Зноў зямля мільгае за акном,
Зноў кудысьці лёс мяне закінуў,
Думаецца толькі пра адно:
Што цяпер нашчадкам я пакіну?
Што магу пакінуць я цяпер?
Павучэнне цяжкае, не болей,
Гэты ціхі, сумны мой намер
Залятае ў думкі лепшай долі.
Зноў зямля бяляваю чаргой
Бачыцца наперадзе яскрава,
Сэрца закранае непакой:
Застанецца ль усё гэта таксама?
2005
Хай у Новы Год Вам будзе добра,
З надзеяй горыч прападзе,
І гэтак радасна, узнёсла
Да Вас наступны год ідзе.
Хай Новы Год будзе шчаслівы,
І прынясе ўсім хараство,
Хай у гэтым свеце мітуслівым
Усім становіцца цяпло.
Хай дрэнна нікаму не будзе,
Хай расквітнее прыгажосць!
Вы не рабіце шкоду, людзі,
Хай у сэрцы будзе весялосць!
Что же будет потом?
Что же будет у нас,
В этом мире опасном?
Ведь и в нынешний час
В мире зреет ненастье.
Как же будем мы жить
Среди падшего мира?
Что же будем любить,
Как же будем мы живы?
Суд над миром грядёт,
И утешатся люди,
К нам Спаситель придёт,
С Ним знать горя не будем.
С Ним великое счастье,
С Ним не будет скорбей,
С Ним не будет ненастья
В мире грешных огней.
С Ним мы жить будем вечно,
Восхвалять вечно будем,
Будет радость сердечной,
Будут рады все люди!
Спасибо за всё, что Ты сделал для нас,
Спасибо за мир, что нам дал.
Спасибо, Господь, что в сей радостный час
Спасителя в мир к нам послал.
Спасибо, Господь, за Твои исцеленья,
Что в души Ты каждому внёс.
Спасибо, Господь, Твоя милость, терпенье
Избавит от муки и слёз.
Спасибо за всё, что Ты сделал для нас,
Спасибо за всё, что нам дал.
Спасибо, Господь, что Ты в горестный час
За грешный наш мир пострадал!
2006
Пусть этот день немного мрачен,
Пусть снег кружится и парит,
Татьянин день, как он прекрасен!
Как птица вешняя, летит!
И хоть погода Вам не в радость,
И стужа, вьюга за окном,
Пускай Вам день сей будет в сладость,
И мысли будут об одном!
У Таццянін дзень хай будзе шчасце,
Хай будзе ў сэрцы аганёк,
А ўсе турботы і напасці
Прайдуць хутчэй, хоць на дзянёк.
Хай будзе радаснаю мова,
Якая гаварыць за нас,
Хай у сэрцы застануцца словы,
Якімі мы віншуем Вас!
Глаза души – молитва наша,
Ей созерцаем небеса,
Молитвой грешный мир украшен,
Молитвой сходят чудеса.
Молитва – чудный дар от Бога,
Её от сердца принесём,
И просим Господа о многом,
И не жалеем ни о чём.
Молитвы чудные мгновенья
Мы не забудем никогда.
И в ней имеем мы терпенье,
И в ней святая красота!
Мне спадабаўся Родны край,
Яго заветныя матывы;
Квітнее, як вясновы гай
У асяроддзі мітуслівым.
Яго сапраўдна прыгажосць,
Як птушак спеў і шолах лісця.
Жадаю, вам каб давялось
Знайсці ў свеце гэтым выйсце,
Каб заглянулі ў твар прыроды,
І каб спазналі прыгажосць,
Каб усе жыццёвыя прыгоды
Прынеслі толькі весялосць.
Радзіма наша, не крыўдуй,
Што не сказаў табе адразу:
Радзіма, я цябе люблю! —
Няма ляпшэй, чым гэты, сказу.
Жывеш ты больш, чым гэты век,
Таму, калі мяне не будзе,
Жадаў бы я, каб чалавек,
Каб усё насельніцтва, усе людзі
Збярэч маглі вось гэты скарб, —
Я гэтым скарбам называю
Радзімы родны мне абшар,
І ў думках к ёй я прылятаю.
Люблю старонку родную,
У ёй шмат песень залатых,
А з іх люблю я кожную,
Бо столькі цудаў ёсць у іх.
Вясною песенькі сваі,
І іх пяе расталы снег,
З зімы счарнелыя палі
І пурпурны рассвет.
І птушкі вешнія пяюць,
Пяюць, каб не было зімы,
І людзі радасней жывуць,
Іх песенька – прыход вясны.
Вось лісце выпусцілі дрэвы
І заквялі сады,
Вясны прыгожыя напевы
Прынеслі ўсе сюды.
Читать дальше