Андрэй Макаёнак: Пагарэльцы

Раявыходзіць. Ухватаў доўга ўглядаецца ў вочы Кудасаву.

Ухватаў(пагразіў пальцам). Э-э-э-э! Не, таварыш Кудасаў! У нас вельмі цудоўная атмасфера! У нас можна жыць і можна працаваць! Зафіксіруй! Устаноўку чуў: «Жыць стала лепей, таварышы, жыць стала весялей!.. А калі весела жывецца, то і работа спорыцца».

Кудасаў(зразумеў, што паклёўкі не было). Ясна. Але пасля такой устраскі паявіліся шчэлкі, каб там не завяліся паразіты.

Ухватаў. Вытруцім паразітаў. Правядзём дэзінфекцыю. А шчыліны заселім вернымі людзьмі, з добрым нюхам.

Кудасаў. А цяпер, Хведар Паўлавіч, трэба на галоўныя ўчасткі паставіць верных, надзейных, адданых душой і целам, сваіх людзей.

Ухватаў. Я пра гэта і талкую. Размышляю… Вот — думаю…

Кудасаў(прынюхаўся). Селядзец!

Ухватаў. Што селядзец?

Кудасаў. Там, на кухні, у Раісы Якаўлеўны. Марынаваны.

Ухватаў. Ох, і нюх у цябе!

Кудасаў. А якія ў нас галоўныя ўчасткі? Што галоўнае для нашага савецкага чалавека, для нашага народа, для рабочага класа?

Ухватаў. Сацыялізм.

Кудасаў. Правільна. Сацыялізм. А канкрэтней?

Ухватаў. Класавая барацьба.

Кудасаў. А яшчэ канкрэтней?

Ухватаў. Ну, давай, давай сам. Што?

Кудасаў. Тры рэчы. Яда — раз. Хата, кватэра — два! I адзёжа — тры! Вось тут і ключавыя пасады: горгандаль прадуктамі, горгандаль прамтаварамі і горжылупраўленне.

Ухватаў. Правільна, гэта тры кіты.

Кудасаў(прынюхаўся) . З цыбулькай і канапляным алеем.

Ухватаў(не зразумеў). Што — цыбулька?

Кудасаў(паказвае на кухню). Там, да селядца.

Ухватаў. Слухай, Кудасаў, не злоўжывай нюхам.

Кудасаў. Звярніце ўвагу, Фёдар Паўлавіч, бюракраты і паразіты ў сістэме гандлю, каб скампраметаваць Савецкую ўладу. там-сям штучна марылі голадам рабочы клас.

Ухватаў. Ты хочаш яго пакарміць?

Кудасаў. Накармлю! О так! Пераканаецеся на ўласным вопыте!

Ухватаў. I сам будзеш сыты?

Кудасаў. Сыты ці галодны, а скардзіцца не прыйду.

Уваходзіць з кухні Рая.

Рая. Федзя. ты, можа, паснедаеш? Ты ж пасля ўчарашняга абеду нічога не еў.

Кудасаў. Ёсць прычына нават кульнуць. Так сказаць. успрыснуць новае крэсла, каб не рассохлася.

Ухватаў. З гэтага пачынаць? Ну, ведаеш…

Кудасаў. Ну-у, Хведар Паўлавіч! Гэта ж старая народная традыцыя. Народная! А мы хто? I служым каму? Народу. Інакш нас не зразумее народ. Адвернецца — во як!

Ухватаў. Дый зелля гэтага я ў хаце не трымаю…

Кудасаў. Падначаленыя павінны быць прадбачлівымі. Ва ўсім! I нават у гэтым. (Бярэ свой партфель.) Вось гэтая папка, яна ж і мамка, зараз выручыць. (Вымае з партфеля паўлітэрку.)

Рая(ставіць на стол сняданак). Федзя! Падгледзіць хто-небудзь…

Кудасаў. А мы павінны быць акуратнымі. (Зачыняе дзверы на зашчэпку і ў замочную шчыліну затыкае карандашом насавічок.)

Ухватаў. Лоўка.

Кудасаў. Беражонага і бог беражэ. А паколькі бога рэпрэсіравалі, трэба самім не зяваць.

Раяпрыносіць шклянкі і закуску.

Ухватаў(напаўняе шклянкі). Ну!..

Кудасаў. Ну, Хведар Паўлавіч…

Ухватаў. Вып'ем…

Кудасаў. За ваша…

Ухватаў(спахапіўся). За нашага любімага…

Кудасаў(таксама ўстаў і гэтак жа ўрачыста) … роднага…

Ухватаў…бацьку і настаўніка…

Кудасаў…усіх часоў і народаў… А Раіса Якаўлеўна?

Ухватаў. Рая! Ідзі сюды! (Налівае і ёй шклянку.)

Рая(яна не чула тоста). Федзя! Не налівай. Я піць не буду. Ты ж ведаеш. Не налівай.

Ўхватаў. Што-о? (Нешта шапнуў ёй.) Да дна!

Рая(хапае шклянку. З перапуду выпіла ўсю гарэлку. Папярхнулася.) Выбачайце, я саўсім не ўмею піць.

Ухватаў. Тады закусвай.

Усе дружна селі, моўчкі жуюць.

Кудасаў. Паміж першай і другой чаркай павінен быць максімальна кароткі перапыпак. (Налівае.)

Рая(спалохалася, што прыйдзецца яшчэ раз выпіць). Ой, я там Светачцы малако паставіла… (Выходзіць на кухню.)

Кудасаў(узнімае шклянку). Я рад падняць гэтую чару за ваша прызначэнне! Я рад выпіць гэтую чару за тое, што буду працаваць пад вашым началам! I за тое, каб наш народ быў сыты!