Залівака. Лічыце, што яна ў вас ужо ёсць! Там у мяне цётка і дваюрадны брат працуюць!.. Адтуль мне адразу сюды?
Вяршыла (без асаблівага энтузіязму) . Адтуль да нас…
Залівака. Вельмі ўдзячны! Вельмі! Не развітваюся. Праз гадзіну буду ў вас! (Вылятае з кабінета.)
Паўза.
Вяршыла. Вы ўпэўнены, Мікалай Ягоравіч, што ваш апарат… даў правільную ацэнку?
Мурашка. Больш чым упэўнены.
Вяршыла. А чаму так гучна?
Мурашка. Надта высокі ўзровень біятокаў мозгу.
Вяршыла. Звар’яцець можна. У яго ж пятнаццаць рэзалюцый! Сем міністраў! Дактары навук! Акадэмікі! Заключэнне вучонага савета! I ўсе ж яны думалі! Хоць адным паўшар’ем… I то атрымліваецца многа!
Міралюбаў. А можа, усе яны — яго цёткі і дваюрадныя браты?
Вяршыла. Пакіньце, Ягор Фёдаравіч!.. Я сур’ёзна…
Мурашка. Апарат нават зашкаліла…
Вяршыла (з жахам) . А я ж ледзь не падпісаў! Проста гіпноз нейкі! (Паўза.) Што ж атрымліваецца, Мікалай Ягоравіч? Што ваш апарат выратаваў нам трыццаць мільёнаў?
Мурашка (вінавата) . Выходзіць, так…
Вяршыла (усё яшчэ ніяк не можа супакоіцца) . Але ж міністры! Акадэмікі! Пратакол! У вас, Мікалай Ягоравіч, хоць адзін міністр стаіць за спіной? Хоць адзін акадэмік? На худы канец — ну хоць бы доктар навук? Адзін!
Мурашка. Ніводнага… На словах усе — за. А паперкі, рэзалюцыі — ніводнай…
Папсуева. Адна пісаная рэзалюцыя важыць больш, чым сто вусных! Трэба было паверыць акадэмікам. Нам сумнявацца ў іх кампетэнцыі…
Мурашка. Апарат працуе нармальна. Галавой ручаюся!
Папсуева. Што мы панясём высокаму начальству, калі яно нас пакліча? Вашу галаву? Ці апарат?
Вяршыла. Што ж рабіць? Нам трэба дакладна ведаць, а не прыблізна!
Папсуева. Трэба прадоўжыць выпрабаванні. Калі апарат зноў зрэагуе алагічна… Выкінуць яго разам з аўтарам!
Вяршыла. Тамара Цімафееўна!
Папсуева. А што? Жылі спакойна, мірна… Пісалі рэзалюцыі. Ніхто ніколі не сумняваўся ў іх правільнасці! А цяпер? Сядзім і ламаем галаву.
Паўза.
Вяршыла. Нюра! Хто там наступны?
Нюра. Дырэктар фабрыкі лёгкага і сярэдняга адзення Крутая Ніна Іванаўна і тры яе асістэнткі.
Вяршыла (да Мурашкі) . Вы можаце праверыць усіх чатырох адразу?
Мурашка. Не. Толькі па адной.
Вяршыла (да Нюры.) Няхай уваходзіць адна. Без асістэнтак…
Нюра (адчыніўшы дзверы) . Уваходзьце, Ніна Іванаўна!
Уваходзіць Крутая.
Крутая. Добры дзень!
Вяршыла. Добры дзень! Зноў вы, Ніна Іванаўна?
Крутая. Зноў я, Віктар Паўлавіч.
Вяршыла. Сядайце… (Паказвае на выпрабавальнае крэсла.)
Крутая. Крэсла ў вас нейкае дзіўнае. Раней я не бачыла яго ў вас!
Вяршыла. Сучасны дызайн… Мастакі мудрагеляць. 3 чым на гэты раз, Ніна Іванаўна?
Крутая. Усё з тым жа, Віктар Паўлавіч. Як заўсёды. Зацвердзіць асартымент нашых будучых тавараў.
Вяршыла. Для чаго існуе ваш уласны міністр?
Крутая. Для накачкі. А справу можаце вырашыць толькі вы. За вамі апошняе слова.
Вяршыла. Лёгка жывецца вашаму міністру! Як у Хрыста за пазухай. Пакажыце ваш асартымент…
Крутая кладзе перад ім паперы і пачынае ўважліва аглядаць крэсла, у якім сядзіць. Усе напружана назіраюць за ёй. Толькі Вяршыла чытае паперы і робіць адзнакі алоўкам.
Навошта вам столькі трусоў? На дзесяць гадоў наперад? То вы кажаце, што вам мужчын не хапае, а то вы трусы плануеце аж на тры арміі!
Крутая. Нашы даследаванні паказалі, што яны хутка зношваюцца ад сучасных крэслаў. Штаны тыя нічога, вытрымліваюць. А вось трусы, паколькі яны з бавоўны, выходзяць са строю датэрмінова.
Вяршыла. Вы ж ведаеце, што бавоўны не хапае! Рабіце з сінтэтыкі!
Крутая. Спрабавалі. Мужчыны ў адзін голас запратэставалі. Сказалі, што адчуваюць сябе як у панцыры. I іскры ўначы сыплюцца… Вельмі ўжо кволы ваш брат пайшоў. Раней палатняныя насілі і не скардзіліся. А цяпер, бачыце, падавай вам чыстую бавоўну!
Вяршыла (узнімаючы галаву ад папер) . Ну, ведаеце… Гэта ўжо самае сапраўднае марнатраўства!
Крутая. Што вы маеце на ўвазе?
Вяршыла (далікатна паказвае на свае грудзі) . Гэтыя самыя… прыстасаванні. Тры мільёны! Яны ж будуць ляжаць мёртвым грузам на базах! А зменіцца мода… Іх жа потым на цюбецейкі ці кепкі не перайначыш!
Читать дальше