Элен Пармелен - Уяўны мастак (на белорусском языке)

Тыя, хто не належаў да блiзкiх сяброў Дуаена, здзiўлялiся. Такi хуткi ўзлёт? Цi не махiнацыi гэта гандляроў карцiнамi? Гэта проста немагчыма. Доўга гэта не пратрывае. Але пакуль што гэта давала прыбытак.

Мастакi пацiскалi плячыма. Казалi, што ўсё гэта падстроена дзякуючы падтрымцы Правiдана. Доказам таго, што гэты жывапiс нiчога не варты, казалi яны, з'яўляецца тое, што моладзь i слухаць пра яго не хоча. Да таго ж пра гэта днямi гаварылi ў адной карцiннай галерэi i казалi, што ўсё гэта вельмi ненадзейна, няхай толькi iх выкiнуць на продаж пяць цi шэсць адразу i гэтак далей...

Зрэшты, гэта не мастак, а рамеснiк.

А тое, што ён вывешвае карцiны без рам i размалёўвае краi палатна... Чаму не сцяну вакол?.. Чаму не саму сцяну, без нiякага палатна?..

А Эла? Эла сядзiць у сваiм кутку майстэрнi з тэлефоннай трубкай у руцэ i нясмела пытаецца:

- Гэта захавальнiк X... Гэлеры. Ты будзеш з iм гаварыць?.. Не, алё, мсье, мне вельмi шкада, але цяпер ён адпачывае. Пазванiце, калi ласка, у шэсць гадзiн вечара. Йес, сэр.

Сябры кажуць, што Эла такая ж цудоўная ў перыяд поспеху, якой была да таго, як яны яго спазналi.

Што да самога Дуаена, то пранiкнуць у яго думкi надзiва цяжка. Нядобразычлiўцы кажуць, што яму да смерцi сумна, калi ён выпякае свае карцiны. Але Дуаен па-ранейшаму няспешна сур'ёзны за мальбертам. Ён аналiзуе тое, што робiць, заглыблены ў сваю работу, аддаецца ёй увесь. Тыя, хто прыходзiць i глядзiць, бяруцца потым вызначаць сэнс яго твораў. I ён будзе рабiць тое самае. I так без канца. Да яго прыйшла натуральная салiднасць. Ён салiдны i ў сябе дома, i па-за домам. Той, каму пашанцуе сустрэць яго ў галерэi Шабрые, кiдаецца хутчэй яго прывiтаць.

Сямёрка лiчыць, што iх выбар быў цудоўны i што лепшага iм i не знайсцi было. Дуаен, сам таго не ведаючы, быў выдатнай асобай.

Праз два гады пасля той невялiчкай нарады, пра якую распавядалася, сямёрка сабралася зноў. Галоўны скарбнiк зрабiў справаздачу. Вынiкi больш чым задавальняючыя. Дуаен прынёс iм больш, чым яны маглi спадзявацца. Сваю ролю ён сыграў генiяльна. Проста залаты прыiск.

- Ён зусiм не iграў, - сказаў адзiн.

- Так, - кажа другi, - ва ўсякiм разе, мы ўжо нiколi не знойдзем такога прасцяка. Мы сапраўды паставiлi на добрага каня. Я думаю, а што можа даць Мажары?

- Мажары? А чаму Мажары? У мяне ёсць лепшая кандыдатура, - сказаў трэцi, Кервэн. У яго, бедалагi, нервы ўжо не вытрымлiваюць. Цяпер або нiколi. Колькi ў нас яго карцiн? Ён вельмi хворы.

- Трыццаць дзевяць, - сказаў скарбнiк.

- Трэба прыкупiць у яго. Яму патрэбны грошы. I потым, у мяне iдэя. Нельга кожны раз цягнуць Дуаена. Трэба нешта iншае.

- Да таго ж ён трошкi парадуецца перад смерцю, гэта калi не лiчыць, што ён нежанаты. Сапраўдны цуд. Нiякай удавы.

- О, кузiны могуць быць яшчэ горшымi.

- Так, але што ж тады з Мажары? - сказаў нехта. - Што да Кервэна, то я цалкам згодны, гэты хлопец мне сiмпатычны, iдэя мне падабаецца. Аднак як жа з Мажары? У нас ужо сабралася яго карцiн. Цi не так?

- Я не супраць. Ва ўсякiм разе, доўга цягнуць з Мажары не варта. Да таго ж ён нядаўна зрабiў яшчэ адно дзiця.

- Такiм чынам, яму будзе на што iх гадаваць.

- Калi ён не праглыне ўсё адразу. Узяць хоць бы Дуаена. Не ў крыўду нам будзе сказана, наша маленькая фiнансавая аперацыя прынесла яму не адзiн мiльён. Нават калi мы раптам перастанем яго падтрымлiваць, то ён зможа жыць з музеяў i калекцыянераў, якiя ў гэта ўцягнулiся. Проста жыць ён будзе не так добра. Мiж намi, я вельмi рады, што ў мяне не засталося нi адной яго карцiны. Гэта, несумненна, такi жывапiс, у якi я лезцi не люблю. Кервэн цi Мажары гэта iншая справа.

- Тады хай будзе Кервэн. Вось што я прапаную...

Дуаен робiць галубоў з яблыкамi. Вы печаце iх як для фазана... Побач з iм Эла. Гандляр карцiнамi Шабрые глядзiць на яго.

- Гэта з-за таго, што калекцыянеры насыцiлiся, - сказаў Шабрые. - Гэта таксама трэба браць на ўвагу. Да таго ж эканамiчны крызiс...

- Няма нiякага эканамiчнага крызiсу.

- Але як вы тады растлумачыце, што ваш сябар антыквар перастаў купляць? Ён нават цiшком усё прадаў за вялiкую цану. У Францыi i за мяжу. Дык на вас ён нiчога не страцiў i, кажуць, выходзiць з гульнi.

- Тым лепш, - сказаў Дуаен, - але ён пакiнуў хоць што-небудзь?

- Невядома. Малаверагодна.

- А вы? Таксама не пакiнулi?

- У мяне яшчэ ёсць дзве цi тры... Рэшта прададзена, вам гэта добра вядома. Вы ж пастаўляеце мне зусiм мала карцiн.

- Тады, можа, вы мне растлумачыце, як раптам сталася, што за карцiну, якая паўгода назад каштавала дзесяць - дванаццаць мiльёнаў, цяпер у Друо даюць ад сiлы мiльён?

- Таму, што я не магу падтрымлiваць такiя цэны. Я не магу выкупiць карцiну за дванаццаць мiльёнаў, гэта немагчыма. Зрэшты, калi я куплю, то ўсе выкiнуць свае карцiны на рынак i ўтворыцца заганнае кола. Калi нават дапусцiць, што я куплю адну цi дзве, то дваццаць купiць я не змагу.