Małgorzata Domagalik - 188 dni i nocy

To, co dotychczas nie udało się jeszcze genetykom, od dawna jest powszechne wśród much trzcinowych na Seszelach, hien cętkowanych i słoni morskich. Wszystkie te gatunki mogą wybrać płeć potomstwa i wydać na świat samice lub samce w zależności od tego, co bardziej odpowiada aktualnym warunkom środowiskowym. Ludzie potrafią – nie ma na to żadnego naukowego wytłumaczenia – jedynie krótkookresowo imitować. Po wojnach kobiety rodzą znacznie więcej chłopców niż dziewczynek. W okresie pokoju statystyka się wyrównuje: na 106 dziewczynek przypada średnio 101 chłopców. Lata 40 i początek lat 50. XX wieku i w Niemczech, i w Polsce, i w Związku Radzieckim był okresem wysypu chłopców. Skąd Natura wiedziała, że mężczyźni wyginęli na frontach lub w obozach, jest do dzisiaj tajemnicą…

To, co praktycznie nie przytrafia się mężczyznom, jest normalne wśród samców kun: obrzmieniu jąder i członka u kun towarzyszy zawsze obrzmienie (powiększenie) mózgu. Musi Pani przyznać, że u mężczyzn jest przeważnie odwrotnie. Z kolei to, co jest niespełnionym i najskrytszym marzeniem wielu mężczyzn, jest na porządku dziennym u występującego w Japonii motyla jaskółczego: podczas aktu seksualnego potrafi on widzieć swoim penisem!

Zwierzęta, wbrew utartemu przekonaniu, „nie myślą ciągle o tym jednym”. Jako dowód bliskości i przynależności do siebie potrafią czule się dotykać i brać nawzajem części swojego ciała do ust lub lizać nawzajem. Pary ptaków takich jak np. albatrosy czyszczą sobie nawzajem pióra, a tupaje (wiewióreczniki przypominające nasze pospolite wiewiórki) spędzają kilka godzin dziennie, tuląc się do siebie. Bez żadnych seksualnych podtekstów.

Czytając wczoraj o tupajach i oglądając ich fotografie, na których czule tulą się do siebie, pomyślałem, że nasuwa się oczywiste pytanie: kto jest bardziej dziwaczny, ludzie czy zwierzęta?

Serdecznie,

JLW

Panie Januszu,

wydawałoby się, że pruderii i wszelkim tabu ostatecznie powiedzieliśmy „adieu”. Tacy jesteśmy wyedukowani. A jednak seksuolodzy biją na alarm. My, ludzie nadal jesteśmy bardzo dalecy od zrozumienia istoty fizycznej strony kochania. Zadajemy pytania natury podstawowej, i z odpowiedziami mamy nie lada kłopot. Okazuje się bowiem, że im więcej dowolności w tym, co już obyczajowo dozwolone, tym trudniej przychodzi nam radzenie sobie ze wskazaniami, poradami i technikami. Nawet już po pigułkę nie chce się sięgnąć. Warto się jednak w tym lenistwie przełamać i wyciągnąć rękę po książkę Olivii Judson. „Dr. Tatiana's Sex Adviee to Ali Creation” (Porady seksualne dr Tatiany – dla wszystkich stworzeń dużych i małych). By dowiedzieć się, że każdy sposób jest dobry na to, żeby tłumaczyć nam maluczkim, o co tak naprawdę chodzi mężczyźnie i kobiecie. W łóżku. Z powodów, które wciąż pozostają niejasne, wyrzeczenie się seksu i płci niemal zawsze prowadzi do klęski i wymierania. Rezygnując z płci, zawsze wypadasz z gry – pisze Judson, uznana specjalistka od biologii ewolucyjnej. Kochamy się więc i uprawiamy seks przede wszystkim po to, żeby przetrwać i wydać na świat potomstwa My i zwierzęta. W ich świecie zmienność genetyczna również pociąga za sobą zmiany obyczajowe i daje większe przyzwolenie na wiarołomstwo, flirt i rozwiązłość. Ryzyko istnieje zawsze: długi ogon ptaka wzbudzi podziw samic, ale może też sprawić, że ptak szybciej skończy w żołądku kota. Objaśniając seksualne zwyczaje zwierząt. Judson podaje wiele działających na wyobraźnię dowodów ich erotycznej jurności. Kto by pomyślał, że to patyczaki wiodą prym wśród najwytrwalszych kochanków. Akt kopulacyjny w ich wykonaniu trwa średnio dziesięć tygodni. Ale ponieważ samiec od samicy jest o połowę mniejszy, to noszenie go na plecach nie jest dla kochanki aż tak uciążliwe.

Genetyka poszła na rękę temperamentowi. Na dowód doktor Judson przytacza opowieść o lwach kopulujących z dwiema partnerkami 157 razy w ciągu 55 godzin. Niektóre zwierzęta do perfekcji opanowały łączenie seksu z jedzeniem – samiec na randkę przychodzi już z zakąską. Jak widać, miłość to nie tylko ściąganie spodni – konkluduje Judson. Radzi także, żeby nigdy nie dać się zjeść podczas gry wstępnej, zwłaszcza że niektórzy faceci-zwierzęta nie mogą się pogodzić z odmową. Co ciekawe, samice rzadko walczą o swoich partnerów na śmierć i życie. A jeśli, to tylko wówczas, gdy są zdesperowane, bo podaż samców jest zbyt mała. Nie dają także za wygraną, gdy akurat ten, a nie inny reproduktor może dać jej tyle dzieci, ile by chciała. A co z naszą człowieczą zazdrością o monogamiczne życie łabędzi? Nie zadręczajmy się, według badaczy monogamia w świecie zwierząt zdarza się tylko tam, gdzie odpowiada obu stronom. Gdy brak skoków w bok gwarantuje, że pozostawią po sobie więcej potomstwa, niż gdyby zdecydowali się na niewierność. W świecie zwierząt występuje nawet Teoria Dobrej Żony – czyli jestem monogamiczna, bo sama nie dałabym sobie w życiu rady. Ale od każdej reguły i każdego wyrachowania jest wyjątek. Samce myszaków kalifornijskich nie opuszczają swoich żon, choćby te były nie wiadomo jak stare i brzydkie. To oni, a one? Jestem modliszką europejską i zauważyłam, że seks jest dla mnie znacznie bardziej pociągający jeśli wcześniej odgryzę głowę memu kochankowi? Że brzmi tak jakoś uniwersalnie…? A poza tym, że to tylko strachy na lachy?

Pozdrawiam,

MD

Godzinę temu zastanawiałem się, czy nasz los jest przypadkiem, czy przeznaczeniem. A jeśli przeznaczeniem, to kto pisze jego scenariusz? Kto dostał takie prawo? I od kogo? Jeśli Bóg, to od jakiego innego Boga je dostał?

Wracając wczoraj późnym wieczorem do domu, jechałem samochodem pustą ulicą w jednej z miejscowości pod Frankfurtem. Żadnych skrzyżowań. Lekki łuk oświetlony lampami żółtych lamp. Dobrze widoczna biała przerywana linia na dobrym asfalcie. Co 100 metrów znaki przypominające, że dopuszczalna prędkość wynosi 40 km/h. Pustka ulicy w wypieszczonym niemieckim miasteczku około dziesiątej wieczorem. Nagle zatrzymują mnie fioletowe światła migoczące na dachu policyjnego auta. Za czerwonym szlabanem zamykającym ulicę karetka pogotowia, obok mercedes, którym przyjechał lekarz (w niemieckich karetkach są sanitariusze, ale nigdy lekarz; lekarz jest przywoływany tylko, gdy zajdzie taka potrzeba). Arogancki policjant w czarnej skórzanej kurtce nakazuje mi zaparkować na poboczu. Parkuję i podaję dokumenty policjantowi. Kontroluje moje dokumenty. Sprawdza ich prawdziwość w komputerze w swoim samochodzie. Mam polskie nazwisko. Mówię z akcentem. Korzystając z nieuwagi policjanta, podchodzę bliżej karetki. Na poboczu ulicy wbity w przydrożne drzewo stoi czarny vw golf z dachem wgniecionym od strony pasażera do wysokości klamki. Na asfalcie ciało przykryte czarną folię. Dwóch młodych mężczyzn wydobywa metalizowaną trumnę ze srebrnego mercedesa stojącego naprzeciwko wraka. Jeden z nich ma papierosa w ustach. Stawiają trumnę na asfalcie obok ciała leżącego pod folią. Podnoszą ciało, nie zdejmując z niego folii. Folia przesuwa się. Dostrzegam białe buty z ostrym szpicem kończące się 10 cm za kostkę. Takie same kupowałem ostatnio z moją młodszą córką. Wpychają ciało do trumny. Zatrzaskują ją i wstawiają do mercedesa. Znajduję telefon w kieszeni kurtki. Dzwonię do córki. Odbiera.

– Ada, do cholery gdzie jesteś?! – krzyczę do telefonu.

– W domu, a gdzie mam być? – odpowiada spokojnie. – Czemu tak wrzeszczysz?

W tym momencie policjant w skórzanej kurtce wraca z dokumentami. Z krzykiem każe mi natychmiast wrócić do samochodu i odjechać. Nie rozumie polskiego. Nie ruszam się z miejsca. Zaczyna mi grozić. Przywołuje do pomocy kolegę. Odchodzę.