Rem Wоrd - Historia od stworzenia Świata. …i nie ma już czasu…

…Po tym, jak Shang wpadł w otchłań zepsucia i rozpusty, armia życzliwego generała rebeliantów U-Wanga z łatwością podbiła całe królestwo. Teraz nazywa się Zhou, na cześć władcy jednej z prowincji, ojca Wu-Wanga.

Rozkwit konfucjanizmu i taoizmu przypada na IV wiek pne. Tak czy inaczej, zamożny Zhou jest podzielony na siedem walczących stanów – Qin, Wei, Zhao, Han, Qi, Yan, Chu.

Cesarz Qin Shi Huang na średniowiecznym chińskim obrazie

Przez dwa wieki pne. legendarny cesarz jednego z nich, Qin Shi Huang, pozbawia wszystkich swoich sąsiadów niezależności. Północne części murów byłych królestw są połączone ze sobą i odtąd tworzą Wielki Mur Chiński. Dyktator masowo niszczy naukowców, w których widzi główny powód zmian w pożytecznym Niebiańskim Zakonie, i pali każdą książkę, o ile to możliwe. Jednak wkrótce po fizycznej śmierci Qin Shi Huanga, cały ten «niezmienny» porządek, wraz z państwem i dynastią Qin, rozpadł się.

Szkic ołówkiem żywego obrazu tym razem jest następujący. Siedem wieków p.n.e. – założenie stolicy przyszłego Imperium przez dzieci westalki Rhea Sylvia i samego Marsa, miłośników wilczego mleka, braci Romulusa i Remusa. Dwa wieki pne – okres królewski, siedmiu aktywnych królów rzymskich.

Kapitol w starożytności. Tutaj, podobnie jak na pobliskim Palatynie, Romulus, potomek Trojanów, założył Rzym. Gdyby spór wygrał jego brat Rem, nowa społeczność, a potem wielkie państwo, zostałyby nazwane «Remoria»

Następnie, idąc za postępowym modelem Hellenów, w opozycji do barbarzyńców, Rzymianie tworzą Republikę – „Wspólną Sprawę”. Nowe uderzenia – inwazja Galów, te same gęsi nie śpiące na Kapitolu, miecz w wadze – „biada pokonanym”, wojna z Wielką Grecją, która osiedliła się w południowych Włoszech, król Pyrrus i katastrofalne pyrrusowe zwycięstwa.

Pierwsza wojna punicka. Walka z Kartaginą o wyspę Sycylię, założenie floty wzorowanej na postępowym statku Kartaginy wyrzuconym na brzeg. Teatr działań wojennych przenosi się do Afryki, gdzie rzymskie zwycięstwa pociągają za sobą najpierw euforię, a potem poważną klęskę. Resztki armii ewakuowane są drogą morską. Ale w drodze powrotnej prawie cała flota republikanów ginie podczas burzy.

Świat wojen punickich. Trzecią stroną konfliktu jest Wielka Grecja. Teraz ta jednostka państwowa należy do całych południowych Włoch i części Sycylii.

Walki przenoszą się na Sycylię, gdzie wojskami Kartaginy dowodzi dowódca Hamilcar Barca. Siły stron są bardzo wyczerpane. Pod koniec dnia flota kartagińska ponosi poważną klęskę ze strony Rzymian, którzy nauczyli się walczyć na morzu. Kartagina płaci Rzymowi wysokie odszkodowanie i zrzeka się Sycylii.

Druga wojna punicka. Dwa wieki pne. Ginie dowódca Hamilcar Barka, opuszczając świat, a właściwie wojnę, trzech synów – Hannibal, Magon i Hasdrubal. Ich cel jest taki sam jak ich ojca – Rzym musi zostać zniszczony.

Hannibal przewozi swoje wojska do Włoch przez oblodzone Alpy i zadaje m.in. okrutną klęskę Rzymianom pod Cannes. Tutaj umiera 60 tysięcy Rzymian. Rok później, po spacyfikowaniu trzech czwartych Włoch, Hannibal próbuje zdobyć Rzym. Z powodu nieprzyjemnych znaków dla obu stron napaść nie nastąpi. Rzymianie zdobywają greckie miasto Syrakuzy, sprzymierzone z Kartaginą. W tym samym czasie ginie wielki naukowiec starożytności Archimedes. 30-tysięczny rzymski oddział ekspedycyjny pod dowództwem Scipio Africanusa wkracza na ląd afrykański. Dowódca zawiera sojusz z plemionami libijskimi i pokonuje armię Kartaginy pod Zamą. Hannibal ucieka do króla Antiochii, na południu współczesnej Turcji. Dowódca ten niejednokrotnie uczestniczy w walkach z Rzymem i po raz drugi osobiście spotyka się z Scypionem. Następnie przeniósł się do Armenii, która uniezależniła się od Seleucydów, gdzie nadzorował budowę stolicy w pobliżu współczesnego Erewania. W Bitynii (północna Turcja) miejscowy król, nie chcąc niepotrzebnych komplikacji, decyduje się na ekstradycję Hannibala do Rzymu. Generał Kartaginy bierze truciznę.

Zachód słońca w Kartaginie. Średniowieczne grawerowanie

Pięćdziesiąt lat pokoju. Kartagina płaci odszkodowania, które samym Rzymianom wydawały się po prostu nieosiągalne. Nadal jest bogaty i niebezpieczny. Naruszając warunki traktatu, Kartagińczycy odrzucili oficjalnego sojusznika Rzymu, pewne libijskie plemię. Myśl Katona Starszego, «Esej Kartaginy Dilindum -„ Kartagina musi zostać zniszczona», powtórzona na posiedzeniu Senatu, nabiera teraz energii i ciała. Rozpoczyna się trzecia wojna punicka. Legioniści wysiadający w Afryce oblegają stolicę imperiów afrykańskich i azjatyckich. Trzy lata później cywilizacja Pun-Fenicjan-Kananejczyków przestaje istnieć na planie fizycznym.

Rzym podczas wojny domowej

…Republika Rzymska doświadcza tyranii Sulli i Gajusza Marii, którzy prawie zostali królami, z trudem odzwierciedlając inwazję Galów i Krzyżaków na dużą skalę. Jedynie wzywając wojska z prowincji, Rzymianie stłumili powstanie gladiatorów pod wodzą Spartakusa. Dziesięć lat po stłumieniu tego buntu powstaje triumwirat Cezara-Pompejusza-Krassusa. Śniąc już nie o pieniądzach (ma je), ale o militarnej chwale Krassus z czterema legionami ginie w Partii (współczesny Iran i Turkmenistan) utworzonej z państwa Seleucydów.

Pięćdziesiąt lat pne mi. Na terytorium współczesnej Francji rozpoczyna się totalna wojna Rzymian pod wodzą Guya Juliusa Cezara z Galami. Nastąpiła krótka inwazja na Wielką Brytanię. Wraz ze śmiercią żony Gneusza Pompejusza (Wielkiego), córki Cezara, więzy rodzinne między rzymskimi konsulami znikają. Ambitny Gajusz Juliusz przekracza rzekę Rubikon (nie sam, ale z legionami zatwardziałych lojalnych żołnierzy) i zdobywa Rzym. Wojna domowa, która wybuchła na wszystkich stronach świata, zabiera co najmniej jedną czwartą rzymskich obywateli płci męskiej. Pompejusz, przegrany wszystkiego, próbuje znaleźć schronienie w Egipcie, ale umiera u wybrzeży Morza Śródziemnego z rąk zdrajcy.

Guy Julius Caesar (100—44 pne) na rzymskiej monecie

Cezar rozpoczyna romans z dziedziczką faraonów, egipską królową Kleopatrą, co w końcu prowadzi do włączenia Egiptu w struktury nie republikańskiego, ale jeszcze nie cesarskiego Rzymu.

…Gajusz Juliusz Cezar, dyktator, wielki papież (dosłownie „budowniczy mostów”), arcykapłan, dobrowolnie lub niechętnie, założyciel słynnego tytułu Cezar – Ksar – Król. Przedstawiciel stanu patrycjuszowskiego, ukochany przez zwykłych ludzi (w tym żołnierzy). Nie wiadomo na pewno, czy Gajusz Juliusz brał udział w stłumieniu powstania najsłynniejszego na świecie gladiatora Spartakusa. W tym czasie on, trybun wojskowy, przygotowuje nowych rekrutów. Od 63 pne – dzięki swojej popularności i dużym pieniądzom młody Cezar zostaje Wielkim Papieżem. Od 58 pne rozpoczyna się wojna galijska. W czymś bardziej przypominającym ludobójstwo ginie milion Galów. Dziesięć lat później Cezar i jego ambicje są skierowane przeciwko Republice. Kulminacją czterech lat wojny domowej jest bitwa pod Mundą (Hiszpania), najtrudniejsza ze wszystkich, z którymi walczył Cezar. Tym razem zginęło 30 000 rebeliantów zwolenników systemu republikańskiego. Dyktator po raz pierwszy triumfuje po zwycięstwie Rzymian nad Rzymianami, co uważa się za nie comme il faut. W tym samym roku po raz pierwszy na monetach pojawia się wizerunek żywej osoby – oczywiście Cezara.