Пенелопа Дельта - Дань славе, 1919

– Πάρε… πάρε… (забери…забери…) έκανε η κόρη (сказала девушка), και τα χείλια της έτρεμαν (и губы ее задрожали), πάρε κανέναν Τούρκο (забери какого-нибудь турка)…

Η κόρη έτρεμε.

– Μα είναι ανάγκη να πάρεις και καλά κάποιον;

– Αμέ πώς αλλιώς;

– Ε, πάρε όποιον θέλεις! Μη με ρωτάς εμένα!

– Αν πάρω όποιον θέλω, θα πάρω τον αδελφό σου, γιατί είναι να πέσει σήμερα από βόλι. Μα τόσο κλάμα έκανες και τόσα παρακάλια, που σε σπλαχνίστηκα και πέρασα από δω να σου το πω. Λέγε γρήγορα τώρα, ποιον να σαϊτέψω στη θέση του;

– Πάρε… πάρε… έκανε η κόρη, και τα χείλια της έτρεμαν, πάρε κανέναν Τούρκο…

Ο Χάρος γέλασε (Смерть рассмеялась; γελάω ), και η εκκλησία όλη βόησε (вся церковь загудела) και αντήχησε το νευρικό του γέλιο (ее нервный смех отдался эхом; αντηχώ ).

Η κόρη ανατρίχιασε (девушка содрогнулась; ανατριχιάζω ) κι έκρυψε το πρόσωπο της (и спрятала лицо; κρύβω ).

– Δόξα δε θέλησε ο αδελφός σου (/разве/ не славы хотел твой брат; θέλω ); Η δόξα μ' αίμα αγοράζεται (слава кровью: «за кровь» покупается).

– Πάρε αίμα τούρκικο όσο θέλεις (возьми турецкой крови, сколько пожелаешь)…

– Δεν πληρώνεται μ' αίμα εχθρικό (нельзя заплатить кровью врагов: «не платиться вражеской кровью»).

– Αχ, Θεέ μου! (ах, Боже мой!) έκανε η κόρη, διάλεξε λοιπόν εσύ (тогда выбирай сама: «ты»)!

– Καλά (хорошо)! είπε ο Χάρος. Κοίταξε δω (посмотри-ка: «посмотри сюда»; κοιτάζω ).

Ο Χάρος γέλασε, και η εκκλησία όλη βόησε και αντήχησε το νευρικό του γέλιο.

Η κόρη ανατρίχιασε κι έκρυψε το πρόσωπο της.

– Δόξα δε θέλησε ο αδελφός σου; Η δόξα μ' αίμα αγοράζεται.

– Πάρε αίμα τούρκικο όσο θέλεις…

– Δεν πληρώνεται μ' αίμα εχθρικό.

– Αχ, Θεέ μου! έκανε η κόρη, διάλεξε λοιπόν εσύ!

– Καλά! είπε ο Χάρος. Κοίταξε δω.

Εμπρός στα μάτια της έβαλε ένα καθρεφτάκι (/Смерть/ положила перед ее глазами = перед ней зеркальце; βάζω – класть; ο καθρέφτης – зеркало + άκι (уменьшительно-ласкательный суффикс ), και μέσα είδε η κόρη μια μάχη (и в нем: «внутри» увидела девушка сражение; βλέπω – видеть ), τουφέκια χιλιάδες που φλόγιζαν (тысячи горящих: «которые горели» ружей; φλογίζω ), και σπαθιά που γυάλιζαν (сверкающих: «которые сверкали» шашек; γυαλίζω ), και άλογα αφρισμένα (и покрытых пеной лошадей; αφρισμένος; ο αφρός – пена ) που έσερναν τα μαύρα κανόνια (которые тянули черные пушки; σέρνω )· και δεξιά, ένα σωρό άντρες που έτρεχαν μπροστά (а справа – толпу людей, бегущих вперед; ο σωρός – куча; масса; τρέχω ). Ήταν όλοι ντυμένοι στο χακί (все /они/ были одеты в /одежды цвета/ хаки), με το στέμμα στο πηλήκιο (с короной на форменной фуражке) και το τουφέκι στο χέρι (и винтовкой в руке), και ανάμεσα τους ανεγνώρισε τον αδελφό της (и среди них /она/ узнала своего брата; αναγνωρίζω ).

Έβγαλε μια φωνή (/она/ закричала; βγάζω - вынимать, вытаскивать; η φωνή – голос; крик ) και σκέπασε πάλι τα μάτια της (и снова закрыла /руками/ глаза; σκεπάζω – накрывать; покрывать ), μα ο Χάρος επέμεινε (но Смерть не отступала: «настаивала»; επιμένω ).

Εμπρός στα μάτια της έβαλε ένα καθρεφτάκι, και μέσα είδε η κόρη μια μάχη, τουφέκια χιλιάδες που φλόγιζαν, και σπαθιά που γυάλιζαν, και άλογα αφρισμένα που έσερναν τα μαύρα κανόνια· και δεξιά, ένα σωρό άντρες που έτρεχαν μπροστά. Ήταν όλοι ντυμένοι στο χακί, με το στέμμα στο πηλήκιο και το τουφέκι στο χέρι, και ανάμεσα τους ανεγνώρισε τον αδελφό της.

Έβγαλε μια φωνή και σκέπασε πάλι τα μάτια της, μα ο Χάρος επέμεινε.

– Κοίταξε καλά (смотри хорошенько), είπε· είναι γραφτό (предначетано /судьбой/: «написано»; γράφω – писать ), όλους αυτούς όσους βλέπεις δεξιά (/чтобы/ всех, кого ты видишь справа), να τους θερίσω μεμιάς (/я/ скосила одним взмахом: «зараз»; θερίζω – жать; косить )· μα σαν θέλεις (но если /ты/ хочешь), διάλεξε τους άλλους που είναι αριστερά (выбери других, /тех/, кто слева), και τους θερίζω αυτούς αντί τους πρώτους (и /я/ скошу их вместо первых). Θέλεις; Υπόγραψε (подпиши; υπογράφω )!

Και μπροστά της άπλωσε ένα κίτρινο χαρτί (/Смерть/ развернула перед ней желтую бумагу; απλώνω – расстилать; развернуть ) και της έδωσε ένα καλάμι αιματοβαμμένο (и дала = протянула ей окровавленное перо; δίνω – давать; το καλάμι – камыш; перо, ручка; αιματοβαμμένος – окрашенный кровью; βάφω – красить ).

Πήρε η κόρη το καλάμι (девушка взяла перо), μα το χέρι της έτρεμε τόσο (но ее рука так дрожала) που δεν μπόρεσε να γράψει (что она не могла писать; μπορώ ).