Władysław Syrokomla - Kradzione

– W ręce 1 1 w ręce czyjeś – formuła ofiarowania, dedykacji, także toastu. [przypis edytorski] aspana 2 2 aspan – skrócona, potoczna forma zwrotu grzecznościowego. [przypis edytorski] , Panie Jakubie,
Mówisz: kradzione lepszei chcesz tego dowieść;

Ja sobie rozmaite przypowieści lubię,
Powiem aspanu przypowieść:

W samym końcu zaścianku, pilnując swéj niwy,
Żył sobie szlachcic poczciwy, —
A miał syna wyrostka z wąsem wyżéj nosa,
Chłopiec dobre miał serce, ale w głowie za to
Okropnie było pstrokato,
Zwyczajnie jak u młokosa.
A tutże mój mospanie, obok ich stodoły
Ciągnął się wygon sąsiada,
Na którym pasły się stada,
Konie, owieczki i woły.
– Czy wiecie co, tatulu (tak mówił raz młody),
Fraszki to – praca i cnota,
U nas panie poczciwość, trudy, niewygody,
A w domu wieczna hołota 3 3 hołota – gołota; bieda. [przypis edytorski] ;
Czy to Pan Bóg uważa 4 4 uważać – tu: zwracać uwagę na coś. [przypis edytorski] , że ludziska giną,
Poczciwym nie da talarka,
Dla jednego pomyślność odmierza ośminą 5 5 ośmina – daw. miara objętości (także: achtel ; korzec ), używana np. do odmierzania zboża; równa 32 garncom (1 garniec w XIX w. był równy 4 litrom). [przypis edytorski] ,
Drugiemu liczy na ziarnka.
Na przykład choćby u nas: – ot idą zapusty,
A w domu ni to, ni owo,
Hola, jakby to dobrze, by na Czwartek Tłusty
Utuszyć pieczeń wołową!
– A skądże weźmiesz wołu?
– Czy to wielka sztuka,
Niby to dostać nie możem,
Chodzą woły sąsiada – po gardlisku nożem,
Niech potém sąsiad poszuka. —