Albert Baantjer: De Cock en de sluimerende dood

‘Roderick van Borsele beziet dat niet zo. Integendeel, hij vond dat de vriend van zijn moeder, Martijn Schuitema, een voorkeursbehandeling kreeg. Dat gold ook voor het nichtje Mariska Scheepers. Ze kregen een reis in de toekomst.’

Fred Prins snoof.

‘Ik geloof toch dat hij idioot is.’

Vledder boog zich naar voren.

‘Werkten Martijn Schuitema en Mariska Scheepers… net als zijn moeder… vrijwillig mee?’

De Cock schudde zijn hoofd.

‘Met de belofte dat hij hen naar de oude mevrouw Van Borsele zou brengen, lokte hij hen naar Hoorn, waar hij hen opwachtte en naar de villa in Medemblik bracht. Daar verdoofde hij hen beiden met methadon, spoot de beschermende vloeistof in en legde hun lichamen in de koepels van dik plexiglas.’

De Cock zweeg en leunde in zijn fauteuil achterover. De uiteenzetting had hem vermoeid. Hij schonk nog eens in.

Mevrouw De Cock repte zich naar de keuken en kwam terug met schalen vol lekkernijen.

Spoedig werd het gesprek algemener.

Het liep al tegen middernacht toen plotseling in de huiskamer de telefoon rinkelde. De Cock nam de hoorn op, meldde zich en luisterde. Met een somber gezicht legde hij na enige tijd de hoorn op het toestel terug.

Vledder keek hem aan.

‘Wie was dat?’

‘Jan Kusters.’

‘Wat moest die?’

De Cock wreef met zijn vlakke hand over zijn brede gezicht.

‘Hij heeft zojuist een telefoontje ontvangen van de politie in Hoorn. Roderick van Borsele is vanavond koelbloedig vermoord. Iemand sloop het ziekenhuis binnen en joeg hem drie kogels door zijn lijf.’

Vledder slikte.

‘Gaan we daarheen?’

De Cock keek hem strak aan.

‘Sinds wanneer bemoeien wij ons met een schietpartij in Hoorn en een dader in Wervershoof?’

Vledder liet zijn hoofd zakken.

‘Je hebt gelijk. We kunnen beiden beter binnen de grenzen van Amsterdam blijven. Daar is werk genoeg.’

Het was al ver na middernacht toen mevrouw De Cock haar laatste gast uitgeleide had gedaan. Ze kwam terug in de huiskamer en schoof een poef bij.

‘Moe?’

‘Ja.’

‘Een verschrikkelijke affaire.’

De Cock knikte.

‘Ik hoop niet nog eens in zo’n mysterie verzeild te raken.’

Mevrouw De Cock schoof haar poef tot aan de voeten van haar man.

‘Weet je nog wat je vanavond tegen Vledder zei?’

De Cock fronste zijn wenkbrauwen.

‘Wat zei ik?’

‘Je zei… sinds wanneer bemoeien wij ons met een schietpartij in Hoorn en een dader in Wervershoof.’

Over het markante gezicht van De Cock gleed een glimlach.

‘Je hebt goed geluisterd.’

Mevrouw De Cock hield haar hoofd scheef.

‘Weet jij wie vanavond Roderick van Borsele drie kogels door zijn lijf joeg?’

De Cock knikte traag voor zich uit.

‘Een vrouw die niet in aardse gerechtigheid gelooft… en niet op hemelse gerechtigheid kon wachten.’

Op Urk komen de kinderen niet van de ooievaar, maar uit de ommelebommelestien, een grote zwerfkei voor de kust. Elke Urker kan hem u wijzen.

Figuur uit de Griekse mythologie, aan wie Sigmund Freud het Oedipus-complex ontleende.

Om geen sporen op het wapen uit te wissen.