleken dat vrijwel alle personeelsleden van het reclamebureau aan een of andere vorm van pornografie deden. Er werden knappe hoertjes van de Wallen benaderd en naakt gefotografeerd, en er werd op grote schaal kinderporno gefabriceerd.’

De Cock zweeg even voor het effect.

‘Alex van de Boogaard… wat was uw aandeel?’

De man liet zijn hoofd zakken.

De Cock wachtte geduldig op een antwoord. Toen dat na ruim een minuut nog niet kwam, herhaalde hij dwingend: ‘Alex van de Boogaard… wat was uw aandeel?’

Alex van de Boogaard richtte zijn hoofd op. Zijn gezicht zag grauw en zijn neusvleugels trilden. Nerveus plukte hij aan zijn snor.

‘Rechercheur De Cock,’ sprak hij ernstig en met een ondertoon van angst, ‘ik ben bang. Ik ben bang dat mij binnenkort hetzelfde overkomt als Hendrik Zuiderman en Christiaan Adriaansen.’

‘Te worden vermoord?’

‘Ja.’

De Cock boog zich naar hem toe.

‘Waarom?’

Van de Boogaard liet zijn hoofd weer zakken. Zijn ogen waren gesloten.

‘Ik was,’ sprak hij zacht, nauwelijks hoorbaar, ‘een van de medewerkers van de door Hendrik Zuiderman opgezette kinderpornoproductie.’

‘Je liet hem gaan?’

De Cock knikte.

‘Waarvoor had je hem willen vasthouden?’

‘Pornografie.’

De Cock schudde zijn hoofd.

‘Pornografie is geen onderwerp voor ons,’ sprak hij met enig afgrijzen. ‘De affaire Hendrik Zuiderman en Marie van den Heuvel, waarbij hun zoon een rol speelde, dateert van ruim acht jaar geleden. Als ook Alex van de Bogaard daarbij betrokken was, dan is de zaak verjaard.’

Vledder trok een denkrimpel in zijn voorhoofd.

‘Het feit dat zijn naam nooit in die zaak is genoemd, zou dat ook het werk zijn van Mathilde van Nibbixwoud?’

De Cock trok zijn schouders op.

‘Misschien was de inbreng van Alex van de Boogaard niet zo opvallend, misschien wisten maar weinigen dat hij daarbij betrokken was.’

‘Wat doen we met die bekentenis?’ vroeg Vledder.

‘We maken de zaak panklaar voor de zedenpolitie,’ zei De Cock. ‘Als wij deze moorden hebben opgelost, krijgt de zedenpolitie het gehele dossier. En dan is het aan hen wat ze ermee willen doen.’

Vledder maakte een grimas.

‘Denk jij dat wij die moorden ooit oplossen?’

De Cock keek zijn jonge collega verwonderd aan.

‘Hebben wij ooit een zaak laten zakken?’

Vledder maakte een wrevelig gebaar.

‘Deze affaire maakt mij kriegel. Mij bekruipt het angstige gevoel, dat wij hier nooit uitkomen. Soms heb ik het idee dat wij dicht bij de oplossing zitten, en dan zakt dat gevoel ineens weer weg.’

De Cock glimlachte.

‘We zijn pas een paar dagen bezig.’

Vledder trok een ernstig gezicht.

‘Hoe beschermen wij Alex van de Boogaard?’

‘Waartegen?’

‘Een moordaanslag.’

Het gezicht van De Cock betrok.

‘We kunnen hem niet beschermen. We kunnen moeilijk een post voor zijn deur zetten. Ik heb hem aangeraden om niemand binnen te laten. De moordenaar of moordenares zal echt niet van werkwijze veranderen.’

Vledder zuchtte.

‘Drie schoten, zittend tegenover het slachtoffer.’

De Cock knikte.

‘Precies. Als Alex van de Boogaard niemand in zijn woning toelaat, gebeurt er niets. Bovendien… hoe reëel is de gedachte dat hij zal worden vermoord? Hij stond niet, zoals Christiaan Adriaansen, als een vriend van Hendrik Zuiderman te boek. Integendeel.’

Vledder snoof verachtelijk.

‘Maar hij werkte wel met hem samen.’

De Cock grinnikte.

‘Geld dat dom is, maakt recht wat krom is. En pecunia non olet… geld stinkt niet. Er zal middels die pornografie veel geld zijn verdiend.’

De oude rechercheur zweeg even.

‘Ik vraag mij af,’ ging hij verder, ‘welk aandeel Peter van Waardenburg in die hele pornografieaffaire heeft gehad. Met hem hebben wij nog nooit gesproken. Hij is toch ook een oudgediende… een man van het eerste uur.’

Hij wees naar de telefoon.

‘Bel eens met mevrouw Van Nibbixwoud en vraag haar of zij die Peter van Waardenburg naar ons toe wil sturen.’

Vledder knikte en greep de hoorn.

Op dat moment kwam Marie van den Heuvel gehaast de recherchekamer binnenstappen. Ze liep met grote stappen direct op De Cock toe.

‘Hebt u al iets van mijn zoon gehoord?’

De oude rechercheur schudde zijn hoofd.

‘We hebben een telex verzonden, maar daar hebben wij nog geen reactie op gehad.’ Hij gebaarde naar de stoel naast zijn bureau. ‘Ga zitten,’ sprak hij kort.

Mevrouw Van den Heuvel nam plaats.

‘Ik maak mij ongerust.’

De Cock negeerde haar opmerking.

‘Waarom hebt u mij niet verteld,’ vroeg hij streng, ‘dat ook Alex van de Boogaard bij de pornoaffaire rond uw zoon was betrokken?’

‘Ik mocht Alex graag,’ antwoordde mevrouw Van den Heuvel. ‘Hendrik wist dat. Wij hebben destijds de afspraak gemaakt dat zijn naam buiten de zaak zou blijven. Zijn aandeel was ook niet zo groot.’

‘Wist Mathilde van Nibbixwoud dat ook Alex van de Boogaard bij de kinderporno betrokken was?’

Mevrouw Van den Heuvel schudde haar hoofd.

‘Dat vermoed ik niet.’ Ze grinnikte. ‘Mathilde was niet verliefd op Alex.’

De Cock keek haar onderzoekend aan.

‘Onderhoudt u nu nog een… eh, een relatie met Alex van de Boogaard?’

Mevrouw Van den Heuvel knikte instemmend.

‘Alex en ik hebben veel contact met elkaar… nog steeds. Ik kan rustig stellen dat wij vrienden zijn. Ook Alex maakt zich zorgen om mijn zoon Albert.’

De Cock boog zich iets naar haar toe.

‘Alex van de Boogaard is bang om… net als Zuiderman en Adriaansen… door Albert te worden vermoord.’

Mevrouw Van den Heuvel keek hem geschrokken aan.

‘Dat doet Albert niet,’ sprak ze stellig. ‘Geen denken aan. Ik begrijp niet hoe Alex tot die gedachte komt. Albert beschouwt Alex als een soort oom. Bovendien betwijfel ik of mijn zoon Albert weet van zijn aandeel in die kinderporno-affaire.’