Георгій Валкавыцкі - Ашчэпкі (1998-2000)

Дэмакрыт — вялікі грэк,
Хоць сляпы, прыйшоў у наш век.
А ў нас — наадварот —
Слепне ад хады народ.

Веды West увапрог у рэйд,
Там навука водзіць рэй.
А ў нас — наадварот —
Невукам глядзім у рот.

У Балубіі ўжо рай,
Колькі хочаш, Ева — май.
А у нас — наадварот:
— Не чапай, душа за плот!

Яго ляпілі лайнанякі.
Гліну разбавілі лайном,
Мозг закупорылі у с... —
У навуку ўводзілі пралом.

Паўвеку ведамі нябогу
Згіналі злыдні у дугу,
Бралі тытуламі ў аблогу.
Аб гэтым сёння ні гу-гу.

Аб гэтым сёння думаць горка.
Гляньце, як выпрастаўся ён!
Куды вядзе наша гаворка?
Дык які дослед — такі плён.

Жыў нармальна. Сыта еў,
Пасля першай не хмялеў.
Любіў мір. Удоваль спаў.
Бліжніх жонак не чапаў.
Сваю дарма не лупіў.
За свае, пэўна, не піў.
Гонар меў. Такі ўжо род.
Шанаваў яго народ.

І гэткі герой прыкметны
Апынуўся ў апраметнай.

З-за каго? І з-за чаго?
А хто ведае яго.
Верны быў, усім служыў,
Дружбай з людзьмі даражыў...

То і ў пекле паслужу,
З сатаною падружу.

Апакаліптычная
пачалася драма,
як з ліянаў
голага
спусцілі Адама.
Падкалодны злыдзень
да сексу прымусіў?
Так добра жылося,
як насіў нас бусел.
Запусціў у канвеер
ты дурную сілу,
ад яе і род наш
цягне ў магілу.
У „Дольцы” паратунак,
у навуковы шэраг!
Ганьба! — чарнарыжцы
асвяцілі чэляс.
Апакаліптычная
пачалася драма.
Дарма, Чарлі, з дрэва
ты сцягнуў Адама.

— Хто ты гэткі?
— Свой. Тутэйшы.
— Твае продкі?
— Усе памершы.
— Бацька? Маці?
— Сірата.
— Прафесія?
— Басата.
— Лясун, мусіць?
— Я з палёў.
— Палюхом запішам — як?
— Я з палёў, значыць — паляк!

Дивлюсь я на небо
Та й думку гадаю:
Чому ж я не сокіл,
Чому не літаю?

Чому ж мене, Боже,
Ти крилець не дав —
Я землю б покинув
Та й в небо злітав.

Обридло в Підляши
Сіяти культуру.
Тут люди не наши,
Ні з пня, ні з натури.

Ідеш до іх з медом,
Гиркнуть чужим рэхам.
Сусід вжэ став шведом,
А голова — чехом.

Поміняли предків,
Поміняли віру.
І кажуть, що рід іх
З литвинскога віру.

Ходжу по „Стіни” я —
И світ мне не милий.
Зову: — На гостинець!
А чую: — На мыла!
О, люди, кохани!
Забути Могилу?
Коріння? Слов'яни!
— Okur-de! У магілу!

Забули про Бульбу,
Тарас тут не в моди.
Одно тільки гульби
Живучи в народи.

Стояти на варті —
Іты проти сили:
— Лай — кажуть — паўкварты,
А не — Тэрмапілы.

Впусти мене, Боже,
На кращу планету.
Нема лишку крилець —
Дай чек на ракету.

Сніцца пану Філі сон,
Быццам ён Напалеон:
Б'е направа і налева —
З прафесійным б'е прыцэлам,
Каму ў мызу,
Каму ў бок.
То падчэпіць гакам знізу,
То садане зверху ў клёк.
Будуць помніць праз вякі,
Як біліся Філюкі.
Сёння квасіў нос маанцу,
Заўтра Арцін знішчу род,
„Ука” Ваську зраблю здрайцам...
Хунвейбіню? У ноздры дрот!

Аж прысніўся сон гадзючы,
Быццам ён, Бэніта — дучэ,
Просіць Чэрчыля гарантый,
А Берлін: — Адоль, avanti!