Natalia Patratskaya - Szafirowa wróżka. Proza po polsku

Podszedł bliżej i ujrzał dziwną dziewczynę. Facet wyskoczył z drewnianej sanki i podszedł do Catherine. Wygląda, a na śniegu leży piękna dziewczyna o złocistych włosach w złotych ubraniach, ale ze związanymi rękami i nogami. Mężczyzna wsadził go w sanie i przyniósł do domu.

Żona chłopa pobiegła po uzdrowiciela. Katerina obudziła się w domu, w którym zamiast okularów na oknach wisiały bycze bąble. Dziewczyna powoli ożywała w chacie miejscowego uzdrowiciela, pachnąca suszonymi ziołami. Była fizycznie uzdrowiona, ale nie potrafiła odpowiedzieć na wszystkie pytania o to, kim jest i skąd pochodzi.

Co ludzie żyli w tym czasie? Co karmiono? W rzece jest ryba – złapią ją. W lesie jest zwierzę – zostaną uwięzieni lub zabici włócznią, strzałą. Jest polana – siać żyto. Tutaj są karmione. A ci, którzy mieli krowę lub kozę, byli tymi bogatymi ludźmi. Kto wiedział, jak zaprzyjaźnić się z pszczołami, tymi, którzy prowadzili miód. Aby mieszkać w wiosce, trzeba było pracować w polu lub utrzymywać zwierzęta.

Katerina szybko zdała sobie sprawę, że musi pracować w wiosce, aby żyć.

Pamiętała lekcje domowej ekonomii w szkole, najprostsze lekcje cięcia i szycia. Przyszyła sobie długą suknię z białego płótna jak koszulę nocną, poszerzyła ją o wzory. Ale ta suknia chciała wziąć żonę bogatego człowieka z wioski. Sprzedała sukienkę na zakupy spożywcze. Wzięła torbę i przeszła przez góry, doliny, a wieczorem wróciła do domu. Więc zaczęła chodzić po Górach Miedzi.

Kiedy jedzenie Kateriny się skończyło, przyszyła sukienkę, rozdała je na zakupy spożywcze i znowu poszła w góry. Nieopisanie wciągali jej góry. Znalazła dużą jaskinię w górach. I jakby światło w jaskini było. Ale w miejscu, w którym padało światło, mógł padać deszcz. Poszła do lochu, znalazła mikę. Naprawiała miki w miejscach, w których światło przenikało do jaskini. A deszcz w jej jaskini już nie pada. Temperatura w jaskini była bardziej stała niż na ziemi, co przyciągało dziewczynę.

Katerina udekorowała jaskinię. Zrobiła sobie łóżko z workiem ze słomą, a upał zaczął leżeć w jej jaskini. Dziewczyna w lochu znalazła szafiry, wymieniła je na skórze niedźwiedzia od myśliwych. Więc zaczęła żyć w jaskini. On znajdzie to, co jest w górach – będzie wymieniał się we wsi dla potrzebnej rzeczy w jej domostwie. A sama Katerina została nazwana Panią Podgrodzie.

Dziewczyna coraz lepiej poznała sekrety gór. Miała wizję jak u kotów i widziała wszystko dobrze w ciemności. Góry są przyzwyczajone do niej, a ona do nich.

Ludzie w wioskach, które znajdowały się w pobliżu gór, byli przyzwyczajeni do tego, że Pani Górników mieszka w górach, którzy zaczęli rozumieć, czym są góry, i utrzymywali ludzi w kontakcie z mądrymi ludźmi o tym.

Wiedziała, gdzie jest ruda miedzi, gdzie jest żelazo, gdzie można znaleźć węgiel do pieca. Nie niosła już drewna opałowego z ziemi do jaskini, ale węgiel płonął gorętszy i mniej potrzebował niż drewno opałowe. Same produkty, które nosiła w zamian za miedź lub węgiel. Gdy dziewczyna znalazła w skale lśniące smugi, znalazła klejnoty.

Zaczęła szyć piękne ubrania, chować kamienie. Ludzie z wiosek zaczęli szanować damę z podglebia jeszcze bardziej, ukłonili się jej w pasie, kiedy poszli z prośbą, lub została ona zaniesiona jako prezent. Katerina oswoiła jaszczurki, by służyły same, wiele z nich w tym czasie biegało w górach, karmiła je. I wtedy jaszczurki zaczęły przynosić jej to, o co prosiła. Ludzie przyszli ją odwiedzić, wszyscy rozumieli.

Jaskinia Katerina zdobiła pałac, wszystko błyszczało i lśniło w niej, świeciło światłem przez mikę. Lady of the Subsoil osiągnęła dobre samopoczucie swojej pracy i nudziła się w jaskini. Chciała, żeby ludzie docenili piękno jej i jej domu, a może pragnęła ludzkiej miłości.

Dziewczyna dorastała. Kiedy przyszedł facet, wydawał się znajomy Catherine. Nazywała się Katerina. W jego głowie jak błyskawica minął i wyszedł. Katerina usiłowała sobie przypomnieć, jak znała człowieka o imieniu Cyryl, ale nie mogła. Na życzenie jej, jak gdyby przez bajkowy dekret, ten piękny facet pojawił się w otworze jaskini.

Ich oczy spotkały się z zaskoczeniem, miłość narodziła się i rozświetliła klejnotami na ubraniach dam z podglebia. Facet w sandałach, w długiej koszuli, haftowany w gardle i nie mógł się ruszyć z miejsca. Cyryl, i to była jego osoba, wstał i spojrzał na Katerinę, ubraną w sukienkę oszałamiającą klejnotami. Zauważył piękno pałacu w jaskini. Facet okazał się z natury taki sam jak Lady of the Hinterlands: nie chciał karmić krów, nie chciał siać żyta, nie chciał łowić ryb i polować.

Został z tancerkami. Zaczęli pracować razem w górach. Cyryl przyzwyczaił się do jaskini, jakby wrócił do domu. Jaszczury go rozpoznały. Ożywiony loch. Kirill poprawił życie Pani Podziemnej dzięki temu, że on sam zrobił jej przybory domowe i ozdobił je klejnotami. Obecność młodego mężczyzny na razie nie irytowała Pani z podglebia, ale pewnego dnia znudziła ją cyganeria i coraz częściej zaczęła opuszczać podziemny pałac.

Przez długi czas cenione były półszlachetne kamienie szlachetne, ciemnoniebieskie szafiry. W czasach Brązowookiego Chana wiele z tych kamieni znaleziono w Górach Miedzi. A góry z północy na południe rozciągały się. Wielu ludzi z jego armii pozostało w górach, stali się rdzennymi mieszkańcami, próbowali znaleźć wszystkie klejnoty dla chana i ich kobiet.

Ludzie o szarych oczach i brązowookich ludziach z armii chana stopniowo przeplatają się. W ciągu pięciu lub sześciu stuleci narodziło się wielu ludzi o czarnych twarzach. W wielu rodzinach oczy matki są brązowe, a jego ojciec szary.

I dlaczego to się stało?

Ludzie o szarych oczach byli brązowowłosi, ale przez trzysta lat brązowe jarzmo nie mijało na nic. W kraju pozostało niewiele rodzin, w których w kilku pokoleniach pojawią się ludzie o jasnych włosach i siwych oczach. Wojska Khana nie dotarły do miasta starożytnego Nowogrodu, może w tych miejscach mieszkają ludzie o szarych oczach i brązowych włosach?

W górach ludzie z armii chana odkopywali przez długi czas. W górach szukali rudy miedzi i potulnej rudy, prawie wierzyli, że to złoto, zrobiono z nich miedziane strzały, wybito monety i znaleziono kamienie klejnotów w górach.

Byli w armii chana koneserów półszlachetnych kamieni. Khan zostawił swoich ludzi w górach, aby szukali kamyków, które cieszą oczy i chronią ich zdrowie. Przez długi czas mieszkańcy Chana pracowali w górach, a najlepsi lokalni rzemieślnicy utrzymywali rada.

Wydobywały kamienie na dwóch skrzyniach wszystkich kolorów tęczy.

Kamyki są ciężkie, kamyki są dobre, nawet na czapce, nawet na kobiecej biżuterii. Te kamyki zgadzały się z dobrem i rozchodziły się złą wolą.

Kamienie są trudne, choć nieożywione, ale w nich jest niezrozumiała moc. Dowiedziałem się o brązowookich skrzyniach Khana, byłem zachwycony. Kamienie dowiedziały się o tym i nie chciały iść do chana.

Ludzie z skrzyniami w górach zgubili się. One ciągnięte pudełka, zmęczone nogi zestrzelony, jego ręce były pokryte pęcherzami z uchwytami głodu zaczęły spadać, a wyjście z gór nie można znaleźć, a ich kości owinięte wokół pni. Jaszczurki biegły obok skrzyń, widzieli kości służących chana. Podnieśli wieko skrzyni klejnotami, rozradowani, w drugiej skrzyni wpatrywali się i tańczyli z radości, no i pobiegli do Pani Podgrodzie.

Jaszczurki były tymi sługami, aby zadowolić damę z podglebia – byli szczęśliwi, ale ona ich kochała i nie obrażała ich, i nie myliła ich z drogami w górach. Skrzynie przyszły zobaczyć damę Nedry, jaszczurki pobiegły za nią jak pociąg. Jaszczury, na czele z Kateriną, wszyscy wiedzieli, co robi się w górach, a Cyryl zgłosił wszystko do Kirila. Wnętrzności zadowolony pani zobaczyła zestaw półszlachetnych kamieni szlachetnych, czuła im niespotykaną moc, zrozumiał, że z wielką inteligencję porwali kamienie, a ciemny ich wartości – w celu zapewnienia zdrowia osoby, którą uważają za swego pana lub pani.