СтаВл Зосимов Премудрословски - YN Y DYDD. Gwir doniol

© StaVl Zosimov Premudroslovsky, 2019

ISBN 978-5-0050-9477-3

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Ar ôl i mi ysgrifennu at fy mam: «Dewch lard, helo mom!», Cerddais i gyfeiriad fy hostel astudio llwglyd a meddwl:

– Beth yw’r gwahaniaeth rhwng Rwsiaid ac Americanwyr ac Ewropeaid?

– A chan y ffaith eu bod yn byw ac yn meddwl yn rhesymegol, rydym yn haniaethol. – Atebais fy hun a cherdded ymlaen. Roeddwn i eisiau yfed – brawychus a brathu. Rydw i’n mynd, felly rydw i’n mynd trwy’r lôn i bellter ffens teils concrit rhai menter ddiwydiannol. Rwy’n gweld ei fod yn tywyllu. Rwy’n clywed bod rhywun yr ochr arall i’r ffens yn gwneud tawelwch, ond yn tyllu, yn methu â chwibanu. Atebais yr un peth. Rwy’n gweld bod bag tatws yn hedfan o rywbeth yr ochr arall i’r ffens, wedi’i stwffio â rhywbeth arnaf hefyd. Fe wnes i bownsio, a chyffyrddodd y bag ag ymadawiad ci o frid anhysbys, heb adael ymhell o fy mlaen. Es i fyny ato, ei archwilio’n chwilfrydig, a, heb amau na meddwl am unrhyw beth, datgysylltodd ef, ac yno …, yno?! Yno, roedd wedi’i bacio’n dynn, hyd yn oed wedi’i wasgu â selsig mwg. Heb feddwl am unrhyw beth, tynnais un allan, gafael yn y bag gan afal yr Adam ac, wrth ei daflu ar fy ysgwyddau, cyflymais ar gyflymder y Ferrari tuag at fy hostel, gan ysbeilio’r ffon selsig fythgofiadwy honno ar hyd y ffordd.

Roeddwn i eisiau astudio a byw ar unwaith.

Beth ddigwyddodd wedyn?! Kuzya. Lee: mae e’n chwibanwr, mae’n daflwr bagiau tatws, mae hefyd yn frodor o Syktyvkar a daeth at ei ffrind a’i gynorthwyydd: brodor o geunant Aldyrbaguy, y fferm «Rhowch i mi fwyta», y chwaraeais ei rôl mewn caethiwed ac nad yw’n siarad Rwsieg.

– Ble mae’r bag? Gofynnodd Kuzya.

– A wnaethoch chi ei thaflu? – Atebodd cymrawd Hebraeg y cwestiwn.

– A wnaethoch chi chwibanu?

– A chi..??

Yna daw brwydr fud. Ond yn onest, roedd y selsig yn chwerw-denau a blasus…

P.S.: Fe wnaethon ni werthu llawr y bag i’r teulu a chawsom ein gorlifo â môr o swill ac ynfydrwydd… Cyflwynwyd clec i’r sesiwn…

Y diwrnod o’r blaen, am beidio ag ildio’r sesiwn, fe aethon nhw â mi i rengoedd lluoedd arfog yr Undeb Sofietaidd, hynny yw, yn y fyddin. Yno, mewn mis, anghofiais bopeth a astudiais mewn canolfannau gofal dydd, meithrinfa, yn yr ysgol uwchradd ac mewn dwy ysgol alwedigaethol gyda’r nifer: saith cant wyth mil naw cant pedwar deg tri phwynt pedwar ar hugain pedwar cant, a oedd i’r chwith o’r rhodfa o’r farf i’r fan moel, lle isffordd.

Rydym yn sefyll, felly rydym bron ar ddyletswydd wrth fynedfa’r uned filwrol ac yn ysmygu sigaréts wrth y fynedfa. Yna bu argyfwng yn ein gwlad aflonydd. Roedd yr amser yn galed, sigaréts tri phecyn y mis. Ac mae ein rhan ni wedi’i lleoli wrth ymyl y fferm gyfunol «Bull udder» ac mae hyn yn wir. Felly rydyn ni’n sefyll ac yn ysmygu, ac mae Baba Yaga yn sbecian allan o’r tu ôl i goeden. Yn wir, ei henw oedd Jadwiga. Wel. – rydyn ni’n meddwl, – hen gyw ac, er gwaethaf hynny, rydyn ni’n breuddwydio am lwyni gyda mwyar duon. Ac mae hi’n sgrechian, gan dorri ar draws ein meddyliau. Mae hi’n fyddar ac yn ddall.

– O, filwyr, ymateb, awww?!

– B, ffwl, beth wyt ti’n gweiddi, hen? Rydyn ni wyth cant a dau centimetr i ffwrdd oddi wrthych chi?! Y tu ôl i’r ffens!!

– Fel?

– Bes! – atebodd y swyddog ar ddyletswydd eto. – Beth sydd ei angen arnoch chi, dywedwch, neu ewch i dorri moron?

– Fi, meddai’r fam-gu hen iawn. – mae angen ichi fynd am werthiant, – a gwenu, – mochyn bach, Boryusenka. Byddaf yn rhoi heulwen ar y bwrdd, hyd yn oed yn ei roi i mi.

– Beth sydd gyda chi nawr? Gofynnais, dyn a welodd foch yn y sw yn unig, ond am ryw reswm fe’u gelwir yn hipos.

– Fel?

– Dras!! Beth ddaeth â chi?? Fe wnes i ailadrodd mewn llais.

– Rhoddaf ychydig o borc ichi … – heb glywed neu beidio â deall fy nghwestiwn, atebodd yr hen un.

– Mae hi, ar hyd y ffordd, yn hedfan agtonig gluttonous.. – Awgrymais, o flaen fy nghymrodyr.

– A ble wyt ti’n byw? – gofynnodd ffrind

– Ac rydych chi’n dod i’r pentref ac yn gofyn i Yadu, mae ein strydoedd yn fud.

– Beth? Arsenig, neu beth? Gwaeddais i mewn i’w chlust, fel i mewn i feicroffon.

– Na, fy annwyl! Hehe.. Gofynnwch i Yad Vigu!!

– A phryd i ddod? – gofynnodd y cymrawd.

– Ac ar y penwythnos, am hanner dydd! Wnes i ddim ei fwydo. – atebodd y fam-gu ac aeth i nôl llwyni gwyrdd pigog.

Wrth orffen, gofynnais i gydweithiwr.

– Cymrawd, a wnaethoch chi ladd moch?

– Wrth gwrs. Roeddwn i’n byw mewn dinas fferm ar y cyd.

Mae dydd Sul wedi cyrraedd. Fe wnaethon ni ddianc i mewn i AWOL trwy gornel bellaf y ffens. Fe gyrhaeddon ni’r pentref heb unrhyw broblemau ac nid oedd hi’n anodd i ni ddod o hyd i’w chwt, yn enwedig gan mai dim ond pum tŷ oedd yn y pentref, ac hostel gyda gweithwyr mudol, melinau llifio. Dewch yn golygu iddi. A hi a briwsion bara, a halen, a hyd yn oed y goofer a ddarganfuwyd. Fe wnaethon ni fwyta bwyd naturiol ac yfed mwy.

– Wel, hen fenyw? – dechreuodd cymrawd. – ble mae’r mochyn?

– Ydy, mae’n fochyn, yn annwyl yn yr ysgubor. atebodd hi ac aeth i mewn i’r ystafell. Mae’n cymryd bwndel hanner metr. Mae’n datblygu ac yn tynnu cleddyf o’r bumed ganrif CC, mae’n debyg o oes. Rhwdlyd, rhydlyd a handlen wedi’i lapio mewn tâp trydanol.

– Yma, feibion, dyma fy niweddar Joseff, yn ôl yn Grant y Rhyfel Byd Cyntaf. Pan oedd mewn ffatri gig, roedd yn meddiannu ac yn torri pawb: gwartheg a chyw iâr hyd yn oed.

Roeddwn i’n teimlo’n anesmwyth wrth edrych ar ei golwg dryloyw Stakhanovsky. Cymerodd ffrind y gyllell o ddwylo’r feistres…

– Dewch ymlaen, dywedwch wrthyf. – Ble’r heidiodd, A?

Mae hi’n ein troi ni i’r ysgubor.

– Yno, – meddai, – Fy annwyl Borusenka.

Yn onest, rwy’n edrych ar y Borusenka hwn ac mae fy llygaid y tu ôl i’m clustiau.

Saethwyd ei gorlan i lawr o fyrddau gyda holltau dau wrth dri. Ac o’r slotiau agen mae’r plygiadau a’r wialen yn hongian mewn elastig. Mae’n debyg mai hwn yw hanner oes y perchyll Boryushishche ac nid yw’n gorwedd.

– O, fy dears, af i’r cwt. – nain sobbed, yn gorchuddio ei geg heb ddannedd â chorneli sgarff. – Ac rydych chi’n fwy gofalus gyda’r boryusenka. Fi yw’r unig un gan fy mherthnasau. Nid oes unrhyw un arall, rwy’n gofalu amdano o’i eni. Hwyl fawr, fy gwartheg hwylio. Yyyyyyy!! – sobrodd yr hen fenyw a stopio sobri ar unwaith mewn un gwympo, gan newid ei llais o wichlyd i fas. – A pheidiwch ag anghofio, hogia, mae gen i ar werth…

– Bydd popeth yn sgrechian, mam-gu!!! – Anogodd Comrade a throdd ataf. – A chi, fy ffrind, helpwch fi allan, agorwch y giât.

Es ati’n llechwraidd a throi’r trofwrdd, tyfodd y giât, ac ni symudodd y mochyn ei glust hyd yn oed. Cicio bastard. Wel, ni ddrysodd fy ffrind ar unwaith, a chyda’i holl nerth, sut mae’n torri mochyn mewn nicel, dagio hanner ffordd a dringo. Nicel, maint plât. Ar ôl ychydig eiliadau, agorodd y mochyn ei lygad dde, ac yna’r chwith. Yna dilynodd gwichian, a neidiodd «mamoth» o’r enw Fighting ar ei garnau yn sticio allan o’i stumog, ni welwyd ei goesau.

Gan wasgu gyda’r ddau lygad wrth y dagr, yna sythu disgyblion y blond glas i gyfeiriadau gwahanol, trodd y mochyn ei syllu at y cymrawd. Ar ôl iddi wasgu ei llygaid eto ar handlen y dagr, ei symud â nicel: i fyny, i lawr; syllu syllu i fyny, i lawr, wedi’i alinio ar gymrawd a chrynu i ffwrdd, cymaint fel bod y corral cyfan wedi dadfeilio i fàs o sglodion. Tywalltodd tail ffres o dan ei draed a gorchuddio cwpl o fygiau cyw iâr, gan eu bwrw oddi ar frân, a oedd yn syllu’n rhyfedd ar yr hyn oedd yn digwydd. Roedd y cymrawd eisoes yn rhuthro tuag at yr ardd, trwy iard y babkin economaidd. Daliodd y mochyn mamoth yr wyf yn ymladd ag ef yn gyflym gyda’r troseddwr, gan wasgaru popeth byw a oedd â thrwydded breswylio yn yr iard hon. Glynodd nain wrth y ffenestr, gan fflatio’i thrwyn snub. Rwy’n huddled i’r ochr, dim ond petrified.