Dorota Masłowska: Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną

Ona milczy. Burczy coś. Mówi tak: a co ty myślisz? Że ja do reszty życia będę kulawa chodzić, paralityczna? Tak by ci odpowiadało, ja to wiem. Ale jednak tak nie będzie.

Ja mówię tak, ponieważ puszczają mi z powrotem nerwy. W moich oczach to ty jesteś, Magda, umysłowa. Paralityczna, ale umysłowo. Uczuciowo.

Co więcej – mówię jej dalej tak: albo masz tę nogę kulejącą, albo nie. Na ma takiej możliwości w uczciwym, apolitycznym życiu, że dla mnie ta noga jest kulejąca, wymagająca operacji ordynatora, lecz z kolei dla tych panów ona jest zdrowa i chodząca. Takiej możliwości niet. Albo tak albo siak, to jedno ci powiem Magda w szczere oczy, że w ten sposób to ty możesz się zapisać do sejmu i senatu i tam snuć nici swoich kłamstw, swoich oszczerstw, gdyż tylko tam się nadajesz.

Jestem spokojny, jestem niczym głaz. Ona zaczyna płakać, co wygląda raczej nie widowiskowo, mało telewizyjnie. Zapalam papierosa, gdyż muszę zaznaczyć, że ostatnimi laty wpadłem w ten nieprzyjemny nałóg. Lecz jest to mój wyraz sprzeciwu, mój wyraz oporu przeciwko Zachodowi, przeciwko amerykańskim dietetykom, amerykańskim operacjom plastycznym, amerykańskim złodziejom, którzy są uprzedzający, lecz cichaczem zdradzają nasz kraj. Kiedyś już to mówiłem Magdzie w takiej rozmowie o charakterze przyjacielskim, że gdy wyjadę do Ameryki, to będę palił fajki prosto na ulicy, mimo iż jest to tam w przeważnie złym tonie, ponieważ cały Zachód wycofuje się z palenia.

Ona w tym samym czasie mówi tak dosyć marzycielskim głosem, co mnie dziwi: ach, Silny, chciałabym stąd wyjechać. Zbajerować prezesów, magistrów, zbajerować tych wszystkich nadzianych ortopedałów, ustukać jakąś sumę kasy. Wyjechać. Z kimś, kogo kocham. Z tobą zresztą może nawet też. Może nawet przede wszystkim z tobą Silny, ponieważ jestem przy tobie tak bezpieczna. Gdyż w tym kraju nie ma przyszłości, nasza miłość nie ma tu szans rozwoju, gdzie nie spojrzysz, tam przemoc, wojna choćby ta polsko-ruska, co ma teraz miejsce na mieście, że nie można wejść, żeby nie natknąć się na ruskich zboków.

Wszędzie drzewce, wszędzie biało-czerwone flagi. Kiedy ja chcę tylko twego uczucia, a na każdym kroku mogę zostać uderzona lub też nawet zabita. Przez kogokolwiek. Człowiek człowiekowi wilkiem Przyjaciel zdradza.

Jest noc bardzo późna, głęboka, morze i plaża. Ani żywej duszy, gdyż tamci dawno podwinęli swe skórzane ogony i znikli niczym kamfora, jak gdyby nigdy nie istnieli. Mimo to wyrządzonej mi zniewagi nie mogę tak ot po prostu przejść do porządku dziennego. Nie mogę tego ot tak po prostu znieść. Gdyż co jak co, ale to już z jej strony było chamstwo, choć jest teraz wrażliwa i czuła, rozmarzona.

Nie mów tak, Magda, bo i tak cię nie słucham. Nie chce cię więcej. Ani uluchać, ani nic. Ponieważ w twych słowach jest samo kłamstwo, sam jad kłamliwości. Którego dłużej nie zniosę. Dziś jeszcze mnie odrzuciłaś, nie patrząc na odnośniki czasowe. Bo według reguł zegarka stało się to niby wczoraj. Ale tak czy siak odrzuciłaś moje uczucie. Potem mówisz, że jednak nie, że masz skurcz w łydce, że masz dziecko. Twierdzisz, że ono cię zabija, oskarżasz mnie, iż to moje dziecko. Potem zostawiasz mnie na zgonie na plaży, idziesz precz z jakimiś kutasami. Skurcz w łydce raptem ci odchodzi. Dziecko również. Pełna mobilizacja. Niczym ryba, gdy poczuje cudzą krew. O mnie twierdzisz głośno jak Judasz, że ja jestem umysłowy. Tak, nie zaprzeczaj, są to twoje uczynki, które popełniłaś. Choć teraz znowuż zaznaczasz swą miłość do mnie, to ja, Silny, mówię ci, że między nami koniec.

Tak, mówię to. Bez ścierny, bez specjalnych gorzkich żalów, bez pierdolenia się z jakimiś łzami, z jakimiś uczuciami. Ponieważ to w przypadku, jakim jest Magda, nie ma cienia szansy na wyrozumiałość. Jej aempatia mnie przeraża, mnie wyniszcza. Magda w jeszcze gorszy, bardziej zaawansowany po prostu płacz. Mówi, że nikt w życiu jeszcze jej tak nie skrzywdził jak właśnie ja swoją brutalnością, swoją oschłością, swoją mentalną, uczuciową skorupą. Łuską wręcz, która mnie pokrywa. Mówi, że ci dwaj chcieli ją zwyczajnie zabić jak psa i również mnie by zabili. Gdyż gdyby ona nie powiedziała im, że jestem nienormalny umysłowo, oni by mnie również zajebali. Mieli pistolety, wiatrówkę na pucharki, noże myśliwskie, różne bronie. Wszystko pod kurtką, gdyż jej to pokazali. Musiała udawać, że jestem jej bratem, który ma nasrane w bańce, jako że chciała mnie powstrzymać od niechybnej śmierci.

Ponieważ jestem na granicy wytrzymałości, szoku i czegoś jeszcze, co nie mogę nazwać. Gdyż to, co słyszę, jest już przegięciem, przesadą, czystym etycznym matactwem, które na dłuższą metę jest nie do wytrzymania. Magda korzysta z mojej chwili milczenia między nami. Toczy monolog na temat swojej dobroci, poświęcenia i zrobiła się nagle szaleńczo rozmowna jak umysłowa dziwka, jak umysłowa dama do towarzystwa… Ja mówię tak: słuchaj, Magda. Ona dalej od rzeczy. Ja na to w ten sposób: masz skurcz w łydce czy nie masz?

Ona na to w ten sposób, choć mówi z wyraźną ociężałością, gdyż amfetamina powoduje wstrząs kości szczękowej, która drga w jej twarzy nieprzytomnie: czy mam. czy nie mam, nie jest to już twoja rzecz, gdyż ja stąd spadam, ja stąd jadę, biorę swą torebkę w troki i stąd spierdalam, gdyż tacy chamscy, bez krztyny kultury pozbawieni mężczyźni nigdy mnie nie obchodzili, nigdy dla nich nie miałam swych uczuć, mnie interesuje kultura i sztuka, pewna delikatność w obejściu, prawdziwa miłość na wieki, prawdziwa czułość, która może zajść między ludźmi dwojga płci. Gówno mnie interesuje twoje lesbijskie zainteresowanie, choć zawsze uważasz, iż kręcą cię lesbijki, to ja ci coś powiem, jesteś zwykłym zbokiem niczym wszyscy inni i interesuje cię tylko jedno, jeszcze w sposób typowo zboczony, o czym wiesz, że mnie to nie interesuje, że mnie to obrzydza, coś takiego. A może nawet jesteś o gejowskim charakterze, co nie mogę ci udowodnić, bo o to jest zawsze trudno na dowody, ale mogę ci to powiedzieć w oczy, gdyż to właśnie na twój temat myślę. To ci teraz powiem: nienawidzę cię, gdyż jesteś prosty, płytki. Nie interesujesz się obrazami, czasopismami, kinem, co ja zawsze lubiłam, aczkolwiek nie miałam okazji na okazanie tego, co więcej, nawet powiem ci, że bałam się z tym wyjawić, gdyż mógłbyś mi odpowiedzieć na to negatywnie, że nie. Powiem ci, że nie interesuje mnie miłość w taki sposób, w jaki ty chcesz to robić, dlatego zawsze nasz temat do rozmowy był kruchy, rwał się. Ponieważ mój światopogląd w dużym procencie polega na uwolnieniu się kobiet spod jarzma, na zaprzestaniu feudalizmu w tym temacie, w tej kwestii. Powiem ci, że dość i że wznoszę tę pięść przeciw takim właśnie ludziom jak ty, którym chodzi tylko o jedno, o hołd pruski u ich stóp. Jeszcze by tak dalej poszło, to do ostatniej krzty straciłabym swą osobowość, swój osobisty, indywidualistyczny wymiar, tryb zachowania się, poglądów, który złożyłabym ci w lennie wiernopoddańczym. To ci jedno powiem, jakkolwiek bądź staje się dla mnie życie koszmarem u twego boku, to uczucie wygasło we mnie już wczoraj i powiem ci, że patrzyłam wtedy na Lewego, że on na pewno jest od ciebie lepszy, czulszy, że gdy z nim byłam, cały świat wydawał mi się przepełniony głębokością, cierpieniem, ale poprzez właśnie taki egzystencjalistyczny nurt w jego zachowaniu ja czułam, że o co chodzi w życiu, to właśnie o mądrość, czytelnictwo, obsługę komputera. Że roztacza się przede mną przyszłość zmechanizowana, skomputeryzowana, nauczenie się podstaw ksera, nauczenie się podstaw angielskiego, wyjazdy zagraniczne. A wtedy twoje pojawienie się w moim życiu poprzez Lola, choć z nim nawet też byłam bardziej szczęśliwsza, choć był on człowiekiem oschłym, surowym, nie pozwalającym na swój głos, swoje zdanie. Twoja obecność zniszczyła we mnie wszystko, każdą chęć, która pochodziła z mojego wnętrza. Ogółem to nie wiem, po co z tobą byłam, gdyż od początku właściwie było źle między nami, różne napięcia, paranoja i choć nie mówię tego nigdy, co mi Lewy wtedy wyjawił, wyjawił mi on, że jesteś zwyczajnym, nieedukacyjnvm skurwielem, który nie ma pojęcia o dziewczynie, prawdopodobnie nawet że będę dla ciebie twoją pierwszą inicjacją zaraz po Arletce, która jest moją przyjaciółką, choć ty się do tego nie przyznasz, ponieważ główną wiodącą twoją cechą jest zakłamanie. Wyjawił mi, że nigdy by nie pozwolił, abym z tobą była, gdyż nigdy w życiu tak nie było, byś ty używał trzech magicznych słów, proszę, dziękuję, przepraszani, byś otworzył przed dziewczyną drzwi. Lub chociażby symboliczną przysłowiową perspektywę.