Maurizio Dagradi - Kriteri I Leibnizit

përfundoi e dorëzuar.

Drew psherëtiu dhe u tërhoq në dhomën e tij.

Sikur ta kishte ditur Timorina për atë që kishte ndodhur atë ditë në laborator! Të rënë të fikët, shpërthime, terror dhe tronditje. Por edhe fitore e shkencës! Një hap përcaktues drejt një epoke të re të historisë njerëzore. E dinte që ishte një idealist, por ndiente brenda vetes që tashmë ishin nisur drejt suksesit dhe ato incidente ishin shumë pak krahasuar me rezultatin e jashtëzakonshëm që i priste.

U fut në rroba në shtrat.

Dëgjonte Timorinën në banjo që kalonte një furçë mbi rrobat, për t’i pastruar me themel. Po, kështu duhej bërë. Po ai, nga ta dinte? Mendonte për fizikën, ai, për majat stratosferike të mendimit, për pushtimet e mendjes, për mbledhjen e së nesërmes për të përcaktuar pikën e kërkimit...

Ra në gjumë duke lënë dritën të ndezur.

Ëndërroi sikur ishte në një dhomë të verdhë, menjëherë pas në një dhomë të kuqe, pastaj përsëri në të verdhën dhe pastaj në të kuqen, duke kaluar nga njëra tek tjetra papritur, pa tranzite të perceptueshme, me shpejtësi rritëse, gjithmonë e më shpejt, derisa filluan t’i merreshin mend dhe nuk pa më asgjë. Në sfond ndjente një gurgullimë uji të përzier me zëra të acaruar që flisnin çmendurisht, por ai nuk kuptonte se ç’farë thonin. Ishte i burgosur në atë vorbull ngjyrash dhe zërash, i mërzitur, i paaftë të mendonte ose të ndërmerrte çfarëdo lloj veprimi, kur papritur u zgjua.

Zilja e orës binte shpërthyeshëm, duke përplasur shkopin e saj mbi këmbanën e madhe prej tunxhi dhe duke u zhvendosur madje mbi komodinë, falë vibrimeve të shkaktuara nga mekanizmi në veprim.

Drew u ngrit menjëherë, mbuluar nga djersët, i tronditur, plotësisht i çorientuar. Nuk e dinte se ku ndodhej, lëvizte në kërkim të ajrit duke tundur krahët rreth vetes. Pas disa sekondave filloi të rikthehej; shkundi kokën për të qartësuar trurin dhe u rrotullua të shikonte orën. Duke lëvizur, kishte arritur në buzë të komodinës dhe ishte gati të binte. E kapi në kohë dhe shtypi butonin e pushimit të ziles.

Qëndroi me orën në prehër për disa minuta, akoma i hutuar, pastaj e mbështeti në komodinë dhe u ngrit. Ishte ora shtatë e gjysmë; mbledhja ishte në orën nëntë, ndaj me qetësi bëri një dush tjetër për të hequr gjithë atë djersë nga trupi, hëngri një mëngjes të mirë dhe doli. Për fat Timorina ishte tashmë duke ujitur lulet e saj në pjesën e kopshtit nga prapa shtëpisë, prandaj duke dalë nga përpara ai arriti të mos e pikasnin. Kishte shmangur një tjetër qortim.

Ishin të gjithë, në laborator, përfshirë edhe McKintock-un.

u informua rektori.

Drew morri fjalën, i sigurtë në vetvete.

dhe me një hapje të gjerë të krahut përfshiu shkencëtarët e tjerë, madje edhe Marron

McKintock ishte sinqerisht i impresionuar.

vuri në dukje Drew.

Schultz dhe Kamaranda u panë për një çast, të ngrysur në fytyrë, po McKintock nuk i vuri re.

e ndaloi Drew.

Rektori ishte tashmë tek dera dhe u kthye me pamje pyetëse.

shpjegoi Drew.

tha i zbavitur rektori. Shkoi tek telefoni i brendshëm dhe thërriti sekretaren e tij.

Pa studentin.

<...Marron!> e thirri në emër, pas një çasti pasigurie.

Marron vërejti menjëherë, krenar që rektori ishte kujtuar se si quhej.

urdhëroi McKintock si babaxhan.

Dolën dhe shkuan përpara magazinës të mencës. Pas disa minutash erdhi një punonjës me biçikletë dhe dorëzoi çelësat e kërkuar, pastaj iku po aq shpejt siç erdhi.

McKintock i vuri çelësat në duart e Marronit.

Rektori e përshëndeti dhe shkoi drejt zyrës së tij, duke kënduar nën zë.

Marron hyri dhe gjeti menjëherë paletën me salcë domate. Shishja e dëmtuar ishte lehtësisht e arritshme, për fat. E morri dhe konstatoi që prizmi i transferuar ishte brenda salcës. E pastroi sa më mirë duke përdorur shami letre që kishte me vete, pastaj mbylli derën dhe shkoi të kthente çelësat. Gjynah për atë salcë të çuar dëm, tha me vete. Ishte vërtet e mirë.

Duke hyrë në laborator pa që atmosfera ishte mjaft e zymtë.

po thoshte Schultz, duke treguar dërrasën e zezë.

vërejti Drew duke vëzhguar funksionin.

18 Конец ознакомительного фрагмента. Текст предоставлен ООО «ЛитРес». Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес. Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом. .> shtoi Kamaranda.

llogariti rrëmbimthi Drew duke shkruar në dërrasë.

ndërhyri Bryce.

miratoi Drew.

Psherëtiu, duke i ulur krahët poshtë anësive. McKintock do kishte qenë i kënaqur gjithsesi, sepse edhe vetëm mjekimi i njerëzve do t’i kishte sjellë lumenj parash, po ai ishte një fizikant, dhe kolegët e tij i kishin hapur fillimisht dyert e gjithë universit. Tashmë kishte hyrë në perspektivën e eksplorimeve të paimagjinueshme, dhe tani po gozhdohej në tokë.

Nuk arrinte ta përtypte. Duhet të kishte një zgjidhje tjetër.

deklaroi.

tha Novak me zë të thatë.

Bryce vure re që norvegjezja atë ditë kishte veshur një këmishë me mëngë të gjata, me kyçet të kopsitura me kujdes.

‘Çudi.’ mendoi. ‘Dje ishte me mëngë të shkurtra. E mësuar me klimë të ftohtë, Anglia e marsit duhet të jetë e nxehtë, për të. Kushedi pse ka ndryshuar.’ Një grua nuk mund të mos i dallonte këto veçanti.

Maoko ndërkaq vëzhgonte e ngeshme dërrasën, me krahë të kryqëzuara.

Kobayashi po studionte për të sajtën herë dispensën, dhe ndërkaq kontrollonte ndonjë llogaritje duke e zhvilluar në një fletë.

propozoi Marron.

Drew pa profesoreshën Bryce.

pohoi ajo. dhe u largua.

tha Drew duke iu drejtuar laboratorit të metrologjisë.

Marron filloi të përgatiste makinerinë e parë, ndërsa dy japonezët po merreshin me të dytën. Bisedonin në gjuhën e tyre mbi disa detaje teknike, ndërkaq që prisnin mjetin e ri matës.

Një gjysmë ore më vonë Bryce po vendoste mbi pllakën A të makinerisë së parë një gjethe sallate jeshile.

E aktivizuan dhe gjethja u shfaq atje ku ishte më parë kana e ujit. Biologia e morri dhe e ekzaminoi me një mikroskop portativ që kishte sjellë më vete. Pas disa minutash ngriti sytë nga okularët.

Drew pohoi me kokë i kënaqur.

Provuan me lulet, zhardhokët, një kërpudhë dhe një bonsai të vogël megjithë vazo.

Çdo mostër shfaqej në mënyrë absolute e pandryshuar, pas transferimit.

Në të njëjtën kohë Maoko kishte kalibruar gap-in e makinerisë së dytë duke përdorur mjetin matës më të saktë.

Vendosën një fasule mbi pllakën e makinerisë dy dhe e aktivizuan. Fasulja u rishfaq rreth tre metra në të majtë të kanës së ujit, largësinë e saktë që ndodhej midis dy makinerive.

Bryce ekzaminoi menjëherë kokrën dhe e gjykoi si perfekte.

njoftoi.

E kishte sjellë tashmë.

Nga një çantë izolimi termik nxorri një kuti me biftekë.

Marron i pa me lakmi: kishte uri tashmë, në njëmbëdhjetë të mëngjesit.

Profesoreshë Bryce e pa me një buzëqeshje dhe i dha çantën e zbrazët, ta varte. Studenti shkeli syrin, duke i qëndruar shakasë dhe duke u shtirur si i zhgënjyer.