Savas Bozbel - Ah Şu Biz Türkler!

Türkleri Anlama Rehberi

Impressum

Texte: © Copyright by Savaş Bozbel

Umschlag:© Copyright by Canva

Verlag: EPubli

Druck:epubli ein Service der neopubli GmbH, Berlin

ISBN 978-3-741892264

Printed in Germany 2017

Bibliografische Information der Deutschen Nationalbibliothek

Die Deutsche Nationalbibliothek verzeichnet diese Publikation in der Deutschen Nationalbibliografie; detaillierte bibliografische Daten sind im Internet über http://dnb.d-nb.de abrufbar.

Güzel ülkemin,

güzel insanlarına....

Bazı yazı ya da kitaplar vardır ya hani. Okudum hayatım değişti denilen kitaplar. İşte elinizdeki bu kitap öyle kitaplardan değil. Kitap, sadece bir solukta okuyacağınız, keşke bitmeseydi diyeceğiniz, bazı sayfalarında düşünecek, bazılarında güleceğiniz cinsten. Aslında bir bakıma insanımızı anlatan, muzipliğini, zekasını, yansıtan bir kitap. Bir Hacivat-Karagöz kukla tiyatrosu, bir İsmail Dümbüllü ortaoyunu, bazen de Mevlâna, Yunus derinliği ve hoşgörüsünü, bazen de hicvini, yakalayacağınız bir çalışma.

Bu kitap, yıllarca e-posta kutuma düşmüş, değişik mecralarda rastladığım, not aldığım yazıların bir derlemesinden ibaret. Sahiplerini bulabildiğim yazıları ilgili yerlere ekledim. Kitap, insanımızı, bizi anlatıyor; bir bakıma kendimize ayna tutuyor. Her bir hikâyede, alıntıda insanımızın ayrı bir özelliğini yakalayacaksınız.

Eleştiri ve önerilerinizi, savas@bozbel.comadresine gönderebilirsiniz.

Sevgiyle kalın..

Savaş Bozbel

Emeğinin karşılığını almak için usta olmak yetmez..164

Dünyada Türklere sorulan en ilginç sorular....!!168

Nuri Alço ile Tecavüzcü Çoşkun arasındaki farklar..296

Genç adamın biri,

Dermiş babasına her gün;

“Benim de dostlarım var, sendeki dost gibi”

Baba, itiraz eder,

Olmaz öyle çok dost, hakikisi

Belki bir, belki iki,

Fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki...

Devam eder durur konuşma...

Aralarında başlar bir tartışma,

Karar verirler bir sınava,

Dostun hakikisini anlamaya.

Bir akşam bir koyun keserler,

Ve koyarlar çuvala,

Baba der ki oğluna,

'Hadi al bu çuvalı, şimdi götür dostuna'

Çuvaldan kanlar damlamakta,

Sanki öldürmüşler de bir adamı,

Koymuşlar çuvala,

Dıştan böyle sanılmakta,

Delikanlı sırtlar çuvalı,

Gider en iyi bildiği dostuna, çalar kapıyı,

O dost, bakar ki bir çuval, hem de kanlı,

Kapar hızla kapıyı delikanlının suratına,

Almaz içeri arkadaşını,

Böylece tek tek dolaşır delikanlı,

Kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını,

Ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır,

Evlat geriye döner,

Ama içten yıkılır...

Babasına dönerek; “haklıymışsın baba” der,

Dost yokmuş şu dünyada ne sana, ne de bana,

Baba “hayır Evlat” der, benim bir dostum var bildiğim,

Hadi, çuvalı alda bir kerede git ona,

Genç adam, çuvalı sırtlar tekrar,

Alnından ter, çuvaldan kanlar damlar...

Gider, baba dostuna,

Kabul görür, sevinir,

O dost, delikanlıyı alır hemen içeri,

Geçerler arka bahçeye,

Bir çukur kazarlar birlikte,

Çuvaldaki koyunu gömerler adam diye,

Üzerine de serpiştirirler toprak,

Belli olmasın diye dikerler sarımsak...