"Á hugða ek hér inn renna
at endlöngu húsi,
þyti af þjósti,
þeystisk of bekki,
bryti fætr ykra
brœðra hér tveggja,
gerði-t vatn vægja;
vera mun þat fyr nökkvi."
Гуннар сказал:
Gunnarr kvað:
27
Глаумвёр сказала:
Glaumvör kvað:
28
«Мне снилось: умершие
жены *сошлись, —
почти без одежды, —
тебя выбирали,
призвать спешили
в палаты свои:
значит, бессильна
защита дис!»
"Konur hugðak dauðar
koma í nótt hingat,
væri-t vart búnar,
vildi þik kjósa,
byði þér bráðliga
til bekkja sinna;
ek kveð aflima
orðnar þér dísir."
Гуннар сказал:
Gunnarr kvað:
29
«Поздно раздумывать,
так решено уж;
судьбы не избегнуть,
коль в путь я собрался;
похоже, что смерть
суждена нам скоро».
"Seinat er at segja,
svá er nú ráðit,
forumk-a för þó,
alls þó er fara ætlat;
margt er mjök glíkligt,
at mynim skammæir."
30
Собрались на рассвете,
ехать решили,
удержать их другие
старались усердно.
Впятером поскакали,
а слуг вдвое больше
дома осталось, —
неразумно то было!
Сневар и Солар —
Хёгни сыны —
и брат жены его,
Оркнинг по имени,
воин приветливый,
с ними поехали.
Litu er lýsti,
létusk þeir fúsir,
allir upp rísa,
önnur þau löttu;
fóru fimm saman,
fleiri til váru
halfu húskarlar
hugat var því illa,
Snævarr ok Sólarr,
synir váru þeir Högna,
Orkning þann hétu,
er þeim enn fylgði,
blíðr var börr skjaldar
bróðir hans kvánar.
31
До фьорда нарядные *
ехали с ними,
напрасно стараясь
назад воротить их.
Fóru fagrbúnar,
unz þau fjörðr skilði;
löttu ávallt ljósar,
létu-at heldr segjask.
32
Глаумвёр сказала,
супруга Гуннара, —
с Винги вступить
в беседу решилась:
«За встречу у нас
как вы отплатите?
Звать в гости преступно,
вражду затаив!»
Glaumvör kvað at orði,
er Gunnarr átti,
mælti hon við Vinga,
sem henni vert þótti:
"Veitk at ek, hvárt verðlaunið
at vilja ossum;
glæpr er gests kváma,
ef í gerisk nakkvat."
33
В ответ начал клясться
Винги усердно:
пусть его великаны
возьмут, если лжет он!
Пусть удавят его,
если мир он нарушит!
Sór þá Vingi,
sér réð hann lítt eira:
"Eigi hann jötnar,
ef hann at yðr lygi,
galgi görvallan,
ef hann á grið hygði."
34
Промолвила Бера *,
сердцем приветная:
«Доброго плаванья
вам и победы!
Пусть все свершится,
у вас без помехи!»
Bera kvað at orði
blíð í hug sínum:
"Sigli þér sælir
ok sigr árnið;
fari sem ek fyr mælik,
fæst eigi því níta."
35
Хёгни ответил —
добра им желал он:
«Полно скорбеть вам,
чтоб там ни свершилось!
Помощи мало
от пожеланий,
не помогают
путникам проводы».
Högni svaraði,
hugði gótt nánum:
"Huggizk it, horskar,
hvégi er þat gervisk;
mæla þat margir,
missir þó stórum,
mörgum ræðr litlu,
hvé verðr leiddr heiman."
36
Посмотрели они
друг на друга, прощаясь;
так решила судьба —
разошлись их пути.
Sásk til síðan,
áðr í sundr hyrfi,
þá hygg ek sköp skiptu,
skilðusk vegir þeira.
37
Грести принялись,
полкиля сломали,
гребли очень сильно —
гнев обуял их —
порвали ремни,
разломали уключины;
причалив, корабль
не привязали *.
Róa námu ríki,
rifu kjöl halfan,
beystu bakföllum,
brugðusk heldr reiðir,
hömlur slitnuðu,
háir brotnuðu,
gerðu-t far festa,
áðr þeir frá hyrfi.
38
Потом увидали,
к цели приблизясь:
двор возвышается —
Будли владенье;
затрещали ворота, —
Хёгни стучал в них.
Litlu ok lengra,
— lok mun ek þess segja — ,
bæ sá þeir standa,
er Buðli átti;
hátt hriktu grindr,
er Högni kníði.
39
Тогда молвил Винги
(молчал бы лучше!):
«Прочь ступайте отсюда
опасность грозит вам!
Сейчас вас сожгут,
изрубят вас скоро,
я ласково звал вас,
но ложь здесь таилась!
Сделаю петлю, —
повешены будете!»
Orð kvað þá Vingi
þats án væri:
"Farið firr húsi,
— flátt er til sækja,
brátt hefi ek ykkr brennda,
bragðs skuluð höggnir,
fagrt bað ek ykkr kvámu,
flátt var þó undir —
ella heðan bíðið,
meðan ek hegg yðr galga."
40
Хёгни ответил —
не стал отступать он,
не страшился грядущих
испытаний суровых:
«Что вздумал пугать нас?
Впустую те речи!
Молчи, или плохо
придется тебе!»
Orð kvað hitt Högni,
hugði lítt vægja,
varr at véttugi,
er varð at reyna:
"Hirða þú oss hræða,
hafðu þat fram sjaldan,
ef þú eykr orði,
illt muntu þér lengja."
41
На Винги они
набросились вместе,
захрипел он, сраженный
секирами тяжкими.
Hrundu þeir Vinga
ok í hel drápu,
öxar at lögðu,
meðan í önd hixti.
42
Атли созвал
дружинников смелых;
доспехи надев,
дошли до ограды;
бросали друг другу
брань и угрозы:
«Решили давно мы
лишить вас жизни!»
Flykðusk þeir Atli
ok fóru í brynjur,
gengu svá görvir,
at var garðr milli;
urpusk á orðum
allir senn reiðir:
"Fyrr várum fullráða
at firra yðr lífi."
Читать дальше