Славамір Адамовіч - Турэмны дзёньнік

Днямі заехаў да нас „дзед” з Віцебскай дэсантнай дывізіі - за дзедаўшчыну, вядома. Родам з Ваўкавыску. Цяпер будзе яму дзембель гадоў два ўдысбаце!

Зараз вось Ж.С. падсьміхаецца з беларускай мовы Алега Туронка, падла. Растуманілі апошняга на добрую зімовую шапку.

Гадзін дзесяць раніцы. Атрымаў перадачу: сала, cyшкі, масла, 2 пачкі цыгарэтаў „Бонд”, сшыткі, асадку, швэдар. На прагулку выводзіў начальнік рэжыму Захаравіч. Паабапал сьценаў прадолу - рэзервовая трупа ў масках i шлемах. Відаць, на волі неспакойна.

15 кастрычніка, аўторак

Прыйшоў новы, ё-маё, псіхолаг - высокага росту капітан Шахурын. Спатканьня з маткаю не дазволілі - не было каму. Судзьдзя Даўлюд ня мае такіх паўнамоцтваў, бо справа № 182 цяпер за Вярхоўным Судом. Ізноў шмон. Прычына: рэвізоры са сталіцы едуць правяраць рэжым утрыманьня.

16.10.96

Аляксей Кузьняцоў, 15 гадкоў. Першы раз быў асуджаны ўмоўна. Не зразумеў. Цяпер судзяць за крадзеж („аформіў” тры кватэры).

Сусед шукае ў галаве вошай. Колю-Юру, які ідзе па 115-м, падпісваюць на підара. Пакуль што жартам, а там i ўсур’ёз. Адзінаццацігадовы брацельнік Троля выламаў настаўніцы пальцы на руцэ за тое, што тая асьмелілася яму вуха накруціць. Сядзіць разам з намі цяпер гэты супермалалетка, галімы зэ-ка.

Працягваецца ўзмацненьне рэжыму ўтрыманьня. Вечарам Шахурын пaпpaciy чаю для тубікаў, але ў нас не было. Камеры сухотнікаў - чатыры - насупраць. Сядзіш i думаеш: міне ці не міне цябе палачка Коха?

17 кастрычікка, чацьвер

На турме шухер - едзе пракурор. Выдалі: газэты „СБ” i „ЗЮ” за аўторак, мойкі, іголку i ніткі; замянілі лямпачку на ярчэйшую; адшкадавалі камсы. Нават медсястра з санчасткі прыйшла. Але пракурор так i не прыехаў.

18 кастрычніка, пятніца

Медсястра перадала дзьве ўпакоўкі „Гексавіту”, але ня ведаю ад каго. Дзякуй табе, добры чалавек!

Сьніўся наш мастак Алесь Пушкін. Другі сон: пясочніца, у якой поўзаем мы, дарослыя. Чорт яго ведае, што такое! „Спэцназаўцы” Жэнька ды Валік вывесілі камсу на прасушку. Будзе правясная. Сохне, а разам зь ёю i мы.

Запомніць: аператыўнік (опер) капітан Miкалай Miкалae-вiч Бабарыкін. Позны вечар. Заўтра „усебеларускі народны сход”, ініщыяваны ППРБ. Малалеткі голяць Колю-пятнаццацігадовага. Ці не клапы пачалі мяне гразьці, бо ўскокваюць i не зажываюць струпы.

20 кастрычніка (нядзеля)

Позны вечар. Заўтра чарговы рабочы тыдзень. Як жа там прайшлі гэтыя два дні?

Лезу ў дачыненьні паміж малалеткамі. На хрэна мне гэта трэба?! Распыжыўся?

Днямі сьніўся сон. Язда на цягніку (электрычцы). За вакном сьветлы бярозавы гай. Я ў кампaнii маладых дзяўчат i хлапцаў. Сыходзім на разьбітых, антычна-рымскіх, як здаецца, могілках. На адным з помнікаў - выява ППРБ... Потым сьніўся гнілы зуб. Сківіцы-ткі сапраўды ныюць. Сёньня знайшоў вош на левай руцэ. Сяк-так прапаласкаў швэдар.

21 кастрычніка (панядзелак)

Змрочны дзень, сыры. Ноччу нылі зубы (верхнія справа). Прысьнілася якаясь пампушачка, песьціў яе на руках, у ейных бацькоў на кватэры. У абед прынесьді „Определение” Вярхоўнага Суда РБ.

16.10.1996 г. №02-382К

Начальник общего отдела С. Н. Ласкевич

Председатель, судья облсуда

Давлюд Е. В. Дело № 02-382К 1996 г.

Определение

11.10.1996 г. Судебная коллегия по уголовным делам ВС РБ в составе Председателя Крыгина В. Ф. и судей Чертовича В. П. и Моргульца И. Г. (...)

Определила

определение распорядительного заседания судебной коллегии по уголовным делам Витебского облсуда от 3 сентября 1996 г. о направлении для производства дополнительного расследования отменить, дело направить на новое судебное рассмотрение (...).