Robert Haasler: Jezus – Człowiek, Który Nie Istniał: Pytania do Benedykta XVI

W tej książce przedstawimy wiele pytań kierowanych do Urzędu Nauczycielskiego papieża Benedykta XVI, autora książki „Jezus z Nazaretu", co do pojawiających się wątpliwości na temat Jezusa historycznego. Do takiego postawienia zagadnienia zachęca nas sam papież, zapraszając do poznawania prawdy, która, według ulubionego papieskiego ewangelisty Jana, nas wyzwoli.

Ta książka wielu oburzy. Do tej pory nie ukazała się bowiem w Polsce żadna publikacja, w której tak jasno i zdecydowanie formułowane byłyby wątpliwości co do istnienia Jezusa. Nikt tak odważnie nie stawiał pytań, choć wielu poszukiwało na nie odpowiedzi. Czy po lekturze tej książki teza, że Jezus nigdy nie istniał, wyda nam się bardziej prawdopodobna? Czytelnik odpowie sobie sam.

Przystąpiłem do lektury książki papieża Benedykta XVI z entuzjazmem. Ogromnie zachęcające były zapowiedzi na jej temat, ukazujące się od kilku miesięcy w prasie na całym świecie. Liczyłem na to, że papież odważnie rozprawi się z coraz częściej pojawiającymi się publikacjami wątpiącymi w istnienie Jezusa.

Miałem nadzieję, że nie będzie to kolejna książka teologiczna, zawiła ze swojej natury, skierowana do bardzo wąskiego grona wtajemniczonych. Wierzyłem, że kto jak kto, ale papież nie będzie przekonywał przekonanych, że podejmie wielki trud i zmierzy się z tymi, którzy odważyli się mieć przeciwne zdanie i, co więcej, szukają dowodów na inne widzenie osoby Jezusa.

Książka Benedykta XVI jest z pewnością interesująca. Świetnie napisana, bogato udokumentowana, czerpiąca głęboko z dorobku teologów, zwłaszcza niemieckiej strefy językowej, nie jest jednak książką, która przybliża nas do prawdziwego poznania Jezusa. Nie odpowiada na żadne wątpliwości, nie podejmuje żadnego z drażliwych tematów. Jest pewną nadzieją, że papież w zapowiadanym drugim tomie książki „Jezus z Nazaretu" podejmie dyskusję na temat dowodów na istnienie Jezusa. Najwięcej wątpliwości co do osoby Jezusa dotyczy Jego dzieciństwa i wczesnej młodości. A właśnie temu okresowi chce poświęcić swoją zapowiadaną już książkę Benedykt XVI, stąd nasze pytania kierowane do papieża.

Benedykt XVI, najbardziej wnikliwy naukowiec-teolog naszych czasów, zdaje sobie sprawę z istnienia rozdźwięku między Jezusem historycznym a Jezusem wiary. Bezgranicznie jednak wierzy i ufa ewangeliom. Pisze wprawdzie, że biblijna wiara z samej swojej istoty bowiem musi się odnosić do autentycznie historycznego wydarzenia, że nie opowiada ona historii jako symboli prawd ponadhistorycznych, lecz zasadza się na historii, która toczyła się na naszej ziemi, ale jednak poprzestaje – póki co – na kolejnym przedstawieniu postaci i orędzia Jezusa dla umocnienia żywej z Nim relacji. Papież wierzy i bezgranicznie ufa ewangeliom, a książka jest wynikiem jego osobistego szukania „oblicza Pana".

Odnosząc się do bogatej literatury teologicznej poświęconej Jezusowi, którą Joseph Ratzinger zachwycał się u progu swojego życia kapłańskiego, zauważa, że „wszystkie one ukazywały tworzony na podstawie ewangelii obraz Jezusa Chrystusa: Człowieka żyjącego na ziemi, który jednak – będąc w pełni człowiekiem – jednocześnie przynosił ludziom Boga, z którym jako Syn stanowił jedno. W ten sposób przez Człowieka Jezusa stał się widzialny Bóg, a w Bogu – obraz autentycznego człowieka". I dalej pisze Benedykt XVI: „Począwszy od łat pięćdziesiątych sytuacja się zmieniła. Rysa dzieląca historycznego Jezusa od Chrystusa wiary stawała się coraz głębsza i te dwie rzeczywistości coraz bardziej oddalały się od siebie. Co może jednak znaczyć wiara w Jezusa Chrystusa, w Jezusa Syna Boga żywego, jeżeli Człowiek Jezus zupełnie różni się od Tego, którego ukazują ewangeliści i na podstawie Ewangelii głosi Kościół? Rozwój badań historyczno-krytycznych prowadzi do coraz bardziej drobiazgowego wyróżnienia warstw tradycji, a ukazująca się spoza nich postać Jezusa – do którego przecież odnosi się wiara – była coraz mniej wyraźna i jej kontury coraz bardziej zamazane. Jednocześnie rekonstrukcje tego Jezusa, którego musiano szukać poza tradycjami ewangelistów i ich źródłami, stawały się coraz bardziej sobie przeciwstawne: od antyrzymskiego rewolucjonisty, dążącego do obalenia panujących potęg i ponoszącego porażkę, po łagodnego moralistę, który na wszystko zezwala, a mimo to, nie wiadomo dlaczego, sam zostaje stracony. Kto przeczyta kilka takich rekonstrukcji, może od razu stwierdzić, że są one bardziej fotografiami ich autorów i ich własnych ideałów niż ukazywaniem Ikony, która straciła wyrazistość. W tym samym czasie narastała co prawda nieufność wobec tych obrazów Jezusa, sama jednak Jego postać coraz bardziej się od nas oddalała.

Jako wspólne osiągnięcie tych wszystkich prób pozostało w każdym razie wrażenie, że o Jezusie mamy niewiele pewnych wiadomości i że Jego obraz dopiero później ukształtowała wiara w Jego boskość. Tymczasem wrażenie to przeniknęło w znacznym stopniu do świadomości chrześcijan. Sytuacja ta jest dramatyczna dla wiary, ponieważ niepewny staje się właściwy punkt jej odniesienia: zachodzi obawa, że wewnętrzna przyjaźń z Jezusem, do której przecież wszystko się sprowadza, trafia w próżnię".

Papież zdaje sobie sprawę z zagrożeń, jakie niesie dla wiary i Kościoła poszukiwanie Jezusa historycznego. Jeszcze nie podejmuje próby odpowiedzi na pytania szerokich kręgów wiernych, jednakże wie, że w niedalekiej już przyszłości Kościół będzie zmuszony do zmierzenia się z tym problemem. Kościół nie może nie liczyć się z wątpiącymi, poszukującymi innej prawdy niż przekazywana w ewangeliach. Żeby przetrwać musi odpowiedzieć na ich pytania i to językiem konkretu, a nie zawiłych dyskusji teologicznych. Przynajmniej część z tych pytań stawiamy w naszej książce.

Chrześcijaństwo jest paradoksalne, jak mawiali Grecy. Oby te pozornie poprawne założenia nie prowadziły do sprzeczności i fałszu.

Historyczny Jezus, Żyd z Galilei, syn Józefa i najprawdopodobniej Marii, niewiele ma wspólnego z Chrystusem – ideą, na której zbudowano chrześcijaństwo. Jezus, jakiego znamy z opowiadań ewangelistów, w ogóle nie istniał!

Luty-maj 2007 roku

Przedstawiamy kalendarium życia i działalności Jezusa, opracowane i opublikowane za zgodą władz kościelnych. Kościelne imprimatur podpisał w tej sprawie obecny arcybiskup metropolita warszawski Kazimierz Nycz w czasie kiedy pracował jeszcze w Krakowie. Do tego kalendarium będziemy wielokrotnie odnosili się w naszej książce. Jest ono o tyle interesujące, że próbuje uwzględnić wiele wątpliwości, jakie pojawiają się co do faktów z życia Jezusa. Twórcy kalendarium z łatwością jednak znajdują wytłumaczenie spraw, których wytłumaczyć nie można. Niemniej jest to dokument ciekawy, wskazujący, że w Kościele podejmowane są próby szukania odpowiedzi na coraz częściej stawiane pytania i wątpliwości co do historyczności Jezusa.

Naszych Czytelników informujemy, że z tekstu oryginalnego usunęliśmy kilka informacji, które podane były całkowicie błędnie (dotyczyło to zwłaszcza powoływania się na poszczególne ewangelie), nie chcieliśmy bowiem wprowadzać ich w błąd.

PRZED 4 ROKIEM P.N.E.

Około 29 r.

Narodziny Józefaz domu Jakuba, z rodu Dawida.

Około 18 r.

Narodziny Mariiw rodzinie Joachima (potomka rodu kapłańskiego) i Anny. Maria jest pierwszą niewiastą po Ewie, która jest wolna od grzechu pierworodnego (Ewa go nabyła). Joachim nie pochodził od Dawida, stąd też