Grabiński Stefan - Namiętność

W czarnej, gęstej, nieruchawej wodzie łączyły się w drżącym uścisku pokraczne odbicia kamienic, snuły się, tęczując pod światło, jakieś brudno-tłuste ściegi i popławy. Miejscami wysuwały się z masywów domostw i budynków nadpowietrzne, kryte galerie, „mosty westchnień” szarej, smutnej codzienności, i jak dłonie podane nad przepaścią sprzęgały ze sobą brzegi kanałów; gdzie indziej łuk kamiennego sklepienia rozpięty spodem nad powierzchnią wody przerzucał się giętkim grzbietem z zaułka w zaułek.

Ciszę uliczek przerywały od czasu do czasu okrzyki gondolierów.

– Sia premi ! – Sia stali ! – Sia di lungo ! 48 48 Sia premi! Sia stali! Sia di lungo! (gw. weneckich gondolierów) – Na lewo! Na prawo! Prosto przed siebie! [przypis edytorski] – wołali, wymijając się na zakrętach.

Na Rio di S. Andrea musieliśmy się zatrzymać trochę dłużej, bo z łódek stłoczonych na wąskim pasie wody powstał zator; zwłaszcza brzuchata, węglem naładowana barża towarowa nie mogła wywikłać się z duśby 49 49 duśba – tłok; por. czas. dusić . [przypis edytorski] ; wreszcie otarłszy się bokiem o bulwar, wydostała się z matni i otworzyła przejście. Wpłynęliśmy na Kanał św. Katarzyny.

– Na lewo, Beppo! Pod arkadę ponticello ! – poleciła donia .

Gondola podpłynęła do schodków debarkaderu 50 50 debarkader – przystań na rzece, jeziorze; miejsce wyładowywania. [przypis edytorski] . Wysiedliśmy. Pani zwróciła się do przewoźnika:

– Oczekuj nas za 10 minut w przystani Fondamente Nuove.

– Sta bene, signora, sta bene 51 51 Sta bene, signora, sta bene (wł.) – Dobrze, pani. [przypis autorski] .

I podczas gdy Inez wsparta o moje ramię wychodziła po stopniach na brzeg, stary gondolier ruszył w dalszą drogę kanałem, by potem wykręcić na północ i przez Stacca della Misericordia wydostać się na pełniejsze wody Nowych Nadbrzeży. My tymczasem przeszliśmy mimo kościoła św. Katarzyny i Jezuitów i zagłębiliśmy się w labirynt zaułków weneckiej suburry.

Popołudniowe słońce skłaniające się powoli ku zachodowi zalewało płynnym złotem kwadratowe płyty bruku i świeciło nam prosto w oczy.

– Jak tu wesoło, jak słonecznie! – zawołała Inez, której wyniosła, elegancka postać rzucała poza siebie cień mocny i długi.

– Szczególnie po wyjściu z mrocznych czeluści kanałów – uzupełniłem jej uwagę.

I jak mogłem, zacząłem opędzać się drobnymi datkami przed gromadką brudnych, obdartych dzieci, które towarzyszyły nam z uporem już od pewnego czasu.

– Un baiocco, bella signora, un baiocco ai poveri bambini ! 52 52 Un baiocco, bella signora, un baiocco ai poveri bambini (wł.) – Pieniążek, piękna pani, pieniążek dla biednych dzieci. [przypis edytorski] – skamlała w imieniu innych chuda piegowata dziewczyna.

Donia Orpega wyjęła z torebki kilkanaście sztuk półlirowych, zawinęła w papier i śmiejąc się, podrzuciła w górę. Z brzękiem rozsypały się pieniądze po flizach uliczki.

– Teraz uciekajmy, dopóki zajęte zbieraniem.

Skwapliwie zboczyliśmy w sąsiedni zaułek. O parę kroków przed nami zalśniła brylantowymi blaskami laguna.

– Jesteśmy na miejscu. To Fondamente Nuove w pełnej chwale lipcowego popołudnia.

Wyciągnięta w dal linia bulwaru roiła się od ludzi. Przy stolikach porozstawianych przed winiarniami i cukierniami popijano słodko-cierpką marsalę 53 53 marsala – wino włoskie, produkowane na Sycylii, w gminie Marsala. [przypis edytorski] , turmalinowe 54 54 turmalinowy – w kolorze turmalinu, ciemnego minerału. [przypis edytorski] chianti 55 55 chianti – wytrawne wino włoskie, produkowane w Toskanii. [przypis edytorski] , purpurową granatinę 56 56 granatina (wł.) a. grenadyna (z fr.) – słodki syrop z owoców granatu, używany w drinkach. [przypis edytorski] lub krzepkie nostrano z pobliskich winnic rodem. Gondolierzy w pomarańczowych koszulach i szerokich, czarnych kapeluszach nagabywali przechodniów, proponując przejażdżkę na Lido, Wyspy św. Michała, Murano, Burano lub uroczą isola 57 57 isola (wł.) – wyspa. [przypis edytorski] di S. Francesco del Deserto. Beppo uśmiechnięty i zadowolony, że nas wyprzedził, już czekał w malowniczej pozie, wsparty o wiosło na wyżce swej „Rondinelli”. Skierowałem na Inezę pytające spojrzenie. A ona schodząc do łodzi, zgrabna i wytworna, w obcisłej, satynowej sukni koloru bleu foncé

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

sestiere (wł.) – dzielnica wenecka. [przypis autorski]

Canal Grande (wł.) – Kanał Wielki. [przypis autorski]

vaporetto (wł.) – tramwaj wodny. [przypis edytorski]

rio (wł.) – rodzaj kanału. [przypis autorski]

twórca Nibelungów – Ryszard Wagner (1813–1883), kompozytor niemiecki, twórca m.in. wielkiego dzieła operowego w czterech częściach, opartego na motywach mitologii starogermańskiej pt. Pierścień Nibelunga . [przypis edytorski]

Non nobis, Domine, non nobis (łac.) – Nie nam, Panie, nie nam. [przypis edytorski]

rzuciwszy raz jeszcze na koronkę pałacu – prawdopodobnie: rzuciwszy okiem a. rzuciwszy spojrzenie. [przypis edytorski]

avanti (wł.) – naprzód. [przypis edytorski]

śpichlerz – dziś popr.: spichlerz. [przypis edytorski]

ferma (wł.) – stop, zatrzymać się. [przypis edytorski]

Galleria d'Arte Moderna – właśc. Galleria Internazionale d'Arte Moderna: wenecka galeria sztuki. [przypis edytorski]

ponticello (wł.) – mostek. [przypis edytorski]

dolce far niente (wł.) – słodka bezczynność. [przypis edytorski]

stranieri (wł.) – cudzoziemcy. [przypis autorski]

baedeker a. bedeker – przewodnik turystyczny. [przypis edytorski]

cwikier (daw.) – binokle; okulary. [przypis edytorski]

tualeta – dziś popr.: toaleta, tj. strój. [przypis edytorski]

Pietro Fragiacomo(1856–1922) – wł. malarz, pejzażysta, członek Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji. [przypis edytorski]