Вера Бурлак - За здаровы лад жыцця

Тое, што я граю на барабане,
Яшчэ не нагода пісаць гукаперайманьні
(Там-та-да-да-да-да-да-дамм!)
Таму што мой барабан незвычайны.
Таму што мой барарарабабабан

гучыць ня так, як звычайны,

Ня можа ён гучаць, як звычайны,
Калі ўлічыць, з чаго яго зрабіў Паннн.
Не, ён яе не забіў.
Яна проста не захацела сьпяваць у опэры.
Для гэтага ў яе проста не было здольнасьцяў.
Яна не захацела пайсьці ў рэпэры.
Яна сказала: я лепш памру -

і памерла.

А Пан плакаў.
А Пан хадзіў пануры.
А Пам зрабіў барабан зь ейнае скуры.
І ў яе зьявіліся здольнасьці
Сьпяваць, як дождж па вясновым лёдзе,
Як нябесная птушка,
Як сонца на ўсходзе
(яно сьпявае, калі прыслухацца).
Ня ведаю нават, з чым параўнаць гэты барабан.
Маўчэце, опэрныя сьпявячкі.
Вы побач зь ім - прачкі.
Маўчэце, нябесныя хоры,
Гнілыя вам у рот мандрагоры.
Маўчэце, аркестры,
Выгнаныя з кансэрваторыі

ў мінулым сэмэстры.

Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга
(А я нават не дакранаюся да яе пальцамі).
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга,
Калі на ёй грае Пан.
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга,
Гэта я вам кажу, сама
Сырынга.
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга,
Найлепшы ў сьвеце
Барабан.
5. ПАН НЯ ГРАЕ, ЁН АПЫНУЎСЯ
РАПТОЎНА ЗАБІТЫМ,
ТАМУ ШТО СЫРЫНГА
ЗРАБІЛАСЯ ДЫНАМІТАМ
А ўсё.

ЭГІПЕЦКАЯ ПЕСЕНЬКА

Манархі ў патаемнай пірамідзе
Стаіліся для новага жыцьця,
Спакойныя: да іх ніхто ня прыйдзе.
І тут, зусім адзін, стаіўся я.
Няхай будуюць нада мной баракі,
Гуляюць выдмы з флегмай сьлімакоў,
Хай трушчаць паўзьдзічэлыя сабакі
На выдмах косткі тых будаўнікоў.
Хай рые ямкі ў глебе археоляг,
Шукаючы, чаго б яшчэ знайсьці,
Усюдыходы на жалезных колах
Хай ходзяць там, дзе здолеюць прайсьці.
Хай спарахнее ўсё ў маёй магіле,
Няхай і я ператваруся ў пыл
І пазьнікаюць караблі на Ніле,
І выпарыцца сам вялікі Ніл;
Хай сонца спыніць рух па небасхіле
І зоркі пазьлятаюць у трысьнёг
І ўсё такое ў адпаведным стылі,
Тым, у якім карае грэшных Бог, -
Я ведаю: я вечны, я ня згіну,
І тыя, хто ўжо нават і ня гной,
І ўсё, што існавала хоць хвіліну,
Заўсёды будзе існаваць у ёй -
У кропельцы ў бяздонным акіяне,
Бяздоннай, як і гэты акіян,
Дзе то кагосьці топяць эгіпцяне,
То нехта іншы топіць эгіпцян.
Ці чулі вы аб гэтым акіяне,
Куды сплывае хуткаплынны час?
Тут нам усім прызначана спатканьне.
І я ўжо тут. Даўно. Чакаю вас.

СНЫ ПА-БЕЛАРУСКУ

Мне сьняцца сны па-беларуску,
Каб абудзіць ва мне этруску
Ці расамаху (гэта зьвер
З чырвонай кнігі Сэсэсэр),
Ці трылябіта (ёсьць такое,
Зьвярку гадоў мільёнаў пяць).
Калі прачнуся ў мэзазоі,
Мне будзе з кім паразмаўляць.

KLIPMAKING

У лістападзе здымалі
Кінакліп пра Купальле.
Я здымалася ў кліпе
І праз вогнішча скокала.
Я праз вогнішча скокала
Ды згубіла спадніцу.
Я згубіла спадніцу
І ў вогнішча кінула.
І яны гэта выразалі.
А я б пакінула.

З АКЦЭНТАМ

За тое, што я размаўляю з акцэнтам,
Мяне — ха! — адораць падробленым цэнтам,
А мент забярэ за падробку ў мянтоўку,
Гумовым дубцом зь мяне зробіць цыноўку.
За тое, што я размаўляю з акцэнтам,
Мяне забяруць і - пінцэтам, пінцэтам!
Разрэжуць ланцэтам, пакажуць студэнтам,
Каб ведалі, як размаўляць
З акцэнтам!
І нехта мяне, зь яшчэ горшым акцэнтам,
Напоіць абсэнтам, абдыхае кентам,
Задурыць размовай аб пентым-дзясентым
І потым пацягне да апартамэнтаў.
І там без размоваў (таму без акцэнту)
Зь мяне па чарзе будуць зьдзеквацца розна.
Я ўспомню мянта, і пінцэт, і студэнтаў,
Як блізкіх, як родных, як лепшых... Ды позна!

НА ШЛЯХУ МАЙГО ЦЯГНІКА

Сэмафоры блішчаць, як зоры,
На шляху майго цягніка,
З-пад зямлі ўзышлі мухаморы
На шляху майго цягніка,
Нехта кінуў скрыню Пандоры
На шляху майго цягніка,
Антыкропка антыпрасторы
На шляху майго цягніка.
Партызаны паклалі бомбу
На шляху майго цягніка
Камікадзэ танчылі румбу
На шляху майго цягніка
Папуасы трэскалі манга
На шляху майго цягніка
Псыхіятры чыталі Юнга
На шляху майго цягніка
Ды ці мала чагосьці дзесьці!
Я гляджу з усьмешкай у змрок,
Бо цягнік мой стаіць на месцы
І паедзе ў іншы бок.