Славамір Адамовіч - Турэмны дзёньнік

Haпicaў ліст на адрас Б. Хамайды. Геша бярэцца пераправіць на свабоду.

28 лістапада

Ноч. Яшчэ адна заява на санчастку, бо ные зуб. Віцебскі гатэль „Эрыдан”, кажуць мне, знаходзіцца пад крымінальным дахам грамадзяніна па мянушцы „Кулак”.

Прыйшоў з кічы, а мне паказваюць выразку з газэты „ЗЮ”. Якісьці малады выпладак шкадуе, што я ў час галадоўкі ня даў дуба. Не дачакаецеся, сучонкі! Раман Лазуркін, опер, які засяляў мяне ў камеру 60, ужо ходзіць пад падпіскай аб нявыезьдзе. Заляцеў, аператыўнічак! Але ж не пасадзілі, а варта было.

Вечар. Заяву ў аблсуд адправілі. I зубік падлячылі. У вячэрніх навінах белрадыё паведамілі, што ўжо сфармавана „палата прадстаўнікоў”. Ліст на свабоду выйшаў, толькі ці ў тыя рукі патрапіць?

Шуміць дождж, працуе „дарога”.

29 лістапада

Адправіў другі ліст на адрас Сяргея Д. Увесь дзень трасца ганяла на дабл. Голад. Скончыліся запасы прадуктаў, засталася толькі чарняга - чорны хлеб.

30 лістапада

Субота. Канчаецца любімая пара - восень, якую я так i не пабачыў. Геша пішацца з бабамі, магнітола хрыпіць пра залатую рыбку. Дзе ты, маўляў? А я тут, на верхняй шконцы, чакаю панядзелка. Выкалупаў з зуба пломбу й мыш’як. Язык апух, адчуваньне аскому.

1 сьнежня (нядзеля)

Прастыў. Днём рыхтаваўся да заўтрашняга працэсу. Зьбіраюся на судзе зашыць рот. Інакш у гэтых умовах нельга. Перад сном выпіў дзьве таблеткі эленіюму i адну рададорму. Дзякуй суседу Гешу. Усё. Дабранач!

2 сьнежня (панядзелак)

„Сьвечку запаліць” не ўдалося. Геша даў куртку, каб ня так лахова выглядаць на судзе. А суд той iшoў тры хвіліны. Працэс перанесьлі на 16 сьнежня, калі павшен зьявщца адвакат Гары Паганяйла.

Вечарам далі сустрэчу з матуляй. Перамовы былі кароткімі. У мінулую суботу ў абласной філармоніі давалі канцэрт фактычна ў маю падтрымку. Кася Камоцкая спадзяецца, што мы яшчэ пасядзім у яе на кухні за чаркай...

4 сьнежня (серада)

Хварэю. Тэмпература, прастуда не адпускае. Сьніліся пацалункі Наты М., колішняй аднакурсьніцы. Відаць, успамі-нае?

Позна вечарам заехаў нова-стары „кліент” Коля, які ўжо адсядзеў дзесяць месяцаў. Вярхоўны Суд адпусьціў яго на волю, а віцебскі КДБ ізноў пасадзіў. На Луку-Лаха ўсе зуб точаць. Ад сувязной Танюхі Геша атрымаў адказ.

6 сьнежня

6 гадзін раніцы. Зpa6iў рэнтгенздымак грудной клеткі. Прастудны крызіс мінуўся, але яшчэ кашляю. Выжыць! Трэба выжыць i перамагчы!

Камендант чыгуначнай станцыі Оршы чытае абвінаваўчае заключэньне па маёй справе...

Вечарам па дарогах зайшоў пакет з гарэлкай i „калёсы”. Алкаголю пацягнуў i я - грамаў 75. І-ткі прыдурнеў добра, качаўся на нарах: то прыдрамлю, то прачнуся i гляджу на халодныя палосы металу, прываранага да тоўстых металічных жа кратаў.

Нехта Гуцалюк перадаў, што пра мяне гавораць па тэлевізары. Геша чытае мне свой „верш”. Баюся, не нажыць бы якога бранхіту, блін. У пласгыкавай бутэльцы распусьціліся бярозавыя галінкі, выцягнутыя зь веніка-дзеркача. Аксамітныя такія лісточкі. А на носе - Каляды! Захмялелы Геша пачаў картавіць, як той бальшавічок-габрэйчык з семнаццатага. Зрэшты, кампанійка ў нас сімпатычная сабралася: Аферыст, Біч, Камендант у чыне палкоўніка, Паэт, Геша ды ягоная Анюта - дарма, што жанчына толькі на фота. Мы па чарзе разглядваем здымак i цмокаем языкамі.

Пачынаецца дзень сёмага сьнежня. З дынаміка гучыць „Элегія” Маснэ. Сёньня па „хаце” дзяжурыць надта ўжо гаваркі Аляксей-разьвядзёнец. У мяне пайшоў дзевяты месяц адсідкі Хутка жанчыны, што прынялі мужчынскае семя 4 красавіка, народзяць на планэце цэлае пакаленьне людзей.

Днём хадзіў на прагулку - бегаў па дворыку, як утрапёны. Дыхаў, дыхаў i дыхаў. Потым добра й доўга спаў.

8 сьнежня (нядзеля)

Раніца. Слухаю гурт „Вялікае Княства” Уладзіміра Давыдоўскага. Усе ў камеры сьпяць. Тэмпература нулявая. Хутка па сьмецьце з камеры прыедзе „камаз” - металічны бак у суправаджэньні двох зэкаў. Хочацца зімы, сьнегу, марозу... Усю ноч вертухаі просяць чаю, ды яшчэ з цукрам. Камень камеры смокча з нас сокі жыцьця, забірае здароўе. Лётаюць мошкі, поўзаюць макрыцы-сараканожкі, шастаюць мышы й пацукі. Працягваецца пост (адвэнт). З радыё - „Адваротны бок месяца” групы „Пінк Флойд”. „Аўсяны бунт” Івана Мяло i надпic на гэтае кнізе: „1721 г. Менск”. Хто аўтар гэтых крамзоляў? I ці не прысьніўся мне гэты год i гэты горад?

Ужо сьнежань, а, здаецца, толькі ўчора залятаў у 9-ю камеру „амерыканкі” чмель, i я выпускаў яго. Здаецца, толькі ўчора нicaў свой першы турэмны верш. Да суда застаецца сем дзён. „Песьняры” ipвуць душу Багдановічавай „Веранікай”.