Василий Полятинский - Лилий якутских, огнями, живые. Поэтические переводы с якутского языка

Ыйдаҥа киэһэҕэ халлааҥҥа,
Сулустар мичиҥнии оонньуллар,
Таптаһар сүрэхтэр көрсүһэн,
Уостубат кутааҕа умсаллар.

Үҥкүүгэ киирэннэр эргийэн,
Тапталга куустаран тэлээрэн,
Иэйиигэ бүтуннүү бэринэн,
Эргийэн, тэлээрэн, үҥкүлээн.

Долгуйан туймааран ылаллар,
Даҕайсан ыксары сысталлар,
Харахтар уоттара сырдааннар,
Туланы киэргэтэр курдуктар.

Уол оҕо кулгааҕар сипсийэр,
Кыыс оҕо күлүүтэ иһиллэр,
Тапталга билинэр тыллара,
Дьолунан куттарын толорор.

Вечер весенний в сиянии лунном,
Небо в мерцании звёздочек ярких,
Любящих нежно в порыве сердечном,
Встреча двоих в отношениях близких.

Танцем закружатся, в вальсе прекрасном,
Тактом любовным в объятьях вселенских,
Чувства раскроются в свете чудесном,
Будет весь мир на ладошках горячих.

Мигом волнующим, в трепете звонком,
Силой влеченья желанья обоих,
Очи влюблённых сияющим взглядом,
Свет излучают, в галактиках дальних.

Шёпот любви, вновь, застенчивым вздохом,
Смех здесь девичий, всем звоном хрустальней,
Слов всех ответ волшебства фейерверком,
Счастья, надежды и веры реальной.

Ыас хара былыттар,
Ыадаһан тахсаннар,
Ыанньыйбыт илгэнэн,
Ыарҕаҕа куттулар.

Үөрүүбүн уксэтэн,
Үөт талах үрдүнэн,
Үөһэттэн таммалыыр,
Үөрүү, дьол кыырпаҕа.

Иэнэ да биллибэт,
Иэҕэспит былыттар,
Иэйэр кут тойугун,
Иэйэннэр ыллыыллар.

Уоттаах ый сырдыга,
Уостубут тапталы,
Уоскутан эрэрдии,
Уот кыымын ыспахтыыр.

Ыам ыйа барахсан,
Үөр былыты аҕалан,
Иэҕиллэр талаҕы,
Уоҕурдан аастаҕа.

Набежали туманами плотные тучи,
Заклубились над вешней парящей землёй,
Серебристые струны дождинок созвучий,
Окропили поля благодатной слезой.

Восхищаешься образом ивы плакучей,
Откровенностью радости грёз высотой,
Благозвучием песни, полётом, певучей,
Переливами счастья, капЕль, красотой.

Бесконечностью космоса, вечно живущей,
Затаённостью чувств безмятежной мечтой,
Музыкальностью душ, все стремленья чудесней,
Озаряют навечно своей чистотой.

Отражением лунным, любовною песней,
Утешает весна переменой простой,
Вновь симфонией солнечной, нотой весенней,
Расплескалась мелодия первой грозой.

Расшумелись под ветром берёзы, смятенно
И, расплакались майской счастливой слезой,
Оглянитесь, как время порою бесценно,
Призадумайтесь верной, надеждой святой.

Мутукча сытынан дыргыйан,
Сылаас тыынынан илгийэн,
Халаан уутунан халыйан,
Саас кэллэ, оргууй киэргэйэн.

Сардаҥанан күлүмүрдээн,
Харалдьыкка күн күүлэйдээн,
Тоҥуй сүрэҕи ириэрэн,
Үүннэ ньургуһун чэлгийэн.

Тула барыта киэркэйдэ,
Кустук өҥүнэн ооньоото,
Сир сириэдийэ көҕөрдө,
Күөрэгэй үөһээ көччүйдэ.

Чараҥҥа хатыҥ суугунуур,
Уолчаан кыыһы кистээн ууруур,
Саҕахтан тахсар күн уһуур,
Сардаҥа күөлгэ ойолуур.

Үчүгэйиэн, дьарбайыаҕы:
Сыһыы устунан хаамыаҕы,
Сүрэҕи үөрдэ ыллыаҕы,
Сааһы көрсө айхаллыаҕы.

Аромат изумрудной якутской тайги,
Излучается тёплым дыханьем весны,
Переливом небес, синевы, ручейки,
Благозвучным журчаньем нектара полны.

Лучезарным сиянием, солнца, лучи,
Отогреют сердца тех, чьи души близки,
Из промёрзшей землицы, как счастья ключи,
Прорастут вновь подснежников, чуда, цветки.